FanFic.nl

Save your kisses for me..!x [TC] [-Continued-]

Deel 28

Bill POV

Met een zucht laat ik me op de bank vallen, pfff zo een dag vervanger zijn is vermoeiend. Nu maar hopen dat ik met rust word gelaten voor de rest van de dag. ‘hoi Bill.’, zegt mam die met zakken doorloopt naar de keuken. Ik sta op en volg mam en neem over. ‘zal ik wel doen.’, mompel ik en begin alles weg te tassen. ‘lieverd, dat hoeft echt niet.’, ‘mam, laat me nou.’, zucht ik en doe verder. ‘oké dan, hoe was het op je werk?’, ‘wel goed.’, zeg ik en zet het laatste in de koelkast. ‘Tom gezien?’, ik knik. ‘heb studie moeten geven aan zijn klas.’, leg ik uit en zet me bij aan de keukentafel. Mam knikt. ‘hoe reageerde hij?’, ow juist, mam weet het niet. ‘wel goed, denk ik.’, zeg ik en kijk naar mijn nagels. Mam knikt en staat op om daarna in elkaar te zakken. ‘mam?! Alles oké?’, hevig schudt ze haar hoofd en wijst naar de telefoon dat tegen de muur aanhangt wat ik zie als teken dat ik de ambulance moet bellen, ik reageer snel en draai het nummer, vervolgens gaat de telefoon 4 keer over en nemen ze op. ‘hallo met..’, ‘snel een ambulance!’, gil ik hysterisch door de telefoon. ‘rustig meneer, wat is er aan de hand?’, ‘mijn moeder moet bevallen denk ik en ik heb dus een ambulance nodig!’, ‘juist, kan u het adres doorgeven dat komt hij er meteen aan.’, ik doe wat ze vraagt en hang op, dan hurk ik naast mam neer en neem haar hand. ‘houd vol mam.’, fluister ik haar toe, ik de verte hoor ik de sirenes al en loop naar de deur om die al te openen, dan schrijf ik een briefje voor mijn tante die Lien nog moet brengen dat ze weet over de situatie. Dan komen de ambulanciers de keuken binnen snellen en heffen mam op een brancard. ‘gaat u mee meneer?’, ik knik en volg ze, stap vervolgens in de ambulance en bijt zenuwachtig op mijn nagels en kijk hulpeloos toe hoe de ambulanciers mama gerust stellen dat alles goed gaat komen. Niet veel later komen we aan bij het ziekenhuis en wordt mam naar een verloskamer gebracht, ik moet wachten. Na een tijdje zie ik mensen aankomen, mijn tante en Lien. Ik spring op en ga erheen. ‘Bill jongen wat is er aan de hand?’, ‘mama, ze, ze moet bevallen.’, zeg ik hysterisch. ‘rustig Bill, ga zitten, het komt allemaal wel goed.’, zegt mijn tante en dwingt me om te gaan zitten. Zenuwachtig zit ik met mijn benen te bibberen, wachtend op nieuws. Dan zie ik een dokter onze richting uitkomen. ‘Kaulitz?’, ik knik. ‘we hebben slecht nieuws.’, op dit moment denk ik dat mijn ogen zo uit hun kassen kunnen vallen. Mijn tante neemt mijn hand vast en knijpt er stevig in, het enige wat ik kan doen is knikken. ‘we staan voor een moeilijke keuze en mevrouw heeft gezegd dat Bill moet beslissen?’, weer knik ik. ‘oké, er is een grote kans dat de tweeling het niet overleeft, maar als we moeite doen om de bevalling zo te doen verlopen dat de tweeling er komt met nog een kleine overlevingskans is er de kans dat je moeder het niet overleeft.’, zegt hij met medeleven in zijn stem. Ik slik, dit meent hij niet? Ik zucht. ‘dus hiermee de vraag, wat gaan we doen?’, ik zucht diep en kijk mijn tante aan die me een medelevend kneepje geeft in mijn hand. ‘ik, euhm, laat mam niet sterven, toe?’, zeg ik smekend terwijl de tranen zich al een weg naar beneden banen. Hij knikt en verdwijnt. Ik zucht en zoek hulpeloos naar mijn mobiel. ‘komop!’, mompel ik en heb hem dan uiteindelijk toch. Ik stuur Tom een berichtje dat hij meteen naar het ziekenhuis moet komen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.