Hoofdcategorieën
Home » Overige » Schijnvertoning » Knowing
Schijnvertoning
Knowing
--
Niemand had meer nagedacht over het verhaal van Stephan. Of, in ieder geval, niet over de details. Zijn beschrijving van de man was hen wel degelijk bijgebleven, maar daar hield het mee op. Al bleven de namen ‘’Heath’’ en ‘’Louis’’ door mijn hoofd spoken. Iets zei me dat het misschien belangrijker was dan we dachten.
Dat was ook de reden dat ik nu in de enorme gang stond van de jeugdherberg. Het was iets na twaalven en het weer was redelijk rustig deze avond. Geen harde wind, dus geen reden tot schrikken door eventuele, vreemde en opmerkelijke geluiden. Ook onweer en regen lieten op zich wachten – godzijdank – dus was dit het perfecte tijdstip een uitstapje te maken naar Stephan.
Geheid dat de jongen meer wist.
Zodra ik voor zijn deur stond, aarzelde ik geen moment. Drie keer klopte ik aan en na een minuutje wachten deed de jongen verward open. Aan zijn gezicht kon ik zien dat hij nog maar net had liggen slapen, maar op dit moment maakte het me niets uit. Ik wilde antwoorden.
“Wat doe je hier? Het is middernacht.” Ik haalde mijn schouders op, stapte langs hem heen naar binnen en plofte op zijn bed. Zuchtend sloot hij de deur, waarschijnlijk al op de hoogte gesteld van het feit dat hij nog niet van me af was. Zwijgend kwam hij naast me zitten, haalde een hand door zijn warrige haar en keek me afwachtend aan.
“Wat weet jij allemaal?” vroeg ik simpelweg. Hij leek me niet te begrijpen – of deed alsof – en schudde langzaam zijn hoofd.
“Redelijk wat, geloof ik. Specifieker graag?”
“Het verhaal dat je vertelde. Dat was niet verzonnen.” Hij scheurde zijn blik los van de mijne, richtte zijn ogen op de muur voor hem. Afwachtend bleef ik hem aanstaren, maar zodra hij geen antwoord leek te geven, gaf ik hem een por in zijn zij.
“Oké, oké. Je hebt me.” De toon waarop hij het zei was luchtig bedoeld, maar iets drukkends verpeste de gemaakte sfeer. Mysterieus.
“Vertel op.” Ik liet er geen gras over groeien. De namen bleven door mijn hoofd spoken, de man bleef over mijn netvlies dansen en de droom over de jongen achtervolgde me.
Ik moést de waarheid weten.
***
De storm was enigszins opgeklaard. Eigenlijk merkte hij het pas zodra hij het weiland had verlaten en zich de bossen in had gewaagd, want de bomen schudden niet zo erg meer heen en weer en de druppels die hij op zijn huid terecht voelde komen, waren afkomstig van de groene bladeren. Gelukkkig kende hij het woud op zijn duimpje – als klein kind jaagde hij hier. Samen met zijn vader en zijn beste vriend. Later waren ze met zijn tweeën gaan jagen, op het moment dat zijn vader ziek was geworden. De dag waarop hij stierf zal hem altijd blijven achtervolgen. Vanaf toen kon hij niet meer naar buiten komen. Kon hij niet meer jagen. Zijn leven was overgenomen door klusjes en het verzorgen van zijn zwaar depressieve moeder. Na de dood van zijn vader, was ze veranderd. Verdrietig, in haarzelf gekeerd. Tot dat ze depressief werd. Elke dag moest hij het huishouden doen, het eten maken, de boodschappen halen én zorgen dat er brood op de plank verscheen. Daarnaast moest hij haar verzorgen, proberen te voorkomen dat ze zelfmoord pleegde.
Het was twee jaar lang goed gegaan, tot twee weken geleden.
Tot ze daar hing.
Een windvlaag verbrak zijn gedachtenbubbel en gauw richtte hij zich weer op de toekomst, op het bos.
Het pad was verwilderd. Aan weerskanten hingen takken over en dwars, waardoor hij af en toe moest uitwijken voor uistekende punten. Zijn mes had hij wel bij zich, maar om nou elke tak af te gaan snijden... Daar had hij ook niet bepaald trek in. Hoe dan ook, hij kwam vooruit en daar ging het om. En hoe eenzaam hij zich op dit moment ook voelde, het feit dat hij over iets minder dan een uur gezelsschap zou hebben, vrolijkte hem op.
Als zijn beste vriend er zou zijn, althans.
***
Stephan haalde zijn schouders op, draaide zijn lichaam naar dat van mij toe zodat onze knieën tegen elkaar aankwamen. Het voelde als een soort theekransje, was het niet dat de thee ontbrak en het middernacht was. Of dat dit geen gewoon gesprek ging worden.
“Oké, ik vertel het je. Maar je moet me beloven dat je het tegen niémand zegt, oké?” Ik knikte, terwijl ik zwijgzaam naar zijn stem luisterde. Het was rustgevend, op de één of andere manier.
“Goed. Weet je nog vorig jaar? Dat ik op zomerkamp ging?” Ik grinnikte en knikte.
“O-ja. Dat vond je erg leuk.” Zijn ogen schoten voor enkele seconden vuur, waarna zijn gezicht al gauw weer betrok.
“In eerste instantie niet, nee. Maar ik kreeg vrienden. Één in het bijzonder, eigenlijk.” Hij sloeg zijn ogen neer en keek verlegen naar het beige dekbed dat we over onze benen hadden getrokken.
“Zijn naam was Louis.”
Reacties:
had zelf nog niet in de gaten dat de personage 's door anderen verzonnen waren, maar zoals iedereen hier al vermeld heeft, je kan geen personage te veel aan bod laten als dit het verhaal verpest, en dit is gewoon veel te goed om te verpesten. ben benieuwd hoe Stephan nu eigenlijk wist over Louis en Heath
Wat de andere zeggen, het geeft niet of mijn personage er veel of weinig in komt.
Je maakt het verhaal gewoon zo goed, dat je hoe dan ook wilt blijven lezen. Dus no worry!
Die jongen van die dromen is dan Heath en het meisje waar hij over droomt is Ariana. Maar ik begrijp alleen niet hoe zij over elkaar kunnen dromen als ze elkaar niet kennen.
Want uit eigen ervaring -mwihihi- is het hoofd én de naam altijd onbekend als ik droom.
Maar goed, dat zal nog wel bekend worden. Of niet. (:
Snel verder because I'm home, and I want to read!
xx<3xx<3xx
Nou kijk Stephan is van mij + ik heb zelf de Louis-verhaallijn aangevraagd, dus ik vind het niet erg. Ik ben wel benieuwd. Next?
Omg loveeee.
Dit is <3<3 ^^
Het maakt me niet uit wie er meer in voorkomt,
het verhaal is goed zo, dat moet je niet laten verpesten doordat je niet iedereen genoeg in het verhaal stopt.
Snel verderrr because love
Echt, het past nu juist om deze mensen veel aan bod te laten komen.
De rest komt daanra gewoon lijkt mij, en ook al is het niet zo, dan niet.
Dit is blijft gewoon sten en steen goed!
Me wants more!
Hopelijk besef je welk talent je hier neer post?
Dit had ik niet kunnen bedenken.
x