FanFic.nl

Believe || Justin Bieber

008 || Sara Jenner

Plotseling stond er een meisje van rond de zeventien voor Justin waarna hij samen met haar naar de dansvloer ging. Even grijnsde ik, was hij dan werkelijk zo dom. Je zag duidelijk dat ze uit was om zijn populariteit, dat dacht ik. Alfredo was verdwenen om wat drankjes te halen dus ik zat samen met Ryan, die niet bepaald vrolijk keek. Ik twijfelde enorm of ik iets moest zeggen. Maar als ik niks zei leek ik zo’n arrogant trutje, iets wat ik totaal niet wilde zijn. ‘Heb je het een beetje na je zin?’vroeg ik. Geweldig Sara, kon je werkelijk niks beters verzinnen. Geschrokken of eerder verbaasd keek hij op. Uiteindelijk knikte hij. Fijn, een dodelijke stilte tussen Ryan en mij terwijl de muziek mijn oren binnen drong. ‘Hey’ schreeuwde een vrolijk stem. Een opgeluchte zucht verliet mijn mond, mijn reddende engel. ‘Ik zocht je al, hier zit je dus’ glimlachte Julia. ‘Wie is deze jongen?’ voordat ik één woord kon vertellen was ze al met in gesprek met hem. Haar vraag was dus volkomen onzin. Verveelt speelde ik mijn nagels, die er totaal niet uit zagen. Justin was terug met zijn meisje wierp hij opvallende vernietiging blikken. Ik voelde me ongemakkelijk. Ik had geen idee hoe ik moest gedragen waardoor hopeloos om me heen zat te kijken. Ik wilde weg. Het was altijd hetzelfde verhaal. Er was altijd wel iemand die me haatte en me het liefst dood wilde hebben. Die persoon was nu Justin, moest ik er mee blij mee zijn, nee, ik zal met hem samen moeten werken. Hoe moeilijk het ook is, voor hem en mij. Wacht, zat ik nu echt zo depressief en slim na te denken tijdens een ‘gezellig’ avondje met mijn beste vriendin. ‘Alsjeblieft’ lachte de jongen vrolijk toen hij mijn drankje aangaf. ‘Dat duurde lang’ mompelde ik. Hij vertelde een heel verhaal waarom het zolang duurde maar eerlijk het interesseerde me vrij weinig en gooide het drankje in één keer achterover. Het branderige gevoel was te voelen in mijn keel. Ik had het nodig. ´Dit is Julia´ lachte ik vrolijk terwijl ik naar mijn vriendin wees. Ik vond mezelf raar. Hoe kon ik van mijn depressieve momentje opeens naar mijn vrolijke bui gaan. Al wist ik het antwoord niet maar kwam toch tot de conclusie dat ik niet normaal was. Ik wierp mijn blik op Justin en het meisje, die nog steeds aan het praten waren. Ik hoorde één van mijn favoriete liedjes, al gauw trok ik Julia mee naar de dansvloer. Ik liet me gaan op de muziek. Het zal vast rare blikken hebben opgeleverd maar who cares. Het nummer was afgelopen en liep met Julia naar de bar. Ze bestelde wat drankjes en gaf een of andere rood drankje aan mij. Kort rook ik eraan, het was een gewoonte van me, voordat ik iets dronk of at moest ik er aan ruiken. Ik zette het glas tegen mij lip en goot het drankje naar binnen. ‘Dus, jij en Ryan’ lachte ik, ik hoorde mijn beste vriendin kort lachen en keek gauw naar haar glas. Ik wist precies wat er ging gebeuren. Nu vond ze hem nog aardig, maar hoe langer ze met elkaar omgingen, hoe leuker ze hem ging vinden. ‘Juul, ik weet genoeg’ giechelde ik. ‘Mag ik nog twee van deze’ vroeg ik aan de barman toen ik zijn aandacht eindelijk had. Hij grinnikte wat. Zijn huid was wit, het deed me denken aan melk, terwijl zijn haren zwart waren maar dan ook echt pikzwart. Hij deed me denken aan vampier. Hij was dun, geen grammetje vet en had totaal geen spieren. ‘Die barman eh’ even wees ik naar de jongen ‘hij een vampier en wil ons bloed’ ‘Sara, je kijkt echt te veel films’ lachte ze en stond op met haar drankje. Ik volgde haar voorbeeld. Ze liep de massa mensen wat haar goed afging aangezien ze vele malen groter was dan mij. Ze ging net zoals net naast Ryan zitten. ‘Wat is er’ vroeg ik aan Alfredo, die duidelijk chagrijnig was. Hij schudde zijn hoofd. Ik voelde me net als eerder op de avond ongemakkelijk. Ik stond op om weg te lopen. ‘Waar ga je heen’ vroeg hij ‘naar buiten’ ik duwde mezelf door de mensen heen. Was Julia maar hier, ze drukte met gemak iedereen weg. Een opgeluchte zucht verliet mijn lippen toen ik eindélijk buiten was. Ik liet mezelf op het muurtje zakken. ‘Wat doe je?’ vroeg de jongen waarvan ik zijn stem alleen herkende.

Reacties: