Hoofdcategorieën
Home » Justin Bieber » Believe || Justin Bieber » 006 || Sara Jenner
Believe || Justin Bieber
006 || Sara Jenner
‘Ik ben boven’ gilde ik tegen mijn beste vrienden terwijl ze riep waar ik was. Ik hoorde haar voeten de trap oplopen waarna de deur open vloog. Een grijns stond op haar gezicht toen ze naast me lag op bed. ‘Dus’ een enge ondertoon was in haar stem te horen. ‘Wat dus’ ‘Dat weet je best’ ik schudde mijn hoofd ‘Anders vroeg ik het niet, Juul’. Ze mompelde wat geïrriteerd ‘Hoe was het gisteren’. Ik haalde mijn schouders op.’Ik heb Justin Bieber ontmoet. Julia’s ogen werden groot, ze opende haar mond om te gaan gillen maar net op tijd hield ze zich in. Iets waar ik blij van werd, dit bezorgde me minder gehoorbeschadiging. ‘Wat een arrogant verwendt ventje is het. Zonder dat ik één woord had gezegd, keek hij me al aan of ik oud vuil was. Ik had nog geen één woord gezegd! Naja, hij was het er niet mee eens dat ik hier ook zou gaan zingen dus hij besloot een hele preek aan Scooter te geven, wat volkomen onzin was, want ik kan gewédig zingen’ kort lachte ik om mijn eigen grap, die eigenlijk totaal niet grappig was. Julia die mijn verhaal totaal negeerde zat inmiddels in mijn kleding kast te kijken. ‘Zullen we uitgaan’ ik knikte als teken dat ik het goed vond. ‘ik trek dit aan’ waarna ze een zwartje jurkje liet zien. ‘ik ga me omkleden’ gilde ze vrolijk. Ik schudde lachend mijn hoofd en liep langzaam richting mijn kledingkast. Ik haalde er een simpel zwart jurkje uit. Ik had totaal geen zin om vandaag om op te voorgrond te treden. Ik gunde Julia meer. Sinds het uit was met haar ex-vriendje, Alex, wilden ze tijden niet meer uit. Ik vond het dus een wonder dat ze nou opeens uit wou. Ik verving mijn zomerjurkje voor het zwarte jurkje. Ik smeerde gauw wat make-up op mijn gezicht, niet veel, ik was nooit het meisje dat kilo’s make-up op haar gezicht had. Het duurde in totaal een heel uur voordat mijn beste vriendin en ik klaar waren. ‘De taxi is er’ gilde ik vrolijk toen we beide allang buiten stonden. Ik probeerde zo charmant mogelijk de taxi in te stappen, wat zoals gewoonlijk mislukte.
Ik stapte het gebouw binnen waar we zoals gewoonlijk als eerst naar de bar gingen om een shot te doen. Alcohol, ik kon er totaal niet tegen maar het was zo verschrikkelijk lekker. ‘ik ben even weg’ schreeuwde mijn beste vriendin in mijn oor en weg was ze. Fijn, stond ik hier in mee eentje een beetje vriendloos te zijn. Ik zette mezelf op een van de barkrukken en bestelde een van mijn favoriete drankjes, Jack Daniels. Ik zette het glas tegen mijn lippen en gooide de inhoud in één keer achterover. ‘Is deze plek nog vrij’ vroeg een jongen waarop ik knikte. ‘Hey, jij bent toch Sara’ lachte de jongen in mijn oor. ‘Hoe weet jij dat’ mompelde ik eerder verbaasd. Hij lachte kort ‘ik ben Alfredo, vriend van Justin’ ‘Ow jij bent het’ ‘Dat mag wel wat vrolijker’ lachte hij. Voordat er een woord mijn mond kon verlaten begon de jongen voor mij alweer te praten ‘Ben je hier alleen’ ik schudde mijn hoofd ‘Mijn vriendin loopt waarschijnlijk speeksel te verwisselen’ lachte ik. ‘Kom anders bij ons zitten’ vrijwel meteen schudde mijn hoofd ‘Ik ga niet bij Justin zitten, ik heb geen zin in drama’ legde ik hem uit. ‘Hij doet je heus niks en anders vermaak je toch met mij’ zei hij zonder dat ik antwoord kon geven trok hij me al mee. ‘Ryan, dit is Sara, Sara dit een Ryan’ de jongen stak zijn hand uit ‘Ryan’ glimlachte hij. Kort keek ik naar Justin, zijn blik vertelde velen verhalen maar ik liet het gaan. Geen drama. ‘kom we gaan dansen’ gilde ik vrolijk tegen niemand in het bijzonder. Ik rende vrolijk naar de ‘dansvloer’ waarna ik vrolijk begon te dansen. Alfredo, die blijkbaar met me was mee gegaan begon te dansen. ‘ik wil ook zo kunnen dansen’ mompelde ik zachtjes, blijkbaar had hij het gehoord en lachte kort. Hij pakte mijn hand vast en begon op een of andere manier te dansen waardoor ik automatisch meeging doen. Ik kon zelf niet uitleggen hoe het ging. ‘Kom, we gaan weer terug’ lachte ik. Ik ging naast Ryan zitten die druk in gesprek was met Justin, Justin was een jongen. Ik was geen blik of woord waard volgens hem. Op een of andere manier haalde hij het bloed onder mijn nagels vandaan alleen als hij naar me keek. ‘Wil je wat drinken’ vroeg Alfredo. Ik knikte ‘Doe maar een Jack Daniels’
animies!!!!!