FanFic.nl

Believe || Justin Bieber

018 || Sara Jenner

Het was raar maar voor het eerst had ik het een keer leuk met Justin. 'Ik kan die man raken' vertelde ik trots toen ik naar de man met een achterlijke lelijke hoed wees. Ik hoorde de jongen tegenover mij lachen terwijl ik nog steeds gefocust was op de man. 'Raak zijn hoed met zo paprika' grijnsde hij. Zonder twijfel nam ik de vieze rode paprika en in een snelle beweging lag de paprika op zijn hoed. Het was me gelukt. Het was niet raar want ik bedoel, ik ben Sara Jenner en ik kan alles. Oké wat was mijn ego toch weer heerlijk groot geworden. Eigenlijk was dat niet vreemd want ik ging met Justin Bieber om en wat was zijn ego groot. Als we zijn ego vergelijken met mijn ego is mijn ego bambi en Justins ego een Walvis. En dat is een groot verschil bambi en een walvis. Wat ben ik blij dat bambi en een walvis elkaar nooit hebben ontmoet. 'Wie wat, waar?' mompelde ik toen Justin me heerlijk door elkaar aan het schudden was. Het was een wonder dat me eten nog niet omhoog was gekomen. Want ik bedoel schudde me door elkaar eens een tornado. 'Ik zei of je mee kwam' 'Waar wil je na toe' vroeg ik hem niet-begrijpend. Straks wou hem me meeneem naar een bos en me daar verstoppen voor de buitenwereld. Zodat ik hem niet meer in de weg zou staan en weer alle aandacht van Scooter zou krijgen. 'Naar de studio, Scooter wacht op ons' legde hij uit en liep weg. In een snel tempo liep ik achter hem na. Wat kon hij snel lopen, hij zou snelwandelaar moeten worden, hij zou zo de eerste plaats kunnen winnen. Ik stapte zijn auto en in een ramp tempo reed weg. Dat deze jongen nog geen mensen had vermoord met zijn rijgedrag want god, deze jongen reed zo hard net zoals als een formule 1 wagen. Een zucht van opluchting verliet mijn mond. Ik had het overleefd, het was een wonder! 'Het was best gezellig met je Bieber' mompelde ik snel, ergens had ik gehoopt dat hij het niet had gehoord, want daar werd zijn ego groter van. Hoe groter zijn ego, hoe arroganter hij was en hoe meer hij mij ging haten. Ja, dat was de logica waarom hij mij haatte. Jammer genoeg had hij mij wel gehoord want er stond een kleine grijns op zijn gezicht. Ik negeerde zijn verschrikkelijke irritante grijns en liep door na binnen waar ik Scooter zag staan. Ik rende op hem af en gaf hem een knuffel. Nooit gedacht dat ik zo blij zou zijn om Scooter te zien. Ik bedoel Scooter is aardig maar ik was nooit echt blij blij om het te zien. Ik was pas blij blij als ik mijn roze springkussen kreeg. 'Wanneer krijg ik mijn roze springkussen' vroeg ik uiteindelijk om de heerlijke stilte tussen Bieber, Scooter en mij te verbreken. Op dit moment was ik catwoman, gewoon omdat ik de pijnlijke akelige stilte had verbroken. Hij is al bij je thuis, Sara' melde Scooter me mee. Als een of andere gestoorde aap begon ik op en neer te springen en een vreugde dansje te doen. Nummer één van mijn dromen kon weg. Een roze springkussen. Niet dat ik niet meer dromen had, ik had nog een droom om de wereld te zien, of na de maan te gaan en mijn familie weer zien en dat iedereen gelukkig was. Misschien waren sommige dromen of wensen - hoe je het ook wilt zien - onmogelijk maar gaven die dromen/wensen kracht om door te zetten. Ik zal en doe alles om mijn dromen voor elkaar te krijgen zelfs als ze niet lukte. Ik was Sara Jenner, en ik kan alles! Nee, ik kan niet alles maar wel als ik catwoman zou zijn. Oja! Catwoman zijn was ook een van mij dromen. Catwoman is de enige vrouwelijke superheld die ik ken, iets wat ik niet snap. Want wij vrouwen zijn het sterke geslacht in deze wereld maar de mannen krijgen alle eer met hun 'superhelden'. Wij vrouwen moeten de wereld overnemen. Ik had genoeg van mijn rare gedachtes en bekeek de plant naast mij aandachtig, interessante dingen zijn die planten toch ook. nee dat zijn ze niet..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.