Hoofdcategorieën
Home » One Direction » My own suicide saved my life » O1: The Concert.
My own suicide saved my life
O1: The Concert.
Sam's POV
Onderweg naar het concert. Het zou het beste moment van mijn leven moeten zijn en dan zou het over zijn. Al de pijn, al de haat, alles. Er stond al een lange rij voor de kassa. Iedereen opgewekt en blij maar ik ben gewoon down. Volgens mij ben ik de enige van 18 hier. Ik zie alleen maar kinderen rond de 12 tot en met 16 met of zonder ouders. Ik ben alleen, met een spandoek waar alleen 'dankje' op staat. Dankje voor mijn leven af en toe beter te maken. Hun waren de enige reden waardoor ik af en toe kon lachen. En daar was ik ze echt dankbaar voor. Er klinkt een bel, dat betekent dat de kassa open gaat. Ik heb al mijn geld deze maand op gemaakt omdat het hierna toch over zou zijn. Ik heb alles gedaan wat ik ooit wou doen. Het is niet iets speciaal voor de normale stadse mensen maar voor mij betekende het alles. Stomme dingen zoals chocola eten enzo. Toen iedereen binnen was kwamen de jongens op. Iedereen gilde, sprong, huilde of viel flauw terwijl ik stil stond en huilde. Niet zoals de andere meiden maar gewoon. Ik zag overal spandoeken met teksten als 'Ik hou van je!' 'Will you marry me?' en zulke dingen maar bij mij stond gewoon 'dankje'. Halverwege zag ik Louis en Niall naar mijn bord kijken. Ik denk dat ze zich afvragen waarom ik ze bedank. Volgens mij liet Niall het een beetje achter zich maar het bleef Louis doordringen. Ze praatte de hele tijd met elkaar. Wij konden niks horen dus ik wist niet of het over mij ging maar ik voelde het. Ik sloot mijn ogen en luisterde naar de muziek, huilend. Tot iedereen om me heen begon te gillen. Ik opende mijn ogen en keek recht in de groene ogen van Louis. Hij gaf me een backstage pasje en liep weer weg. Iedereen was zo jaloers op me en gilde 'Louis waarom zij en niet ik?!' Arrogant. Na de show liep ik backstage en ik zag Louis zitten. Ik ging tegen over hem zitten en keek hem aan. Hij zag er zo perfect uit. Met zijn bruine lokken die elke kant op staken. "Hoe heet je babe?" vroeg hij en hij keek me heel serieus aan. "Samantha, maar noem me alsjeblieft Sam. Waarom kreeg ik een pasje?" vroeg ik vol zelfvertrouwen. Ik ben zo'n meisje die altijd voor zichzelf opkomt, ook bij beroemdheden enzo. "Eerst viel je bord me op, ik wil heel graag weten waarvoor dankje. Want je keek anders dan alle andere fans. Ik wil je verhaal weten, alsjeblieft love." Ik begon meteen heel hard te huilen. "Ik wil jullie bedanken voor alles eigenlijk, jullie waren de enige reden waardoor ik af en toe nog lachte. En.." Ik begon stilletjes nog harder te huilen. Louis kwam naast me zitten en pakte mijn handen. "En wat? Vertel het, dat doet goed." "Oke, ik jullie laten weten dat ik jullie dankbaar ben. Want straks is alles toch klaar. Ik heb al mijn laatste beetje geld opgemaakt en zo meteen ben ik weg." Louis zag aan mijn arm dat ik vaker zelfmoord had proberen plegen. Hij begon te huilen. "Babe nee, niet doen. Je kan je ouders toch niet achterlaten? Je vrienden, familie!" Ik moest lachen. "Ik heb geen familie en vrienden. Ben weggelopen van huis, nooit vrienden gehad. Mocht niet van mijn moeder. Ben mishandeld thuis. Ik wil dit niet meer. Ik hoef niet te leven." Louis begint nog harder te huilen. "I..Ik laat j..Je niet gaan. Jij blijft een p..Paar dagen bij ons in de t..Tour bus. Ik laat j..Je zien dat je een reden hebt om te leven." Ik knikte, eigenlijk wou ik niet maar voor Louis doe ik alles. Vooral nadat ik hem net zo zag huilen. Hij geeft me een knuffel en voelt me trillen. "Babe, je hebt het koud. Neem mijn vest. En volgens mij heb je je al tijden niet meer gewassen. Kom mee!" Hij doet zijn vest uit en ik doe hem aan. Daar zit hij dan, zonder shirt en iets. Ik begon een beetje te staren omdat hij er zo goed uitzag tot de andere binnen kwamen. "Oeh Louis, je hebt een goede gescoord!" riep Zayn. Louis begon het hele verhaal uit te leggen over mij en alles. "Sam, jij hebt een make-over nodig!" zei Liam. Ze zijn precies zoals op tv en interviews. Liam is lief en de papa. Niall eet. Heel veel. Zayn is nog een beetje een mysterie en Harry is wel een beetje een flirt, hij knipoogt veel naar me. Alleen om vrienden te zijn hoor. Hij is gewoon aardig, denk ik. Het enige wat ik niet had verwacht is dat Louis zo lief is. Hij heeft me met alles geholpen. Nieuwe kleren, make-up, hij waste zelfs mijn haren. Hij heeft alles betaald. Alles zodat ik een geweldig leven krijg. Waarom is hij zo lief? Hij heeft Eleanor. En waarom ik, ik bedoel ik ben niet de mooiste vis in de zee. Eleanor is dun en mooi, ze zou zo een model kunnen zijn. Ik zit de laatste tijd veel bij Louis, ik deel zelfs een bed met hem.
Het is nu een weekje later en ik ben nu best hecht in de groep. We zaten met z'n allen een film te kijken tot Liam me de keuken in roept. "Hey big daddy. Wat is er?" zei ik vrolijk. Ik bloeide alweer in een beetje in mijn leven. "Sam, ik moet met je praten. Loobear doet andres sinds jou, en hij heeft ruzie met Eleanor, door jou." Mijn lach verdween meteen. "Ze vertrouwt jullie niet." Gaat hij verder. "Dat jullie in één bed slapen, één badkamer delen enzovoort." "Liam! Jij weet zelf ook dat er niks tussen mij en Louis is gebeurt!" Antwoord ik half schreeuwend. "Nog niet.." zegt hij zachtjes. Weer begin ik half te schreeuwen. "Oke, ik snap het. Ik wil niet tussen jullie alle zitten. Morgen ben ik weg." Liam kijkt bezorgt naar achter waar Louis staat. "Sam niet gaan om mij en Eleanor. Je bloeit eindelijk weer en dat doet mij echt goed. Hij knuffelt me van achter. Ik laat hem los. "Lou, heel erg bedankt voor al je hulp maar ik ga niet tussen jullie relatie staan. Ik hou van je maar dit doe ik je niet aan." Louis krijgt een glimlach op zijn gezicht en zegt: "Dan maak ik het uit." En nog voor ik kon antwoorden zoent hij me. Vol vuur en passie. Ik zeg niet dat het niet leuk was maar toch duwde ik hem van me af en liep naar onze kamer. Louis rent achter me aan maar ik ben eerder en doe de deur op slot.
Reacties:
meldiiing!! We want more