FanFic.nl

Wherever I fall, you catch me- Niall Horan

Hoofdstuk 10

Ik keek naar Niall toen hij wegreed in zijn zwarte auto. Maar ik kon nog steeds Niall's auto zien toen hij de oprit op reed en nog steeds zijn irritante grijns op zijn gezicht toen ze oogcontact maakte.
Niall was mijn buurman!
Ik herinnerde me weer dat het hard aan het regenen was, en rende snel naar binnen toe.
' Mam! Pap?! Ik ben thuis.'
Zachtjes hoorde ik snikken, ik volgde het geluid en kwam uit bij de woonkamer. Daar zat ze, mijn moeder, met betraande ogen op de bank met allemaal foto's en tissues om haar heen.
' Mam! W-wat is e-er gebeurd?'
' Hij is weg Skylar, h-hij i-is d-dood.'
' Wie is er dood mam?'
' J-je v-vader.'
En dat was de klap, de klap die iedereen wel eens had meegemaakt, de klap dat je hele wereld stil staat en niet meer verder wilt, de klap dat je hart maakt als dat iemand je verlaat. Mijn hart brak en letterlijk, de enige man in mijn leven die ik ooit echt vertrouwd heb, de man met wie ik zoveel heb gelachen is er niet meer.
' Hoe?'
Vraag ik nu ook met betraande ogen.
' Auto-ongeluk liefje.'
Mijn moeder zakte weer in elkaar en toen pas zag ik alle wijn en whisky flessen om haar heen. Had ze dit allemaal al opgedronken toen ik op school zat?
Ze was niet bij mijn vader die nu in het ziekenhuis lag? Ze zat hier op de bank zich lam te zuipen in plaats van mijn vaders hand te strelen en mij in haar armen te nemen. Ik kon er niks aan doen, maar opeens haatte ik de vrouw voor mij, de vrouw die zich nu mijn moeder noemde, maar de vrouw die ik nu het liefst een klap verkocht.
Zonder iets te zeggen draaide ik me om en liep mijn slaapkamer in, ik trok verschillende lades open en toen vond ik het, het foto album dat mijn moeder had gemaakt, met een glimlach vouwde ik de eerste bladzijdes om en zag de oude tekst staan die mijn vader had geschreven,
Mijn lieve Skylar,
In dit album bewaren wij onze mooiste herinneringen samen, vanaf de dag toen ik en je moeder pas met elkaar gingen,
tot de dag dat jij alweer 12 jaar werd.
Je moet beloven dat je al deze herinneringen blijft onthouden, dat je lacht als je verdrietig bent en pas huilt als je het echt niet meer weet.
Met dit album zal je altijd aan de herinneringen denken die we samen meegemaakt hebben. Of niet samen...
Toen ik je moeder voor het eerste zag wist ik dat zij de ware was, ik gaf niet op en moet je ons nou zien, samen en gelukkig. Ik heb haar beloofd dat zij mijn hart heeft gestolen en dat zal ze ook altijd hebben. En op een dag...komt ook jou ware.
Je trouwt, je krijgt kinderen met of zonder mij, weet dat ik altijd bij je ben en altijd van je blijf houden.
xxx Jouw grote papa
Ik lach door mijn tranen heen, ik heb dit boekje nog nooit bekeken, ik vond het niet nodig, mij boeide het niet, maar nu koesterde ik dit boek. Snel sloeg ik de volgende bladzijde om waar trouwfoto's op stonden.
Trouwfoto,Trouwfoto,Trouwfoto. Bij de laatste stond een tekst bij.
''Never thought that this would happen!'' Ik kreeg tranen in mijn ogen die een voor een kapot spatte op het album, snel sloeg ik weer een paar bladzijdes om.
Mij en mijn kleine dochter,My little girl, So, proud on you. Een harde snik verliet mijn mond, ik wist nog hoe dol hij was op fotograferen, mijn droom was om ook ooit professioneel fotograaf te worden, samen met mijn vader maar nu hij er niet meer was, bestond voor mij deze droom ook niet meer.
De andere foto's ontroerde me ook, maar bij de laatste foto smeet ik letterlijk het album door mijn kamer.
' Waarom!?' Ik schopte tegen mijn bed om daarna uit te huilen in mijn kussen.
Ik had nood aan Sophia, en hard!

ECHT LAATSTE STUKJE VAN DEZE DAG SORRY JONGENS!!!!!!!!!!!!!! LAAT REACTIE ACHTER!!!!!!!

Reacties: