FanFic.nl

Maybe I'll save this -Louis Tomlinson

~02~

Dood moe val ik op m'n bed neer. Thijs en ik hebben zo net alles ingericht.
Het ziet er echt mooi uit, mooier dan in ons appartementje.
Waarneer mijn ogen bijna dichtvallen, komt Zayn mijn kamer in.
'Hey! Niet gaan slapen, Harry heeft net voor ons gekookt. Kom mee!' Hij trekt me overeind en neemt me mee, naar de eettafel, iedereen zit er al. Thijs lacht naar me, hij ziet er moe uit. 'Hoi.' Zeg ik tegen iedereen, en iedereen antwoord wat terug.

Als mijn bord leeg is, kijkt iedereen nieuwsgierig naar mij en Thijs. 'Vertel is wat over jullie zelf.' Zegt Perrie tegen ons. Thijs begint met praten. 'Nou, ik ben dus Thijs, 20 jaar. Ik werk dus bij jullie. Enne, wat willen jullie nog meer weten?' Vraagt hij aan de anderen. '' Je hobby's, waar je van houd enzo!' Zegt Perrie. 'Ik hou van voetbal, en ik vind het leuk om soms met Cece te gaan basketballen.' Zegt-ie. Ik lach. Thijs houdt daar inderdaad van, hij kan helemaal niet basketballen, maar hij heeft er heel veel lol in. En daar gaat het om, vinden Thijs en ik. 'En jij?' Perrie kijkt me nieuwsgierig aan. 'Nou, ik ben Cecily, 19 jaar. Heb geen werk, en ik hou van basketbal.' Zeg ik gauw. Ik zou ook nooit werk krijgen, ik heb mijn school niet eens afgemaakt. Ik ben er van af gegaan toen ik 16 was. En toen moest ik nog maar één jaar. Best wel zonde dus. Perrie lacht. 'Oke, en wat vinden jullie ouders ervan dat jullie hier in London zijn?' Vraagt ze nog nieuwsgieriger. Ik voel wat tranen opkomen en ren weg. Ik kan het gewoon niet. Ik beantwoord haar vragen, en gaat ze beginnen over m'n ouders? Daar hoeft zij toch niks over te weten? Ze heeft al genoeg dingen gevraagd. Ik ren naar buiten, en ga verder op, op een bankje zitten.
'Cecily? Gaat 't?' Hoor ik een stem vragen, ik herken de stem wel, maar weet niet van wie hij precies is. Dan zie ik het, Louis. 'Ik weet het niet. Waarom moet ze wat weten over m'n ouders?' Roep ik met een boze stem. 'Hee...Rustig maar, zo bedoelde ze 't niet.' Zegt hij relaxt. 'Hoe bedoelde ze 't dan?' Vraag ik. Louis schudt zijn hoofd. 'Cece..Laat 't gaan.' Wat? Noemde hij me nou Cece? Zo mag alleen Thijs me noemen! Maar ik zeg er maar niks van, ik zie dat hij er zelf ook van schrikt. 'Cecily, bedoel ik.' Hervat hij zich. 'Sorry, moet ik je alleen laten?' Vraagt Louis voorzichtig. 'Ja is goed.' Zeg ik. En Louis loopt weer naar binnen toe. Ik sta op, en ren het park in, ik ken hier de weg niet, maar ik vind het wel.

Reacties: