Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Justin Bieber » Believe || Justin Bieber » 009 || Justin Drew Bieber

Believe || Justin Bieber

29 juli 2013 - 13:31

763

0

211



009 || Justin Drew Bieber

'Dat is dus Fredo, en dat is Ryan' sloot ik mijn zin af toen ik naar mijn twee beste vrienden knikte. Bij Ryan zat één of ander meisje dat ik niet kende, maar wat boeide het? Jessica lachte vrolijk en knikte. 'En Fredo is een danser, en Ryan je beste vriend?' vroeg ze duidelijk geboeid. Knikkend beantwoordde ik het. 'Gaaf' meende ze. Ik zelf was nog vrij nuchter en Jessica kon ook goed tegen alcohol. Vandaag zou ik niet zo heel erg veel drinken, daar zou ik morgen een kater aan over houden. Enkel morgenochtend hoefde ik in de studio te zijn, voor de rest was ik vrij. Jammer genoeg duurt dat niet lang want die dag erna heb ik weer een druk schema, aangepast aan Jazmyn en Jaxon natuurlijk. 'Aarde aan Justine' zei Jessica terwijl ze haar hand voor mijn ogen zwaaide. 'Justine?' vroeg ik grinnikend. Overtuigend knikte ze gelijk. 'Jij bent mijn beste vriendinnetje!' kirde ze vrolijk en ik schoot in de lach. Jessica was gewoon haarzelf, en dat zag je gewoon in haar ogen. Het was mooi dat ze zich zo durfde te gedragen tegenover anderen. De ene keer heel flirterig, en de andere keer weer raar. Op een gegeven moment trok Sara haar vriendin mee de dansvloer op. Mooi, waren we van haar tijdelijk verlost. En dat klonk best gemeen. Van het gesprek over vrienden en clubnachten waren we overgegaan naar het zoenen. Misschien niet de beste keuze aangezien veel mensen aan de bar ons nu aan zaten te gapen, maar dat maakte mij niet echt uit. Ik haalde mijn lippen van die van haar af en grijnsde weer. Jessica bestelde twee drankjes waarbij ik niet echt op de naam lette. Ze wilde geld neerleggen maar ik was haar voor en legde een briefje snel neer. Dankbaar keek ze me even aan en ik schonk haar een glimlach. De barman leek eerst even met iemand anders bezig te zijn. Alfredo stond te wachten en op een gegeven moment kruiste zijn blik de mijne. Hij begroette me even vrolijk maar ik keek kil terug. Krijg je er van. Om niet nog meer blikken te krijgen sloeg ik mijn arm om Jessica heen en begon weer met haar te praten. De twee glazen stonden op een gegeven moment voor onze neus en ieder pakte we een glas, die we in één keer leegdronken. Oké, laten we mijn plan vergeten en laten we stomdronken worden. Ineens trok Jessica me mee naar de dansvloer en begon te dansen. Gefascineerd keek ik naar haar en begon mee te dansen. De hele tijd op en neer lopen irriteerde niet, het was wel grappig. Opeens zag ik mijn vrienden niet meer en fronste even. 'Kom, we gaan even naar buiten' zei ik en Jessica stemde in. Als we hier nog langer stonden werd ik claustrofobisch door al die mensen, dus sowieso zou ik wel naar buiten moeten. Ik pakte haar hand vast en liep samen naar buiten. Ondertussen praatte ik door waarbij Jessica lachte en inviel. Mijn blik ging naar Sara die op een muurtje zat. Wat deed zij nou? Moest ze niet zo nodig Alfredo steeds bij me weghalen? 'Ga jij maar naar binnen, ik kom zo' zei ik tegen Jessica die alweer vrolijk en opgewekt knikte om vervolgens naar binnen te huppelen. Een grinnik verliet mijn mond, ze was echt altijd vrolijk. Nieuwsgierig liep ik naar Sara toe en ging achter haar staan. Hoe moest je dit beginnen. 'Wat doe je?' vroeg ik en ik kwam naast haar zitten. Ze zou me vast weer onmiddellijk gaan afkraken maar dat kon me niks schelen. Dan kraakte ze me maar af. 'Moet je niet bij Alfredo zijn?' mompelde ik. Als het zo doorging, was het weer zoals de voorgaande keren. Alfredo mist optredens en doet niet meer mee, Scooter haalt ons beiden over om alles bij te leggen en alles is weer goed. Ja, dacht het niet. Ik had geen zin om het alsmaar over te doen en steeds weer opnieuw te beginnen. Het ging echt altijd, maar dan ook altijd hetzelfde en daar had in onderhand wel genoeg van. Ik werd het gewoon zat. Weer op de wereld keek ik weer naar Sara en onderzocht haar gezichtsuitdrukking. Als ik haar was zou ik niet bepaald snappen waarom ik hier zat, maar ik ben niet gevoelloos. Wachtend op haar antwoord keek ik naar de grond. Dit kon best ongemakkelijk worden, als je begreep wat ik bedoel. Morgen zou Sara ook in de studio zijn, en ik had werkelijk geen idee waar dit op uit ging lopen.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.