Hoofdcategorieën
Home » One Direction » persoonlijke stand alones » SA Amy pretpark
persoonlijke stand alones
SA Amy pretpark
POV Louis
Ik was mijn handen en loop terug naar de rest. “Waar gaan we nu in?” Vraagt Niall vrolijk. “De achtbaan!” Zegt Zayn vastbesloten. Ik slik dat durf ik echt niet! En ik zit zo zeker weten weer alleen. We zijn met zijn vijven naar het pretpark gegaan. Ik vind echt alles leuk als ik maar niet op de kop hoef! Maar dat is juist wat de jongens van plan zijn. “J-jongens..” begin ik stotterend. Hè, waarom begin ik nou altijd te stotteren! “I-ik durf niet op de kop.” Ik word rood en kijk naar de grond. “Dat word moeilijk,” Zegt Liam. “Waarom blijf jij dan niet gewoon aan de kant staan?” Zegt Harry simpel. Ik zucht opgelucht, gelukkig hoef ik niet mee.
POV Amy
“Wiehiii!” gil ik. Wild waterbanen zijn de beste uitvindingen ooit! Als ik, Bo en Kathy er uit stappen ben ik een beetje duizelig. Bo en Kathy daarin tegen staan nog steeds te springen van plezier. Het is zo aanstekelijk dat ik mee begin te springen. We krijgen een paar rare blikken van voorbijgangers toegeworpen en schieten in de lach! Daardoor begint een klein meisje een meter van ons af te huilen en rent naar haar moeder toe. Vanaf dat moment wist ik dat ik minstens een kwartier zou moeten lachen. En ik was niet de enige. Toen we alle drie uitgelachen waren zei Bo: “Oké nu wil ik in de achtbaan om op te drogen.” “Ja,” stemde Kathy in. “Oh nee! Ik ga echt niet in die gruwelachtbaan!” Zei ik snel. Ik was echt doodsbang voor achtbanen. Maar het is toch ook niet normaal als je opeens op de kop hangt en niet valt?! Dat is toch niet logisch? Bo en Kathy wierpen een geheimzinnige blik naar elkaar en pakten toen allebei een van mijn armen en trokken me mee naar de achtbaan. Ik gilde zo hard als ik kon maar blijkbaar dachten de mensen dat dit weer een van onze idiote acties zoals die van net was.
POV Louis
De jongens wilden net in de rij voor de achtbaan gaan staan toen we een meisje hoorden gillen. Ik draaide me om om te kijken wat er aan de hand was en zag de drie meiden die ook bij de wild waterbaan stonden te lachen en springen. Maar dit keer was het anders. Twee van de meiden hadden het gillende meisje vast en trokken haar richting de achtbaan. Ik hoorde het meisje gillen: “Nee ik ga echt niet in de achtbaan! Ik durf echt niet!” Nu ik haar voor de tweede keer eens goed bekeek zag ze er best goed uit! Ze Had bruine krullen tot iets over haar schouders en helder blauwe ogen. Ook had ze een wit wijd hemdje aan waarop een gebroken hart stond afgebeeld. Haar korte donkerblauwe broekje zorgde voor het evenwicht in de kleuren. En haar zwarte teenslippers maakten het plaatje compleet. Toen ik mijn ogen van haar af wist te rukken hoorde ik haar weer gillen. “Ik durf het niet, laat me gaan!” Opeens had ik een idee. Het was echt het idiootste idee dat ik ooit had gehad maar toch was het een idee. Ik liep naar de meiden toe en zei: “Ik durf ook niet in de achtbaan maar wil je samen met mij erin?”
POV Amy
“Maar wil je samen met mij erin?” Ik keek eens goed naar de jongen die dit aan me vroeg. Hij had donkerbruin haar in een kleine kuif boven zijn voorhoofd. Hij had een wit t-shirt met blauwe horizontale strepen erop. En een rode korte broek. Ook had hij een riem om met een superman afbeelding erop. Zijn donkerblauwe slippers maakten het hele plaatje compleet. “Ik denk dat ik het dan wel durf,” zei ik met een klein stemmetje. “Ik ben Louis, zei de jongen.” “Amy,” zei ik en ik stak mijn hand uit. Samen met Louis, Bo en Kathy liep ik naar de ingang van de achtbaan waar nog 4 jongens stonden. Eentje met krullen, eentje met zwart haar en een blond plukje in het midden, eentje met gemillimeterd haar en een blonde. “Dus je gaat toch?” Vroeg de jongen met de krullen aan Louis. “Yep, Amy hier durft ook niet dus we gaan het samen proberen!” Met zijn achten liepen we verder en gingen in de niet zo lange rij staan. Toen we aan de beurt waren zag Louis als behoorlij bleek. Ik waarschijnlijk ook. We gingen zitten kregen riemen om onze borst gesnoerd en kregen een beugel om. Toen startte de achtbaan en langzaam gingen we omhoog. De hele achtbaanrit was een hel! Ik heb waarschijnlijk Louis arm helemaal fijn geknepen en anders hij die van mij wel. Toen we uitstapten keken we elkaar aan. En Louis zei: “Mag ik proberen de pijn van de achtbaan te verlichten?” Ik giechelde. Aan zoiets was ik echt wel aan toe dus ik plantte mijn lippen op die van hem.
Reacties:
Awwww