FanFic.nl

Believe || Justin Bieber

017 || Justin Drew Bieber

In de auto had ik de radio maar aangezet zodat er geen ongemakkelijke stilte tussen ons zou hangen. Nou, die was er niet maar je kon beter voorkomen dat ie er wel kwam. De film was echt geweldig, ik hield van Disneyfilms en van kinderfilms. Je zou verwachten dat jongens met hun vrienden horrorfilms of komedies keken. Wij keken kinderfilms. Leuk toch? Voor altijd een kind zijn, dat was iedereens droom. Of een puber, kon ook. In ieder geval forever young. Na de film had ik voorgesteld om in een restaurant te gaan eten. Sara had er geen problemen mee, volgens mij wilde ze echt graag dat roze springkussen. Ze kon de duurste, grootste en gaafste dingen kiezen. En dan koos ze voor een roze springkussen. Ik bedoel maar, wie doet dat nou? Het was grappig, zo te zien leek het echt een droom voor haar. Ach, als zij er blij mee was vond Scooter het goed. Wie zou ik zijn om haar tegen te houden? Ik moest het wel toegeven, het was wel een creatief, leuk en origineel idee. Maar ik had al de raarste dingen meegemaakt. Naar mijn idee hoefde je in zo'n chique restaurant niet altijd er goed uit te zien, dus waren we gelijk naar het restaurant gegaan. Tijd om obers te irriteren. Je kan zeggen wat je wil, maar ik bleef een kinderachtig jochie. Bijna altijd lanceerde ik wel lepels en vorken, of gooide allerlei dingen. Kenny, Ryan, Chaz en de anderen deden vrolijk met me mee. Soms deed het hele team vrolijk mee, zelfs Scooter en mama Jan. In het restaurant had ik enkel de naam "Bieber" gezegd, of er stond al een tafel voor ons klaar. Ik kwam hier wel vaker met Team Bieber, of alleen met Pattie. Als een gentlemen schoof ik de stoel voor Sara naar achter en schoof hem weer naar voren toen ze zat. Toen ik zat haalde ik weer een hand door mij haar. Machtige gewoonte. Al snel kwam de ober eraan en vroeg ons wat we wilden drinken. 'Voor mij een cola, alsjeblieft' glimlachte ik. Vragend keek ik naar Sara. Als je haar zo zag dacht je dat er geen enkel ding was waarom ik haar niet mocht. Nee, het ging erom dat ze me niet herkende, dat ze zo arrogant doet of deed, dan. Enzovoort, enzovoort. Nu klonk ík dan wel arrogant, maar wat wil je dan ook als je het gewend bent dat alle mensen naar je opkijken en je kennen? Dat gaat Sara ook hebben, want als je die stem hoorde dan kreeg je gewoonweg kippenvel. Nu klonk het steeds erger alsof ik haar nu minder erg beschouwde. Misschien deed ik dat ook wel. Maar dan nog, dat zou ik toch nooit toegeven. Voor deze ene keer zou ik gewoon mezelf zijn bij haar. De jonge Justin wie even genoeg heeft van de paparazzi en zijn rijke leventje. Het was heerlijk, dat wel, alleen soms had je er gewoon genoeg van. Bij mij leek het niet echt zo als je naar mijn gedachten drie seconden terug keek. Dit alles deed ik enkel voor mijn toekomstige auto. Of zou ik een nieuwe Ducati kopen? Nog een motor was ook wel gaaf. Natuurlijk was ik helemaal trots op mijn Ducati, en op mijn nieuwe Audi R8. Wie had dat nou, een Audi met luipaardprint? Ik moest Twist nog eens bedanken voor het idee. Scooter was er niet bepaald blij mee, wéér een nieuwe auto. Ik had er ondertussen al een aantal dus een nieuwe was niet nodig. Maar ja, wie hield me tegen? Precies. Geduldig wachtte de ober, al was het nog geen minuut geleden dat ie het vroeg.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.