FanFic.nl

Believe || Justin Bieber

005 || Justin Drew Bieber

Sara begon te zingen en ik bewoog niet. Damn, dat kind kon nog zingen ook. Het was dan niet helemaal zuiver, maar zowat driekwart wel. Het feit dat ze mooi kon zingen maakte het er alleen maar erger op. Haar stem was eerder een zangstem dan echt een optreedstem. Alhoewel na zeker wat oefenen zou het nog eens veranderen. Woedend keek ik naar Alfredo, die verwonderd naar Sara zat te kijken. Het erge was nog dat hij hier niet eens werkte. Het was gewoon mijn beste vriend uit Team Bieber, hij was één van de beste dansers. 'Dat was ge-weldig' zei Scooter toen Sara uit de opnameruimte kwam, en tot mijn grootste ergernis maakte Alfredo een instemmend geluidje. Waar was Ryan als ik hem nodig had? Ik zag Sara naar me kijken, de bitch. Zonder wat te zeggen liep ik de studio uit. Ze hoefde niet te weten dat ze mooi kon zingen. En dit mocht dan wel egoïstisch, zelfzuchtig, arrogant en héél verwaand klinken maar ík was hier de ster. Met één telefoontje zou ik laten weten dat ik naar een andere studio ging en dumpte Scooter dat kind. Nee, zo ver ging ik niet. Mijn blik ging naar Sara die met een oudere vrouw stond te praten. Haar moeder, waarschijnlijk. Nu ik ze zo zag begon ik me af te vragen waar Pattie was, ze had gezegd dat ze vandaag naar de studio kwam alleen ik was nu al klaar, nou niet bepaald klaar, en ze was er nog niet. Mijn hand ging in mijn zak, naar mijn iPhone. Snel haalde ik hem eruit en opende het berichtje. Jeremy. Een gelukkig gevoel verspreidde zich in mijn lichaam. Jazmyn en Jaxon kwamen. Gelijk scrolde ik door mijn contacten, tikte Ryan aan en begon te bellen. Na twee keer het gepiep aan te moeten horen, hoorde ik zijn stem. 'Met Ryan' klonk het. 'Hé, Ry' begroette ik hem. 'Oh, hé Justin. Alweer je nummer veranderd?' vroeg hij. 'Natuurlijk, steeds het zelfde nummer is zo saai' grinnikte ik. 'Waarvoor bel je? Je moet nu nog in de studio zitten. Wacht. Ik ben het zeker? Ja, zonder mij is alles saai, niet waar?' bleef hij doorpraten. Ik kon het niet laten om te grinniken. 'Tuurlijk, joh. Alleen ik heb een soort van ruzie met Scooter om iemand' vertelde ik. 'Negeer die Sara gewoon en ik vind trouwens ook dat Alfredo een beetje meer naar jou moet staan' adviseerde Ryan me. 'Dankje, wacht eens. Hoe weet je het?' vroeg ik verbaasd. 'Fredo' antwoordde hij. Hoe kon het ook anders. 'Ik ga ophangen, ga naar huis' mompelde ik. 'Is goed, bro. Doei' hoorde ik de stem en hij hing op. Ook ik hing op en ik stopte mijn telefoon weg. Alweer keek ik naar Sara. Net toen ze mijn kant opkeek, zond ik haar een vuile blik en ik liep naar mijn witte Ferrari. Scooter kwam naar buiten dus stapte ik snel in, en startte de auto. Hij liep naar me toe, en klopte op het raampje. Met een overdreven zucht opende ik het raampje en keek hem doordringend aan. 'Waag het niet om weg te rijden, Bieber. Ik kan je niet dwingen maar ik weet wie dat wel kan' dreigde Scooter. 'Dat is dan heel jammer voor jou, want ik ben negentien en ik ben volwassen. Ik kan doen wat ik wil' gromde ik. Daarbij stond Scooter even stil. Hij had er dus niet opgelet dat ik officieel geen voogd meer had? Slim. 'Justin, als je nu niet die studio ingaat-''Dan wat?' vroeg ik. 'Dan wordt ik eruit gezet door jóú? Dus ik kan niks doen om ik ben de eigenaar van de studio niet, maar jij kan het wel ook al ben jij ook de eigenaar niet? Dat vind ik behoorlijk knap' wees ik hem toe. 'Daar heb je gelijk in, en al was ik de eigenaar, denk je nou echt dat ik je laat gaan? Je bent té getalenteerd voor dat en je ben als familie voor ons' Scooter glimlachte, en mijn norse uitdrukking vervaagde naar een neutraal gezicht. 'Familie laat elkaar niet vallen. Dus daag' grijnsde ik, en voordat hij kon protesteren drukte ik op het knopje van het raampje zodat ie dicht ging, en reed met volle snelheid weg. In de achteruitkijkspiegel zag ik dat Scooter kwaad weer de studio inliep. Niemand kon me nog dwingen. In nog geen seconde was ik recht voorbij Sara en haar moeder gereden. Heerlijk. Eens kijken waar ik heen zou gaan. Chaz kon niet, die woont in London in Canada. Voor Nolan gold hetzelfde. Ryan was zelf al weg, Christian was er denk ik niet, Taylor was bezig om liedjes op te nemen en Miley ook. Twist en Za waren op tour en Carly ook. De anderen hadden ook wel wat te doen, dacht ik zo. Dus gewoon maar naar huis. De radio zette ik aan en ik zong maar wat zachtjes mee met de liedjes die er voorbij kwamen. Met mijn ogen op de weg gericht en mijn handen op het stuur reed ik verder. Voor een rood stoplicht stopte ik, en ik keek even om me heen. Niets bijzonders, gewoon het normale Amerika. Gelukkig werd het al snel groen, dus reed ik in volle vaart weg. Na vijf minuten zag ik het grote huis, wat je eerder een villa noemde, aankomen en stopte voor het hek. Ik stapte uit, drukte op het rode knopje bij de poorten en wachtte. 'Ik doe al open, Justin' hoorde ik Pattie's stem door de intercom. Alweer maakte ik het portier open van mijn auto, stapte in en wachtte tot de poorten open gingen. Toen ze helemaal open waren, reed ik erdoor om de Ferrari in de garage naast mijn vier andere auto's te parkeren. Nadat ik hem op slot had gedaan, en naar binnen was gelopen zag ik Pattie in de keuken staan. 'Ik dacht dat je naar de studio kwam' zei ik, ietwat teleurgesteld. 'Sorry, lieverd, maar ik moest langer werken vandaag dan verwacht' verontschuldigde ze zich. Ondanks dat we erg rijk waren, wilde Pattie niet stoppen met werken. Eigenlijk snapte ik het wel, ik wilde ook niet veranderen.

Reacties: