Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Dramione [3-Shot] » Hermione
Dramione [3-Shot]
Hermione
***
Het was stil. Stil en donker. Precies zoals het hoorde te zijn en het stelde haar gerust, stelde haar op haar gemak. Ze kwam hier graag, meerdere malen per dag. Het was haar uitlaatklep, haar veilige haven maar ook een plek voor antwoorden. Antwoorden, die ze zelf niet kon verzinnen. Niet zonder een goed boek. Niet zonder de bibliotheek.
Dat was ook nu de reden dat ze hier was gekomen. Ze wilde antwoorden. Op haar gevoelens, haar gedachten. Op hoe het kon dat ze zich voelde zoals ze zich voelde, want zijzelf wist het niet meer. Dagenlang had ze zitten piekeren, had ze zichzelf afgevraagd wat er gaande was. Alsof ze vervloekt was, misschien behekst. Eerst had ze gedacht aan een liefdesdrankje, maar zodra ze zich bewust werd van die gedachte, wist ze ook dat het nooit zo zou kunnen zijn. Personen die onder invloed waren van de desbetreffende drank, zouden daar zelf nooit achter komen. Niet zonder hulp van een buitenstaander, althans. En hoewel het nu haar vijfde jaar was hier op Zweinstein en er enorm veel dingen aan de gang waren - haar hormonen bleven maar volle toeren draaien.
Ze snapte het niet.
Gefrustreerd keek ze om zich heen. Ze scande met haar bruine irissen alle ruggen van de oude, stoffige boeken die huisden in de torenhoge kasten. De boeken die rondvlogen sloeg ze over, want voordat ze die te pakken zou krijgen was het waarschijnlijk al tijd om terug in de leerlingenkamer te zijn. Of misschien zelfs op de slaapzaal - Anderling kon soms aardig streng zijn. Streng en sterk, dat wel.
Na een paar minuten kijken had ze gevonden wat ze zocht. Ze pakte het boek van de plank, nam het onder haar arm mee naar de uiterste hoek van de bibliotheek en ging zitten. Hier kon ze niet lastig gevallen worden en de eerstejaars die hier alleen al zouden komen, durfden haar niet lastig te vallen. De anderen wisten gewoon dat ze dat niet moesten doen. Voor zover er op dit tijdstip nog leerlingen kwamen die haar bekend waren.
Een zucht verliet haar lippen en met haar vingers streek ze over de sierlijke, gouden letters die de kaft van het bruine boek sierden.
Liefde en zijn magieën
Dit was het. Hier stonden antwoorden in op haar gevoelens, haar hormonen en haar dromen. Vooral haar dromen, daar snapte ze nog wel het allerminste van. Hoe hij haar achtervolgde. Zwart als de nacht, sluw als een vos en zo mooi als de volle maan hoog boven het Verboden Bos.
Ze verlangde naar hem, meer dan ze ooit naar iemand had verlangd. Natuurlijk was ze verliefd geweest op Viktor, maar dat was anders. Heel anders dan nu en dat kwam voornamelijk doordat ze niet wist wie de jongen was. Ze wist het niet, het frustreerde haar en ze wilde weten of ze zich hem had verbeeld. Het was immers vakantie en het was immers even geleden dat ze al haar klasgenoten had gezien. Afgezien van Harry, Ron en Marcel - die bleven op school. Eerst hadden ze erop gestaan dat zijzelf terug zou gaan naar huis, maar na alles wat er was gebeurd en alles wat er nog stónd te gebeuren, kon ze dat niet over haar hart verkrijgen.
En thuis had ze niet zo'n grote bibliotheek.
Nieuwsgierig sloeg ze het boek open. De letters lachten haar toe, nodigden haar uit en al snel begon ze te lezen. Het voorwoord, de reden van het boek en de inhoud. Met haar vingernagel gleed ze langs de verschillende, opgenoemde onderwerpen, tot dat ze had gevonden wat ze zocht. Gauw zocht ze de pagina op, driehonderdzesenvijftig, en staarde ze naar de bladzijde.
"Verbeelde liefde & zijn betekenissen," fluisterde ze zacht. Het gaf haar een vreemde kriebel in haar onderbuik, van of wel enthousiasme of wel verborgen vlinders die wanhopig hun weg naar buiten zochten.
In stilte begon ze te lezen. En te lezen. En te lezen. Alle woorden nam ze in zich op, letter voor letter, en het boeide haar enorm. Elk beetje informatie vond ze leuk om tot zich te nemen, maar dit was anders. Het fascineerde haar, overweldigde haar en beangstigde haar tegelijk.
Het was in één woord magisch.
Tot dat ze bij het kopje ''Verboden Liefde" belandde. Verboden liefde was als een zwarte roos. Rozen hoorden rood te zijn, niet zwart. Dat was raar, anders, apart. Water hoorde blauw te zijn, niet bruin - dan was het bedorven.
Vijanden hoorde je te haten, niet lief te hebben.
Dat was gewoonweg fout. Onacceptabel.
"Verboden liefde kan ook opgevat worden als liefde gecreëerd door haat. Als twee uitersten elkaar zó extreem haten dat ze er elke dag aan moeten denken, kan dit zich omzetten in liefde bij Tovenaren en Heksen. Zodra de persoon in zijn/haar dromen verschijnt, gaat dit meestal gepaard met achtervolgingen, natuurelementen en een extreme vorm van chemie. De uitersten dromen uitsluitend over elkaar - het komt altijd van twee kanten."
Met open mond las Hermelien verder, steeds meer geschokt en gefascineerd tegelijk. Ze las verder over hoe de liefde tussen twee uitersten kon ontstaan, hoe de hormonen hierop reageerden en hoe dit zich weer kon uitten in dromen. Het was een ingewikkeld proces, magie, en gebeurde voornamelijk bij heksen en tovenaars. Niet dat het onmogelijk was bij Dreuzels - absoluut niet - maar het kwam gewoon minder vaak voor. Volgens oude onderzoeken.
"Het feit dat het verboden is, maakt de liefde alleen maar spannender. Zo lang de persoon uit de droom onherkenbaar blijft, betekend dit dat hij/zij die de droom ervaart, de persoon sinds de liefde nog niet heeft gezien."
Met een klap sloeg Hermelien het boek dicht en liet ze zichzelf zuchtend onderuit zakken. Het bloed was naar haar wangen gestegen en ze had het warm, maar wat naar het meeste dwarszat, was het feit dat ze haar liefde nog niet had gezien. Dat betekende namelijk maar één ding.
Het kon iedereen zijn.
Reacties:
Harry potter ff blijven gewoon mijn favorieten, en dit is een van de beste die ik ooit gelezen heb, melding bij de volgende?
Terug van weggeweest valt niet op.
Maar dit fantastische hoofdstuk wel!
WAANZINNIG COOL!
x
*mond valt open*
I'm absolutely in love with this ;o
Het idee hoe jij "Verboden liefde" uitlegd, is pérfect
Seriously nu wil ik vlug meer!
Je zet Hermelien trouwens geweldig neer c:
Cupcakes wearing glitters
xoxo
Wohhooo, zalig mooi!
En als je niet snel verder doet dan... ik vind nog wel iets
Ik ben er echt van omder de indruk hoe je dit verzint!!
Een verhaal over liefde, maar dan een of andere magische vorm ervan.
Jeetje hé, hoe krijg je het toch voor elkaar!
x