Hoofdcategorieën
Home » Overige » FBI: The Brokenhearted One » Chapter 11: What Doesn´t Kill you... Fucks You Up Mentally.
FBI: The Brokenhearted One
Chapter 11: What Doesn´t Kill you... Fucks You Up Mentally.
De sfeer op de werkvloer veranderde nadat ze haar verhaal verteld had. Positief aan de ene kant, ze hoefde nu in elk geval geen poppenkast te spelen. Ze haatte het om zich anders voor te doen dan ze was. In haar verleden was ze vaak genoeg gedwongen emoties te verbergen of te faken. Emoties... Het was iets geworden waar ze een hekel aan had gekregen. Het leven zou zoveel makkelijker geweest zijn als niemand ooit pijn ervaarde. Zelf had ze haar hart al bulletproof gemaakt. De poorten van haar hart waren gesloten. Je kwam er bijna niet in... en je lag er zo weer uit. Hoe graag ze ook wilde dat het verleden haar niets meer deed, het bleef haar achtervolgen en had nog altijd effect op haar alledaagse leven. Haar telefoon trilde. Ze legde haar kopje neer, en pakte hem even op. Toen ze de naam zag maakte haar hart een klein sprongetje. Een berichtje van Ryan. Ze kon het niet helpen, en glimlachte kort. En ja, ze voelde Matts ogen al brandden. ´Wat?´beet ze hem toe. De hele situatie om Ryan heen bracht haar in de war, en Matts moederlijke adviezen maakten het alleen maar ingewikkelder. Matt barstte in lachen uit toen hij de chagrijnige ondertoon hoorde. Zijn lach was zo aanstekelijk dat ze vanzelf mee begon te lachen. Dave keek op. ´Wie was dat?´ vroeg hij.
´Ryan.´ zei Matt met een bigsmile. ´Haar stalker die ze stiekem wel ziet zitten.´
´Het is niemand. Ik ken hem nauwelijks.´ mompelde Janelle, en ze staarde nietsziend naar haar computerscherm. Bang dat haar blik een minder nonchalante indruk zou maken.
´Die gast is geobsedeerd door haar!´ deed Matt er een schepje bovenop. ´Hij belt haar al twee maanden lang non-stop.´
´Voor je het weet zit hij in de Matt/Vic-fase.´ proestte Dave.
´Wat is de Matt-Vic-fase, dan?´ zei Matt met samengeknepen ogen.
´Jeetje, ga het me nou niet laten uitleggen.´ zuchtte Dave met een spottende twinkeling in zijn ogen.
´Toe dan.´ blufte Matt. Aan zijn gezicht kon je zien dat hij er nu al spijt van had.
´De fase dat je huilend en dronken voicemails in gaat spreken met: ´Victoria, ik houd nog steeds heel veel van juuuuhh!´ zei Dave met een schotse accent. Janelle barstte in lachen uit, samen met Winston die verderop lachend zijn hoofd schudde.
´Erg grappig.´ zei Matt met een hele subtiele glimlach. ´En ik heb Australische roots.´
´Waar ken je die Ryan van?´ vroeg Dave plots met een geïnteresseerde blik.
´Het is niets! Ik heb hem één keer gezien in de club.´ ze maakte een wegwuif gebaar om moeilijke vragen te vermijden.
´Als het niets is, waarom blijft hij dan contact met je opnemen?’ vroeg Dave met een spottende glimlach, alsof hij al wist wat het antwoord was.
´Hij wil seks oké?´ zei Janelle net iets te hard. Carl liep langs en keek verbaasd op. Ze forceerde een vriendelijke glimlach, en toen hij weer om de hoek verdween wendde ze zich met een geirriteerde blik tot Dave.
´Dat kan nooit de reden zijn, als hij seks wil kan hij overal naartoe. Wat stuurde hij je?´ vroeg Matt.
Met tegenzin opende Janelle het berichtje. Ze staarde stomverbaasd naar het schermpje. Ergens op het achtergrond hoorde ze Matt ´Ik zei je toch!´ roepen. Hé Janelle, ik krijg je maar niet uit mijn hoofd de laatste tijd. Ik wilde alleen even zeggen: Zou je met mij naar Le Bernardin willen? Als een date... ik zou je graag beter willen leren kennen.
De laatste zin weerklonk meerdere malen in haar hoofd. Voordat ze wat kon zeggen, stonden de twee al achter haar en keken over haar schouders mee.
´Le Bernardin! Dat is één van de beste restaurants ter wereld! Het eten daar kost een fortuin.´ merkte Dave op.
´Dat weet ik!´ riep Janelle, die zich een beetje betrapt voelde.
´Beter leren kennen, zegt hij.´ lachte Matt. ´Dat is toch iets anders dan je verwachtte he?´
´Ja,´ fluisterde Janelle zacht. Ze keek gauw weg. Dit gevoel had ze eerder gehad. Ryan wilde haar leren kennen, hij toonde interesse. De laatste keer dat iemand meende oprecht interesse te hebben in haar liep heel anders af dan ze gewild had...
´Hé..´ fluisterde Matt. ´Ik weet dat het lastig zal zijn, maar waarom probeer je het niet? Je laat Trevor toch niet de reden zijn dat je nooit meer gelukkig wordt met iemand?´
Hij had gelijk. Hoe graag ik ook wilde dat Trevor me geen steek had veranderd, het tegendeel was waar. Nadat ik bij hem wegging had ik een complete three-sixty gemaakt. En dat was niet helemaal positief, realiseerde ze zich. Ze dacht dat ze sterk was geworden, maar in feite was haar hart gewoon verdoofd. Het was nog maar de vraag of iemand daar nog een vlam tot leven zou kunnen brengen.
´Misschien is hij wel op zoek naar liefde, en..` begon Matt.
´En wil ik niet gevonden worden.´ maakte Janelle z´n zin af. Net iets te bot. Ze stond op, pakte haar beker, en liep naar de koffiemachine. Terwijl haar kopje werd gevuld, sloot ze haar ogen. Even verdween alles om haar heen, en ze liet haar gedachten de vrije loop. Maar hoe erg ze haar hersenen ook kraakte, ze kon maar niet bedenken wat ze met Ryan aan moest. Het idee dat ze niet wist waar die hele situatie met Ryan heenging, deed de controlfreak in haar op hol slaan.
´Janelle! Martin belt je.´ zei Winston, die opeens om de hoek verscheen. ´Roep Carl.´ zei ze, terwijl ze zich haastte naar haar telefoon.
Ze negeerde de paniekerige blikken om haar heen, en nam op. ´Hey, Martin! Ik dacht dat je me nooit meer terug zou bellen.´ ze giechelde. Janelle vergat haar zorgen, en veranderde weer in haar alterego ´Stacey´.
´Dat is onmogelijk. Hoe kan een man jou ooit vergeten, schatje.´ zijn stem klonk smerig, ze kon zijn gedachtes haast hóren. ´Het word tijd dat we eens actie gaan ondernemen,habibi.´
Janelle glimlachte. ´Kan niet wachten! De rekeningen stapelen zich op, en met de hoer spelen kom ik niet ver.´
Martin lachte. ´Geen zorgen, ik zal je helpen. Je moet me alleen even verlossen van een last. Het begint te stinken, echt vreselijk.´
´Ik verlos je maar al te graag van je leiden,´ ze lachte, en ze zag dat Carl zijn stropdas afdeed. Als iemand kon ontploffen van de warmte, dan had hij dat gedaan.
´Morgen, om 01:00. Ik sms je de details dan wel. Tijd voor mijn meisje om geld te verdienen, vind je niet?´
´Je bent de beste!´ riep Janelle met een krijsende piepstem. Ze hing op.
´Iedereen, naar mijn kantoor!´ riep Carl, en zijn neusgaten waren wijdopengesperd van de stress. ´We maken samen een waterdichte cover, er mag niks fout gaan donderdag. Daarna bespreken we het plan tot in de puntjes.´ hij beende naar het kantoor, de zweetdruppels op zijn voorhoofd waren zo aanwezig dat ze licht zouden kunnen geven in het donker.
Het werd een vermoeiende avond, en het plan werd grondig doordacht. Janelle zou met haar eigen auto naar de locatie toe rijden, in haar auto zou GPS worden gezet zodat haar collega´s haar niet kwijt konden raken. Ook zal ze zelf een cameraatje op zich hebben, die met het blote oog nauwelijks te zien was, zodat ze bewijsmateriaal kon verzamelen. Verder kreeg ze een oortje in, en als Carl haar vragen stelde hadden ze een geheime code bedacht. De vragen die Carl zal stellen zullen alleen met ja of nee beantwoord kunnen worden. Als Janelle antwoorde met een zin met een bepaalde ontkenning erin dan was haar antwoord op de vraag nee, ieder andere zin betekent een ja. De rest zal van een bepaalde afstand de boel observeren, zonder op te vallen. om eventueel in te grijpen als er iets mis gaat.
Plotseling bedacht Janelle zich iets. ´Winston, heb je de taal die Martin even sprak kunnen natrekken?´
´Wat?´ hij keek haar verward aan. Janelle pakte haar telefoon en liet het gesprek dat ze had opgenomen opnieuw aan Winston horen. ´...Het word tijd dat we eens actie gaan ondernemen,habibi...´ klonk er uit de spieker van haar telefoon.
´Scherp van je.´ mompelde Winston. Hij sloot de telefoon aan op de pc, en na een paar muisklikken had hij het antwoord dat ze wilde. ´Het is Arabisch voor schatje.´
´Wat hebben we daar nou aan?´ zei Carl en hij keek Janelle verveeld aan.
Ze negeerde hem. ´Scan zijn accent.´ zei ze tegen Winston.
Er verscheen een balkje op het computerscherm die langzaam helemaal groen kleurde. ´Hij komt uit... Albanie.´ mompelde Winston.
´Oke, vertel op. Wat weten jullie van Albanie?´ zei Janelle, en ze stond op.
´Dat het een arm Oost-Europees land is.´ merkte Winston op.
´Inderdaad. Wat nog meer?´ vroeg ze en ze keek vragend om zich heen.
Het bleef stil.
´Albanie is het land waar je niet zo lang geleden als slachtoffer van vrouwenhandel vervolgd kon worden voor prostitutie...´ ze legde de nadruk op het woord slachtoffer, en keek Carl aan. ´Dit is pas geleden veranderd. De daders zouden volgens de wet een gevangenisstraf opgelegd kunnen krijgen, maar hoe vaak denken jullie dat dit voorkomt in de praktijk?´ Janelle wachtte geen antwoord af. Ze maakte een 0 met haar hand. ´Zero, ze krijgen een geldboete en ze zijn weer op vrije voeten.´
´Hmm...´ zei Dave, en hij wreef met zijn hand over zijn kin. ´Dat moedigt ze aan.´
´Inderdaad.´ zei Janelle.
´Ik snap wat je bedoelt. Morgen zorg jij voor bewijsmateriaal. Áls je motief klopt, he.´ zei Carl, hij leek niet helemaal overtuigd.
´Dat komt helemaal goed. Geloof me.´ ze lachte.
´Wat is er mis met jou?!´ riep Matt opeens.
Iedereen keek hem aan.
´Ben je niet eens nerveus ofzo? Je gaat undercover bij een groep mensen waarvan jij zeker weet dat het vrouwenhandelaren zijn. Je doet het ook nog eens alleen, en jij zit hier super relaxed te lachen?´ zei hij hoofdschuddend.
´Chillax, ik ken het plan uit mijn hoofd, jullie ook. Morgen ochtend ga ik gewoon even sporten om mijn hoofd leeg te maken, en dan doe ik mijn ding.´
´Je kan naar mijn vader z´n sportschool, hij kent Matt. Jullie twee zouden samen moeten gaan. Ik zorg voor gratis toegang.´ zei Dave.
´Is goed.´ zei Matt en hij keek Janelle aan voor bevestiging. ´Doen we.´
Janelle bond haar haren vast in een paardenstaart en deed een joggingpak aan. Toen ik ze aankwam zat Matt voor de deur al te wachten.
Hij stond op toen hij haar zag. ´Je bent er.´ mompelde hij. Matt liep naar de beveiliger toe, en begroette hem uitgebreid. Terwijl Janelle wachtte tot er eindelijk een eind kwam aan het gesprek voelde ze de zenuwen plotseling door haar lijf gieren.Vandaag zou ze in haar eentje undercover gaan, en dat bij iemand die op de lijst van America´s most wanted staat..
´Ga naar binnen, gratis toegang voor jou vriend.´ zei de bewaker tegen Matt, maar toen Janelle achter hem aanliep hield hij haar tegen.
´Maak je geen zorgen.´ zei Matt tegen de bewaker. ´Ze is cool.´
´Dat brengt het aantal coole mensen hier op één.´ mompelde ze, en ze wurmde zich tussen de deur.
´Wat is er mis met jou?´ zei Matt half serieus.
´Ik heb gewoon veel aan mijn hoofd, oké?!´ zei ze gefrustreerd. Matt trok een sprintje naar de loopband, en zette hem op 2.
´Is dat alles wat je kan?` daagde Janelle hem uit.
´Ik wil je iets leren. Je bent namelijk erg opgefokt. Het heet loga.´
Hij strekte zijn been terwijl hij rustig wandelde, en maakte allerlei ballerina bewegingen op het apparaat. Plotseling deed hij zijn voet in zijn nek en begon te hinkelen op 1 been. Hij zag er uit als een complete retard.
Janelle barstte in lachen uit toen de mensen om hen heen begonnen te fluisteren en te wijzen. ´Dit kan nooit bestaan.´
´O jawel hoor,´ zei Matt die ongestoord door ging. Hij sloot zijn ogen. ´Lopen en yoga. Loga.´ zei hij. Zijn stem was een en al zen.
Janelle drukte op zijn stop knop. ´Oke, genoeg New Age bullshit, bomenknuffelaar.´ ze lachte. ´Je hebt jezelf zojuist uit de kast getrokken in een overvolle sportschool.´
´Zie je, je bent nu al vrolijker.´ zei Matt, en toen had Janelle hem pas door.
´Trek je maar niets aan van mij, ik ben gewoon een beetje in de war.´ zei Janelle terwijl ze haar loopband steeds sneller zette. In de hoop dat ze zo hard begon te hijgen dat ze het gesprek niet meer verder kon voeren met hem.
´Dat is begrijpelijk.´ zei Matt alleen.
Het bleef even stil. En pas toen Janelle doordrenkt was door het zweet, stond ze op, en vertrokken de twee weer. Ze douchte en stelde zich voor dat het water dat van haar lichaam afspatte, de verwarring was die ze de hele dag al voelde, en ze zag het verdwijnen in het doucheputje. Ze was er klaar voor. Martin was het typische voorbeeld dat misbruik maakte van vrouwen. Tijd om hem een genadeloze les te leren.
Ik hoop dat hij niet heel slecht was! Ik heb mn best gedaan, maar naar mijn gevoel lukte het niet echt.
Volgend hoofdstuk komt er zo snel mogelijk aan!
xxxx
Reacties:
dit is echt heel goed. Ben echt benieuwd hoe het nu verder zal gaan met haar. En hoe het af zal lopen met Ryan.... ik zou zeggen dat ze gewoon ja moet zeggen en er heen moet gaan. Kijk nu al uit naar meer, maar doe maar rustig aan hoor. Alle tijd, school en werk gaan voor!
love
Dit was dus écht no way slecht,
als dit slecht is dan mogen vele mensen zich gelukkig noemen met slecht schrijven
*plethugg*
First of all, OMYCUPCAKEGAWSH YOUR BACK
Dude darlin' ik heb jou gemist hoor! Mijn grote zus slash voorbeeld c:
Ik vind Janelle nog altijd een géweldig sterk karakter, ze is écht.
I mean, het is geen zo'n standaard poppetje like in most stories.
Seriously, jij moet ooit echt overwegen om een boek te schrijven in dit genre.
Anyways, hoe gaat de nieuwe baan? Gaat alles goed met jou?
Gosh, it seems like forever, we zijn allemaal zoveel opgegroeid *giggles*
I'm getting emotional ^.^
Mwhieeeh *plethugg* I'm so happy your back, and WITH awesume stories!
Maar dat was ik al gewent *giggles*
Cupcakes wearing glitters
xoxo
Als dit slecht is wil ik ook slecht kunnen schrijven! hahaha
Dat.loga is geniaaal ahhahaha
Snel verder x
Ik ben blij dat je weer wat geschreven hebt, ik heb je schrijfstijl echt heel hard gemist! (:
JE BENT ZO GOED!
maargoed, hoe is het met je?
Ik vind dit verhaal super goed geschreven (:
Liefsxxx