FanFic.nl

All by mind and memories -Larry Stylinson

Under pressure precious things can break [1]

Ik nam een grote hap lucht, wachtte een paar seconden, en blaasde het weer uit. Ik was zewuwachtig, nerveus, twijfelachtig. Ik zat vaak vast in die drie emoties. Maar vandaag leken ze een muur te hebben gebouwd. Om mij.
Ik check de tijd die aangegeven staat op een mahonie bruinen koekoeksklok aan de muur.
Bericht verzonden om 16:32. Tijd, 16:50. 28 minuten. Veel te lang
Ik heb het verknald. Ik had niet de smiley erbij moeten zetten, of nog erger, de x. God, sta me bij.
Waarom zou ik het verknald hebben, hij zette toch dat stomme nummer van hem in mijn stomme telefoon.
Stop! Houd je rustig. Weer herhaalde ik wat ik net deed, grote hap lucht, uitblazen. Mijn ogen knepen samen en keken naar Bilbo. Hij lag relaxed op de grond te slapen. Zijn torso ging in een gelijkmatig tempo op en neer. Ik wilde Bilbo zijn. Ik wilde rustig slapen en nergens om geven.
“Bilbo,” Zei ik en meteen keek mijn geliefde hond op. “Waarom ben je een hond?” Bilbo’s ogen keken me schuin aan en ik fronste. Omdat ik een hond ben, you ass. Hoorde ik hem al zeggen in mijn gedachten.
Ik grijnsde en schud mijn hoofd om mijn eigen gedachten. Je wordt gek, Harry. Alsof ik dat al niet wist.
Zonder erbij na te denken beet ik op mijn nagels en staarde naar mijn telefoon. Wachtend op het rode knipperende lichtje dat zou aangeven dat ik een bericht had. Met mijn wijsvinger drukte ik op een willekeurige knop zodat het scherm aan sprong. Niks.
Ik zuchtte en woelde even met mijn handen door mijn haren. Ik stond op van de bank en negeerde mijn telefoon totaal. Gewoon negeren Harry. Dit soort dingen bijten je uiteindelijk in de kont, ik had mezelf nog zo gewaarschuwd. Ik opende de koelkast en pakte een fles cola. Met trillende handen zocht ik een glas en schonk het vol. Met grote slokken dronk ik het leeg en zette de fles weer terug in de koelkast.
Natuurlijk stond Bilbo ook meteen in de keuken, denkend dat hij wat te eten kreeg. Meestal had hij me zo om gekocht met die puppy ogen van hem , maar nu op dit moment boeide het me even helemaal niets. Sorry Bilbo.
Wat me wel boeit is dat ik weer zo stom ben geweest om een poging te doen tot socialiseren. Stom, stom, stom.
Ik had het mezelf beloofd. Geen banden maken, banden zijn elastieken, je let even niet op, de andere kant laat los en het rubber slaat je in je gezicht.
Nog voordat ik mezelf weer helemaal gek maakte, hoorde ik de bekende pling die blackberry’s maken. Ik stond stil en hield mijn adem in.
Shit.
Oké, ik doe gewoon heel rustig aan, met kleine stapjes naar de bank lopen en-. Ah nevermind. Met een sprint rende ik richting de woonkamer, wat eigenlijk niet zo’n lang eind is maar zo voelde het wel op dit moment, en probeerde niet over Bilbo te struikelen die me speels aan het achtervolgen was.
Ik plofte neer op mijn oude vertrouwde bank en griste mijn telefoon van de tafel.
Willekeurig knopje, scherm aan, tik wachtwoord in, één nieuw bericht. Mijn hart bonkte en ik kan wel in tranen uitbarsten. Ik scrolde naar het envelop icoontje en drukte erop.
Louis.


From: Louis
17:02 2-7-2013
Hi Haz, ik hoop dat jij dit bent, aangezien ik je nog geen paar uur geleden mijn nummer heb ingevoerd in jou telefoon. Snap je.
Ik hoop dat we elkaar snel weer kunnen zien. Want dan gaan we die overeenkomsten vinden, 'kay?

Louis xx


Volgens mij ga ik dood.

Reacties: