Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Wherever I fall, you catch me- Niall Horan » Hoofdstuk 8
Wherever I fall, you catch me- Niall Horan
Hoofdstuk 8
Ik kon me totaal niet concentreren na de lunch, ik dacht alleen maar aan een iemand, Niall Horan.
Ik zou liegen als ik me niet aangetrokken tot hem voelde, wat best onmogelijk was om dat niet te zijn, vanwege zijn uiterlijk.
Maar ik had Sophia, Laura en zelfs Harry beloofd om uit zijn buurt te blijven.
Ik kon me totaal niet concentreren hoe hard ik het ook probeerde, dus tekende ik maar wat in mijn kladblok.
Mijn gedachten werden onderbroken toen de leraar begon te praten.
' Meneer Horan, je bent 20 minuten te laat, alweer...Niet dat het me verrast.'
Mijn hoofd schoot omhoog naar de deur van het lokaal, daar stond Niall, zoekend naar een plaats in het lokaal, toen zijn ogen de mijne vonden, liep hij naar de stoel aast mij waar een jongen zat.
' Sta op.'
Zei hij met een harde stem tegen de onschuldige jongen naast mij. De jongen stond meteen op en Niall ging naast me zitten zonder iets te zeggen.
Ik bracht mijn blik terug naar de krabbels in mijn kladblok en probeerde wanhopig een manier te verzinnen om het lokaal te verlaten.
Ik probeerde me hard te concentreren op het papier wat moeilijk ging omdat ik zijn ogen voelde branden op mijn huid.
Nog maar 40 minuten. Dacht ik in mezelf. Je kan het.
Maar de tijd kon voor mij niet langzamer gaan, ik was al twee keer naar het toilet geweest om Niall's blik te ontwijken.
Niemand durfde naar achter te kijken bang om Niall boos te maken, nu was het nog maar 5 minuten voordat de bel zou gaan. En ik kon Niall's blik niet langer meer negeren.
Ik keek op van het papier, en ik zag twee diep blauwe ogen naar me kijken zoals ik verwachtte.
Ik beet op mijn lip een gewoonte van mij waar ik niet mee kon stoppen. Maar toen ik zag dat Niall's ogen niet meer naar mijn ogen keken maar naar mijn lippen stopte ik meteen.
Hij had een grijns op zijn gezicht, waarschijnlijk omdat hij besefte hoe oncomfortabel hij me maakte.
Niall brak uiteindelijk de stilte met zijn lage stem.
' Zo, zo ontmoeten we elkaar weer eens.'
Hoe nerveus ik ook was, ik probeerde kalm te blijven.
Het duurde enkele seconden voordat Niall weer praatte, terwijl hij zijn stoel dichter bij de mijne schoof.
' Weetje Skylar.' Zei hij.
En hij legde zijn linkerhand op mijn rechterbeen, hoog genoeg om de rillingen over mijn rug te laten lopen.
' Mijn vrienden zien je wel zitten.'
Ik hield mijn adem in toen zijn gezicht gevaarlijk dicht bij de mijne kwam, zijn lippen schuurde over mijn oor toen hij weer sprak.
' Maar ik zei dat je van mij was.'
Ik kneep mijn ogen dicht in de hoop de angst te laten verdwijnen. Ik voelde Niall's adem in mijn nek en zijn arm om mijn middel, ik kon niet meer bewegen.
Juist wanneer ik zijn lippen op mijn hals voelde ging de bel, waardoor ik schrok.
Ik kon niet sneller uit het lokaal rennen dan ik nu deed. Ik liep langzamer toen ik ver genoeg van het lokaal verwijderd was.
En mijn hart klopte weer normaal, ik zag Laura bij mijn kluisje staan en liep naar haar toe.
' Heey.'
' Hi.' Riep ze enthousiast.
Het leek alsof ze compleet vergeten was wat er bij de lunch was gebeurd, haar humeur was helemaal veranderd.
' Hoe waren de rest van je lessen?'
Ik twijfelde of ik het haar moest vertellen, wat er gebeurd was met Niall. Ik wou het gewoon vergeten, ik wou dat alles gewoon weer net zo simpel als vroeger was. Maar mij en simpel bleken niet zo goed bij elkaar te passen.
' Geweldig.' Loog ik.
' Ik heb gewoon een paar herkansingen gekregen, vast omdat ik nieuw ben enzo.'
' Ik denk niet dat het die rede is.' Zei Laura en ze sloeg haar kluisje dicht.
' Hoe bedoel je?'
' Iedereen praat over je Skylar, het zijn de jongens die praten over hoe ze je in bed gaan krijgen of de meisje die praten over hoe jaloers ze zijn dat je zulke simpele kleren kunt dragen en er nog zo goed uit kan zien.'
Toen Laura aan het praten was kon ik het niet helpen maar mijn gedachten dwaalde af naar Niall. De woorden ''je bent van mij'' herhaalde zich in mijn hoofd.
' Maar dat zal toch allemaal wel stoppen?' Vroeg ik hoopvol.
' Ik denk het niet.' Mompelde Laura zacht.
Ik wilde niet dat ik alle aandacht kreeg, niemand wist niet hoe graag ik niet wilde opvallen.
' Ik moet gaan.' Zei Laura.' Ik wil mijn bus niet missen.'
Laura begon weg te lopen maar draaide zich toch nog even om en glimlachte naar mij.
' Ik ben blij dat we vrienden zijn.'
Ik glimlachte terug bij haar woorden.
' Ik ook Lau.'
En met dat liep Laura weg naar haar bus en ik door de harde regen en koude lucht naar huis, die ik absoluut niet gewend was.
IK ZAL KIJKEN OF IK MORGEN WEER KAN UPDATEN XXX maud
Reacties:
Heyhey,
Ik ben helemaal up to date (geen idee of je dat zo schrijft...)
Maar ik heb alle chappies tot nu toe gelezen en I love this story <3
Ga plss snel weer verder
Greetzz
Dit is goeeeeed *giggles*
De rillingen liepen bij mij al over mijn rug,
met dat stukje in de klas.
Je schrijft geweldig, keep on going want ik lees gauw verder! c:
Dinosaurs walking in the backyard
xoxo