FanFic.nl

Believe || Justin Bieber

021 || Justin Drew Bieber

Lachend keek ik naar alle meisjes om me heen. Ik moest tot mijn grootste irritatie Sara ophalen van school. Met een sprankeltje hoop had ik me gewoon zoals elke dag gekleed, nonchalante outfit. Witte broek, zwarte schoenen met natuurlijk: studs. Maar nee, hoor. Ik werd herkend. Het was dan ook wel dom om te denken dat niemand me hier zou herkennen. Dat klonk best egoïstisch. Gelukkig zei ik het niet hard op, dan zou het nog egoïstischer klinken. Toen Sara eraan kwam zag je natuurlijk dat ze niet met me mee wilde, maar uiteindelijk zaten we toch in de auto nadat ik het voor elkaar had gekregen door wat te zeggen. En ja hoor, ze moest het weer eens helemaal verzieken. Steeds vragen of ze eruit mocht, dan zou ze wel lopen. Weet je, als ik dit uit mezelf had gedaan had ik doorgereden naar de snelweg en haar daar afgezet. Langzaam, maar zeker begon ik me steeds meer te irriteren aan het meisje naast me in de auto. Ik zou Scooter niet teleurstellen, ook niet maar een beetje door een dom ding te doen zoals Sara hier laten lopen. Op een gegeven moment schreeuwde ik maar. Als zij mijn rijgedrag niet kon waarderen, moest ze zelf maar een auto kopen en gaan rijden. Wat een arrogant kind, zeg. 'Wil je alsjeblieft ophouden? Ik probeer normaal te rijden. Ik heb mijn rijbewijs al vanaf mijn zestiende, en ik mocht al snel rijexamen doen. Niets om je zorgen over te maken, dus' vertelde ik. Niet bij vertellend dat ik al een paar keer een boete had gehad, maar ook door Tyler of Twist die te hard in mijn Ferrari reden. Daarom zaten we nu in mijn Audi. Toen Sara het nog een keer vroeg, barstte ik letterlijk. 'Nee! Ik heb Scooter beloofd dat ik je naar hem zou brengen e-' Verder kwam ik niet. Ik was namelijk naar Sara aan het kijken en schreeuwen, waardoor ik de andere auto niet zag. 'Fuck!' riep ik hard. Ik wilde nog wegsturen, maar dat was te laat. Remmen ging ook niet meer. Met een harde knal kwamen we tegen de andere auto aan, en al snel kwamen er vlekken voor mijn ogen waardoor ik wegzakte. Ik kwam met mijn hoofd tegen het stuur aan, en de airbag was net te laat. Nog snel zag ik een flits van bloed, al wist ik niet of het mijn bloed was of dat van Sara. Er kwamen allemaal verbaasde stemmen, iets over ene "Justin Bieber" en "Sara Jenner". Het kostte me teveel moeite om na te denken. Allerlei stemmen stierven weg nadat er allemaal harde sirenes kwamen. Ook dat geluid stierf al snel weg. Nu hoorde en zag ik niets meer. Gevoel was er niet meer, alleen als ik erg mijn best deed en me een weg vocht door de duisternis hoorde ik hele zachte stemmen achterin. Het liefste zou ik nu alles willen volgen, het was zo frustrerend. En dan nog het ergste: het was alleen maar zwart. Helemaal niks. Uit frustratie zou ik willen roepen en schreeuwen, maar uit mijn keel kwam geen enkel geluidje. Opeens kwam er een dikke mist op. Verbaasd liep ik er door heen. Het was een groot veld met allemaal mensen. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat het bekende mensen waren. Familie, vrienden, fans, haters. Iedereen, echt iedereen. Natuurlijk liep ik als eerste op mijn familie af. Pattie, Jeremy, Erin, Jazmyn, Jaxon, Scooter, Allison, Ryan, heel de studio familie. Maar tot mijn verbazing zag ik ook Sara zitten. Hoorde zij vanaf nu ook bij de familie? Nee, toch. Of wel? Net toen ik wilde vragen wat iedereen hier deed keek ik nog eens goed. Het waren lijken. Kille, koude, dode lijken.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.