FanFic.nl

SA op aanvraag

SA voor 1Dlovez

Ik liep samen met mijn beste vriendin Charlotte richting ‘The First Time’ - een kleine pub in Mullingar. Hier zou een reünie plaatsvinden van onze basisschoolklas van het laatste jaar. We hadden verschillende mailtjes gehad over het regelen en uiteindelijk was er een datum gekozen waarop iedereen kon komen. Zelfs Niall, de jongen die met zijn band volop bezig is aan een goede carrière en daardoor bijna nooit vrije tijd heeft. En de jongen, op wie ik sinds de laatste keer dat ik hem zag een enorme crush heb gekregen.
Samen met Charlotte liep ik naar binnen en ik zag dat het al aardig druk was. Sommigen herkende ik nog een klein beetje, maar anderen had ik sinds die tijd bijna niet meer gezien. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat er een meisje vrolijk naar ons toe kwam lopen en haar hand uitstak.
“Leuk jullie weer te zien! Ik ben Juliette. Charlotte en Quinn toch?” Vroeg ze en we knikten.
Juliette herkende ik nog - zij was altijd het drukste meisje van de klas en hield nooit op met praten.
“Ook fijn jou weer te zien. Hoe gaat het?” Probeerde Charlotte een gesprek voort te zetten en ik tikte haar aan.
“Ik ga weer even verder.” Meldde ik en ik zag haar knikken.
“Ik spreek je nog wel een keer!” Zei ik tegen Juliette en ook zij knikte.
Ik wandelde wat door de ruimte en begroette hier en daar wat mensen die ik nog herkende. Uiteindelijk kwam ik ergens achteraan terecht en zag ik een groep jongens zitten. Ik herkende ze als de groep waarmee ik veel optrok en zag ook Drake en Cameron zitten, met wie ik nog steeds af en toe omging. Ik besloot om naar hen toe te gaan en kwam erbij zitten.
“Hey!” Begroette ik de groep vrolijk en ze mompelden wat terug.
We raakten in een onzinnig gesprek verwikkelt en vulden zo al snel een half uur op.
“Daar is onze superster!” Riep Drake toen en ik zag dat hij en Niall elkaar kort omhelsden op de ‘jongensmanier’.
Niall ging iedereen af en gaf mij ook een knuffel, wat mij stiekem erg verlegen deed voelen.
“Lang niet gezien, man.”
“Klopt. Wel gaaf dat ik hierbij kon zijn.” Was zijn antwoord en er klonken een aantal instemmende geluiden.
Niall kwam bij ons zitten en we begonnen allemaal door elkaar te praten. Sommigen wilden wat weten over zijn carrière en anderen begonnen over totaal andere onderwerpen.
Na een hele tijd tikte Niall me aan en gebaarde hij dat ik mee moest komen. Ik knikte en stond op. Niall liep voor me uit en hield stand aan de andere kant van de ruimte.
“Ik wilde je even persoonlijk spreken.” Legde hij uit en ik knikte blozend, “Zou je het leuk vinden om volgende week woensdag iets met me te gaan doen? Ik wil met de personen waar ik vroeger veel mee omging en mijn meest dierbare vrienden en familieleden ieder een dag mee doorbrengen.”
“Natuurlijk. Wat had je in gedachten?” Antwoordde ik enthousiast en hij grijnsde.
“Dat weet ik nog niet precies, maar dat komt wel. In ieder geval ga ik ervoor proberen te zorgen dat er geen horde fans op ons afkomt.” Grapte hij en ik lachte mee.
Er volgde een zinloos gesprek en het voelde weer net als vroeger. Diep vanbinnen wist ik dat dit een zeldzaam moment zou zijn en dus besloot ik er maar extra van te genieten.

~~~

“Waar gaan we heen?” Vroeg ik nieuwsgierig, terwijl ik uit het raampje keek.
“Naar het bos. Het is nog vijf minuten rijden.”
“Wat gaan we doen dan?”
“Dat zul je wel zien. Nog heel even.” Antwoordde hij en ik knikte.
Niall was voor drie weken weer terug in Mullingar. One Direction had een pauze met touren en alle jongens zijn terug naar huis gegaan om tijd door te brengen met hun familie en vrienden. Niall had besloten om elke dag apart te besteden met een van zijn vrienden of familieleden. Ik was blij dat hij er weer was - in de paar maanden dat hij weg was geweest had ik hem enorm gemist. We reden een hobbelige parkeerplaats op en Niall parkeerde de auto naast een zwarte range rover. Ik stapte als eerste uit, deed mijn kleding goed en keek om me heen.
“Een klimpark?”
"Ja!" Antwoordde hij vrolijk en hij trok me mee richting een houten gebouwtje.
Het bleken de kassa's te zijn en Niall betaalde voor twee personen voor twee uur en we werden meegenomen naar de zijkant van het gebouw. We kregen twee uitrustingen toegewezen en een instructeur legde ons uit hoe we deze aan moesten trekken. Wat onhandig trok ik de riemen met kabels omhoog en maakte ik de gespen wat strakker vast.
"Als jullie klaar zijn, kunnen jullie de rode paaltjes volgen richting het oefenparcours. Daar zal een collega wachten om het aan u uit te leggen." Meldde de man en we knikten begrijpend.
Niall en ik liepen tussen de bomen door en volgden de paaltjes, waarna we uiteindelijk bij het oefenparcours uitkwamen. Opnieuw kregen we daar instructies, maar ik luisterde er half naar - ik wilde geen parcours van één meter boven de grond doen; ik wilde gewoon hoog in de bomen beginnen. Toch moesten we deze eerst afleggen voor we hoger mochten en daarom deed ik wat de vrouw zei. Na dit parcours afgelegd te hebben keken we wat rond.
“Zullen we die voor beginners doen of gelijk voor gemiddelden?” Vroeg ik aan Niall en ik keek hem aan.
“Zeg jij het maar; ik neem jou inmiddels mee.” Was zijn antwoord en ik zuchtte.
“Dan gaan we gelijk een gemiddeld parcours doen.” Besloot ik en ik nam hem mee naar het eerste gevorderde parcours. Van elke ‘soort’ waren er twee: twee voor beginners, twee voor gevorderden en twee voor experts.
Ik klom als eerste de ladder op en bevestigde mijn klemmen aan het metalen draad. Eerst moesten we over een boomstam lopen en dat ging me prima af. Naarmate het parcours vorderde werden de hindernissen steeds lastiger, maar nog steeds konden we het beiden makkelijk afleggen.

We hadden nog tijd voor één parcours en dus kozen we voor de moeilijkste die er was - de anderen hadden we immers al gedaan. Opnieuw klom ik als eerste naar boven en al snel waren we halverwege. Toen kwamen we bij een lange hindernis met een soort karretje erop. Ik wachtte even op Niall en toen hij achter me kwam staan, maakte ik mijn klemmen vast en ging ik zitten.
“Wacht even.” Zei hij toen en ik knikte langzaam.
Ik hoorde een aantal klikjes en voelde hoe er iemand achter me kwam zitten. Ik keek hem vragend aan en hij keek grijnzend terug.
“Je weet dat dit niet mag?”
“Ja, dat weet ik.” Antwoordde hij en ik begon te lachen, “maar dat betekent niet dat ik het niet ga doen.”
Hij sloeg zijn armen om mijn middel en zette ons af. Ik slaakte een aantal gilletjes en uiteindelijk knalden we tegen een kussen aan. Ik begon te lachen en wilde opstaan, maar hij trok me terug.
“Wat doe je?” Vroeg ik, nog steeds lachend.
“Ik houd je vast.”
“Nee, dat meen je niet!”
“Oh jawel.” Antwoordde hij, “En weet je wat ik nog meer doe?”
“Nee?”
“Jou leuk vinden. Sinds de laatste keer dat ik je zag, wist ik het.” Zei hij bloedserieus en ik draaide me geschokt om.
“Je, wat?!”
“Ik, dit.” Antwoordde hij en hij bracht zijn gezicht dichterbij, waarna ik een paar lippen op de mijne voelde.

Reacties:

1Dlovez zei op 30 juli 2013 - 23:32:
OMG OMG OMG OMG OMG!!!!


IK ZIT NU SERIEUS TE STUITERBALLEN EN TE GILLEN!!!!!!!!

Xxxxxx van een gillende stuiterbal (die zich super blij en stuiterballemd voelt)

P.S. Ja, ik ben tevreden