FanFic.nl

Fallen myself

1. De ontmoeting

Op de mat bij Rebecca thuis ligt een dik pak papier. Rebecca raapt de envelop op. Als ze op de bank zit opent ze hem. Rebecca’s ogen gaan over de regels. Ze springt p van de bank en begint de kamer rond te dansen. “Ik heb gewonnen, ik heb gewonnen”�: roept ze een maand geleden heeft ze meegedaan aan een wedstrijd. Je moest een nummer inzingen en opsturen. Ze is meteen met Fleur en Clair de repetitieruimte ingegaan. Ze hebben zelf een nummer. Geschreven en opgenomen. Claire en fleur vonden het niet erg als Rebecca de eer krijgt. Ze kunnen zelf toch niet zingen en zo kon de band nog bekend worden. De prijs van de wedstrijd was een nummer samen Tokio Hotel inzingen. Het nummer had twee stemmen en die had Bill niet. Zelf vindt ze Tom leuker dan Bill. Fleur heeft een kick op Bill. En Claire vind Gustav wel leuk. Alleen anders dan Fleur en Rebecca Tom en Bill vinden. Claire en Gustav hebben beide een passie voor drummen misschien vind ze hem daarom de leukste. Rebecca’s moeder kwam af op het geschreeuw toen ze haar dochter zo ziet hoeft ze niet meer te vragen wat er aan de hand is. Maarten ‘haar broer’ komt ook naar beneden. Als hij vraagt of het wat zachter kan kijkt Rebecca hem ontzet aan. Kan hij nou voor een keer haar stemming niet bederven.

Door de ogen van Rebecca: In de brief stond dat ik een paar weken weg zou blijven. Genoeg kleren mee moet nemen en dat ik zou overnachten in een hotel. Ik word heen en weer gebracht door een chauffeur. Hier sta ik dan, bij de studio waar mijn moeder mij af heeft gezet. Ik bel aan. Een meneer doet de deur open. Hij vraagt of ik Rebecca heet. Ik zeg ja en hij zegt dat ik hem maar moest volgen. Ik kijk nog een laatste keer naar buiten en stap naar binnen. Wetend dat ik over een paar minuten de jongens van Tokio hotel zou ontmoeten. Terwijl we door de studio lopen kijk ik om me heen. ‘hier verdwaal ik vast nog een keer, het is hier zo groot’, denk ik. We eindigen voor een grote deur. Als we de deur doorlopen zie ik dat de kamer die we ingaan in twee is gesplitst door een glazen wand. Achter de glazen wand zit Tokio Hotel te spelen. Ze spelen Reden. Ik vind dat een heel leuk nummer. Als het nummer is afgelopen kijkt Tom als eerste op en zegt: “Hey jongens, Rebecca is hier.”� De rest kijkt ook meteen op. De manager loopt met mij de andere ruimte in. “voorstellen hoeft niet meer, want jullie kennen elkaar al”�, zegt hij. “Ik laat jullie nu alleen. Morgen beginnen de repetities en dan kom ik ook kijken hoe het gaat. Rebecca jij word vanmiddag om vijf uur opgehaald en naar je hotel gebracht. Je wordt morgen weer om negen uur opgehaald. Tot morgen mensen”�. De manager loopt na zijn zegje weg. Daar sta ik dan, tussen de jongens van Tokio hotel. Tom zegt dat ik mag gaan zitten. Dat doe ik dan ook. Bill vraagt welk nummer ik gezongen heb met de wedstrijd, omdat hij het nog nooit heeft gehoord. “Dat nummer heb ik geschreven voor de wedstrijd en ingespeeld met de band. Vandaar dat je het nog nooit hebt gehoord”�, zeg ik. “Het is een mooi nummer, maar zit er een betekenis achter en hoe heet het”�, vraagt Tom. “Het nummer heet Forever Friends, het nummer gaat erover dat Fleur, Claire en ik al zolang vriendinnen zijn en het hopen nog lang te zijn. Maar het is ons eerste zelfgeschreven nummer. Meestal oefenen we met andere nummers. Waaronder die van jullie.”� “Welke instrumenten bespelen jullie”� vraagt Tom. Tom krijgt meteen een stomp van Bill en Georg zegt:“Tom, moet je nou altijd alles weten, man.”� “Ik toon gewoon interesse”� is het antwoord daarop. “Van mij mogen jullie gewoon vragen stellen anders kom je toch nooit veel over elkaar te weten en ik zal ze ook gewoon beantwoorden.”� Tom steekt snel zijn tong uit naar Bill. Blijkbaar dacht hij dat ik dat niet zie want hij kijkt daarna beschamend naar mij. Ik ga gewoon verder, “Nou ik zing natuurlijk fleur speelt keyboard en Claire drumt.”� “Hoe willen jullie onze nummers dan naspelen met totaal andere en minder instrumenten,”� vraagt Georg. “Nou met een keyboard kun je ook andere muziek laten maken als je zegt het moet klinken als een fluit, gitaar, bas of viool dan gebeurt dat ook. Dus we hebben maar 1 instrument minder. En dat stoort niet zo.”� “Oooo”�, klinkt het uit vier monden. Soms heb ik het gevoel in een kruisverhoor te zitten. Maar tegelijk is het wel een gezellig gesprek. Ik vroeg alleen niet altijd iets terug. Maar wat wil je anders ze staan in allerlei tijdschriften. Ik ben lid van de hitkrant en lees vol aandacht alles over Tokio hotel. En zelf andere bladen koop ik daarvoor. Dus ik weet best veel over ze. En de jongens wisten in snel tempo van alles over mij te ontdekken. Ze vragen over waar ik woon, welke sporten ik doe, hoe mijn school het vind dat ik hier ben en of ik nog broers of zussen heb. Ik geef netjes antwoord. Ik woon in Vught, doe dansen, ik heb gewoon mijn huiswerk en dat ik testen maak als ik terug kom en dat ik een broer heb. Dat hij maarten heet en nu 20 jaar is. Het is Tom zelf gelukt om te vragen of ik een vriendje heb. Het kost hem een aantal stompen van Bill en Georg maar dat kan hem niet schelen en kijkt me verwachtingsvol aan. Bill kijkt me met een waarschuwende blik aan. Ik besluit dat ik dat nog geheim hou en zeg tegen Tom dat hij daar nog wel achter komt. Mijn gedachten dwalen daarna af. Ik heb wel ooit een vriendje gehad maar die liet me keihard vallen toen ik besloot om voor het dansen te kiezen. En ook toen ik mijn populaire plaats op school niet wou opgeven. Ik heb er een tijdje om gehuild maar besloot al snel dat hij nooit de ware had kunnen zijn. Anders had hij me nooit gedwongen om alles op te geven.

Ik wist dat de dag nooit eeuwig zou kunnen duren maar het word toch te snel vijf uur. De jongens nemen mij mee naar buiten. Daar staat een auto voor ons klaar. Blijkbaar word iedereen in een auto vervoerd. Ik stap als eerste in. De auto lijkt net een limousine. Ik ga naast het raam zitten. Tom stapt na mij in en gaat naast mij zitten. Hij ziet de verbazing op mijn gezicht en zegt “mooi hè. Zo worden wij elke keer vervoerd.”� Ondertussen is Bill ook ingestapt en is naast Tom gaan zitten. Gustav en Georg gaan tegenover mij in de auto zitten. In de auto stonden twee banken tegenover elkaar er staat een kastje met drinken en glazen. Op het uiteinde van elke bank kan je je glas neerzetten. Gustav schenkt voor iedereen wat te drinken in. Toen Tom zijn glas neerzette, moest hij over mij heen buigen. Zijn knie raakt mijn knie. Zijn arm de mijne. Omdat het zomer is had ik een topje aan en kon ik zijn huid op de mijne voelen branden. Hij blijft langer over me heen gebogen dan nodig is. Van mij mag hij zo nog wel een tijd blijven zitten. Maar als Tom dan eindelijk weer terug gaat zitten voel ik de plekken waar hij mij heeft aangeraakt nog een hele tijd nabranden. Het is een fijn gevoel. Ik neem ook een slok van mijn drankje. Het smaakt wel lekker. Het is een soort vruchtendrank. Ik proef duidelijk appel, maar het is geen appelsap. Ik had het nog nooit gehad. “En is het lekker”�, vraagt Tom meteen. “Ja”�, zeg ik terug. “Ik vind dat het wel wat sterker mag, maar daar is niemand het echt mee eens.”� “Tuurlijk niet. Dan kom je hartstikke dronken thuis”�, verwijt Bill zijn broer. Tom kijkt Bill boos aan. Ik weet dat ze nooit lang boos kunnen zijn op elkaar. En dat ze anders allang niet meer weten waarom ze ook alweer boos zijn. Iedereen kijkt mij aan als in een keer van Avril Lavinge het refrein van runaway door de auto galmt. Snel pak ik mijn mobiel en vervloek bijna mezelf dat ik mijn mobiel niet op stil heb gezet. Als ik op de display kijk zie ik dat ik een sms’je van Fleur gekregen heb.

Heey Rebecca
Alles goed met jouw?
Met ons wel.
En hoe is het met Tokio hotel
Zijn ze wel leuk in het echt.
En zijn ze een beetje aardig voor je.
We zijn heel erg benieuwd
-xxx-jes Fleur en Claire

Snel begin ik ook een sms’je te schrijven. Ik voel de blikken van de jongens branden en als ik opkijk, kijk ik in hun vragende gezichten. Als ik ze aankijk kijken ze snel allemaal weer weg. Net alsof ze net betrapt zijn op iets heel ergs.

Heey Fleur en Claire
Alles gaat heel goed met me.
Th is echt geweldig.
Ze zijn ook heel aardig tegen me.
We zitten nu in de auto op weg naar mijn hotel en hun huis.
Ik zit naast Tom
Toen mijn telefoon ging keken ze allemaal verrast aan.
Ik krijg dus wel genoeg aandacht.
En nu zitten ze weer te staren.
Nou tot binnenkort,
xxx-jes Rebecca

Met een gespeeld boze stem roep ik “niet staren”� naar de vier jongens. Gustav kijkt meteen ergens anders heen. Georgs en Bills blik voel ik ook van me afglijden. Alleen Tom staart me nog steeds aan. “Wie was dat”� vraagt Tom. “Tom”� klinkt het uit drie monden. “Wat daar stond mijn naam. Dus ik vind dat ik het recht heb om te weten wat mijn naam naar deed en aan wie het was.”� “Tom ben je jaloers. Het sms’je gaat naar Claire en Fleur en wat je naam betreft dat was dat je uiterst irritant bent.”� Tom had meteen door dat dat niet de reden was dat zijn naam daar stond maar durfde niet verder te vragen onder de blik van zijn broertje. Vervolgens richt Bill zijn ogen op mij. Ik kijk hem recht in zijn ogen aan. Bill zucht eens en zegt dan “Rebecca je moet niet overal op antwoorden. Vooral niet als het privé is. Wij doen dat ook niet tegen elkaar. En Tom gaat zo steeds verder tot je de dag vervloekt dat je hem ontmoet hebt. Dus hou je mond een beetje tegen hem. Hij is gewoon te nieuwsgierig.”� Ik kijk Bill nog steeds recht in zijn ogen. Bill zijn blik wijkt langzaam af. Dat mag ik zelf wel bepalen denk ik bij mezelf.

Ik word het eerst afgezet. Ik pers me tussen de jongens uit. Zeg nog een keer doei en klap de autodeur dicht. Als de auto wegrijdt zwaai ik hem na. Ik kan niet zien of de jongens hetzelfde doen omdat de ramen heel donker zijn. Ik loop naar binnen. Het eerste wat ik zie is een hele grote hal. Ik draai een rondje en overal zie ik meiden en jongens door elkaar heen lopen en druk praten. Hier en daar staat een platenbak met exotische bloemen erin. Op de muren staat de zee getekend. Het heeft een rustgevende werking op mij. Dan zie ik een bordje waar balie op staat. Snel kijk ik waar het bordje naartoe wijst. Ik zie de balie en loop er snel naar toe. Achter de balie zit een meisje. Ik schat haar zo rond de 25 jaar. Ze is vrij dun en heeft dik oranje haar in een staart naar achter gebonden. Ze draagt een rokje tot op haar knieën en heeft een haltertopje aan. “Jij bent zeker Rebecca”�, word mijn gedachten afgebroken. Ik knik maar een beetje beschaamt. Me zelf verwijtend dat ik haar aan stond te staren. “Ik heet Sylvia iedereen noemt me ook zo en ik luister niet echt naar mevrouw. Als je vragen hebt kom je maar naar mij toe. De jongens wilden je eigenlijk een eigen gang geven, maar dat heb ik niet gedaan. Je hebt recht op ook nog andere contacten. Verder word hier elke zaterdag een themafeest gegeven. En beneden kun je poolen en er is een zwembad te vinden. Ontbijten kun je in het restaurant tussen 7 en 8 s’avonds en tussen 7 en 9 s’morgens. Zal ik je nu je kamer laten zien.”� Sylvia loopt de gang door en eindigt bij de trap en lift. Ze duwt op het knopje van de lift en de lift komt eraan. Met een belletje gaan de deuren open. Er staat niemand in de lift. Sylvia en ik stappen in de lift. Ze drukt op het knopje van de 2e etage. De lift gaat ophoog. Boven stopt de lift op de 2e etage. Met een belletje gaan de deuren open. Sylvia en ik stappen uit in een soort openruimte met 3 deuren. Sylvia gaat de blauwe deur door. Ik volg haar. Achter de blauwe deur ligt een gang met 8 kamers. Sylvia wijst waar de woonkamer is en doet die open. “Hallo allemaal dit is Rebecca”� roept ze luid. Ik zwaai naar de omkijkende gezichten en volg vervolgens Sylvia weer naar buiten. Ze loopt door naar de 3e kamer aan de rechterkant. Zimmer 483 staat er keigroot op. Reden begint meteen in mijn hoofd. “Dit is jouw kamer, als je nog iets nodig hebt kun je het aan je ganggenoten of aan mij vragen. Een prettig verblijf en tot vanavond”� zegt ze. Ze geeft me de sleutel en loopt terug naar benden. Ik loop de kamer binnen en zet mijn koffers neer. Ik kijk de kamer door. Er staan 2 bedden maar ik slaap er alleen. Ik dump mijn tas op het achterste bed om op het voorste te kunnen slapen. Tegenover de bedden is een helemaal rode muur. Er staat een bureau voor. Een leuk geel lampje blinkt me tegemoet. Daarnaast staat de lichtgele deur. De rest van de muur is ook geel. Er staat een grote kast in. Daarnaast een hele grote spiegel. Tegen de volgende muur staat een leuk klein koelkastje. Ik loop naar het koelkastje en kijk erin. Er staat een grote fles cola in. En erboven hangt een kastje met bekers en een zak chips. De muur is oranje. Een groot raam geeft uitzicht op de tuin van het hotel. Er staat een grote witte tent, een plek voor een kampvuur en een barbecue. De muur waar mijn bed tegenaan staat is ook geel. Ik begin mijn kleren in de kast te leggen en mijn fotolijstjes op het bureau. Mijn laptop sluit ik ook aan. Ik zet het raam een klein stukje open zodat er frisse lucht naar binnen kan. Ik open de enige andere deur in mijn kamer. Een grote wit met blauwe badkamer ligt al op mijn spullen te wachten. Ook hier zie je kleinen dingen van de zee in terug. Zo druk als mijn kamer oogt hoe rustig het hier lijkt. Ik loop terug naar mijn kamer als er op de deur word geklopt. “Binnen”�, roep ik. Twee meisjes komen de kamer binnen. “Hoi, ich heiße Daphne und sie heiße Phoebe.”� “Hoi ich heiße duss Rebecca“ antwoord ik. “We vragen ons af of we je kunnen helpen.”� “Nee, ik ben al klaar, maar jullie kunnen wel binnen komen of een rondleiding geven”� antwoord ik. De meisjes knikken. Met zijn 3e lopen we naar buiten. Ik kom er al snel achter dat ze naast mijn kamer slapen in zimmer 482. Als ze hun kamerdeur opendoen kijk ik in de lachende gezichten van Gustav en Georg. Tussen hun bedden hangt een hele grote poster van alle vier de leden. Goh, fans dacht ik. “Nou dit is dus onze kamer en zoals je ziet zijn we fan van Tokio Hotel. Ik vind Gustav wel heel leuk.”� “Maar ik vind Georg de leukste. Hoe hij zo nonchalant bas kan spelen. En hoe leuk hij dan wel niet kijkt.”� “Ja, we weten het wel”� breekt Phoebe haar af. “Hoe vind jij de band?”� vervolgd ze haar verhaal. “Ik vind ze ook helemaal geweldig. Alleen heb ik een zwak voor Tom.”� Dat was heel eerlijk. Tom zelf wist dat niet en hoefde dat ook niet te weten. Net zo als ik nu nog niet vertel aan Phoebe en Daphne dat ik meezing met Tokio Hotel. We lopen de kamer weer uit en de woonkamer in. Daar kijk ik helemaal versuft. Overal waar ik kijk zie ik de lachende gezichten van Tokio Hotel. Met maar heel af en toe een gezicht van andere bands. LaFee, Hillary duff, Avril Lavinge, Britany spears en de Olsen twins hangen aan een muur. Een muur stonden keigroot in graffiti letters no fear, de magic is in the doing en No spam. De andere twee muren zijn behangen met Tokio Hotel. In de kamer staat een grote tv. Een aantal banken en stoelen. Tafels en kastjes horen er ook thuis. Bij de tv staat ook een playstation en een dvd-speler. Nu ik het bedenk die had ik ook mijn kamer gezien maar niet op die van Daphne en Phoebe. Daar zullen de jongens wel voor gezorgd hebben. Alle kamers waren wel voorzien van tv’s had Daphne mij verteld. Met zijn 3e gingen we bij de rest van de mensen zitten die in deze gang slapen. Ik denk terug aan net hoe Tokio Hotel in het echt is. Heel anders dan sommige mensen denken. Maar ja het zijn ook maar jongens. Lachend begin ik mee te praten in het gesprek.

Door ogen van Tom: Als we klaar zijn met eten ren ik de trap op naar boven. Loop langs de kamer van Bill mijn eigen kamer in. Ik laat me gemakkelijk op mijn bed vallen. Op mijn rug blijf ik liggen. Mijn gedachten dwalen vanzelf af naar vanmiddag. Toen ik Rebecca zag was er een soort rilling door me heen gegaan. Zoiets had ik nog nooit gevoeld. Het was maar goed dat ik haar niet onder het nummer gezien had maar erna ik weet zeker dat ik anders gewoon gestopt was met spelen. Er was iets met haar. Ze zag er echt mooi uit. Met de lange donkerblauwe jeans en het gele spaghettitopje. Haar lange bruine haren in een speelse staart gebonden. Een zilveren hartjesketting en ook hartjesoorbellen. Ze had mooie donkerbruine ogen. Even donker als mijn ogen. Ze wist me helemaal te betoveren met haar schoonheid. Ze had speels antwoord gegeven op onze vragen. Ze had ook dingen terug gevraagd Vooral op al mijn vragen kreeg ik antwoord terwijl het me niet eens iets aan ging. Ik denk dat als Bill of Georg het gevraagd hadden niet eens antwoord gekregen hadden. Maar bij mij leek het allemaal anders. Ze gaf wel antwoord en haalde alleen maar haar schouders op toen Bill haar een preek gaf over het antwoorden op mijn vragen. Al zou ik nooit zo vervelend tegen haar gaan doen. Maar wat deed mijn naam eigenlijk in dat sms’je van haar naar haar vriendinnen. Jammer dat ik dan toch geen Nederlands kan lezen. Het spreken lukt wel een heel klein beetje. Maar al zou ze het sms’je voorgelezen hebben dan had ik nog niet geweten wat het betekent. Het was geweldig dat ze niet zo was als andere fans die beginnen alleen maar te gillen als ze ons zien. Daar erger ik me soms wel aan. Je kunt dan geen zinnig woord meer uit ze halen. Ik wil veel doen voor mijn fans. Maar ze moeten me niet dom aan staan te gapen. En dat dan een half uur lang. Er word zacht op de deur geklopt. Verdomme, wie haalt me nu weer uit mijn gedachten. Ergens wist ik al wie het was. Nog voordat ik ja zeg steekt er een hoofd om de hoek van de deur. Een bijna identiek hoofd. Want op ons haar en piercings na hebben we hetzelfde hoofd. “Mag ik binnenkomen broertje”� zegt Bill. “Ja”� antwoord ik toch. Bill zal toch wel binnenkomen of ik nu ja of nee zeg. Ik voel hoe Bill bij me op bed komt zitten. Het blijft een tijdje stil. Ieder heeft zijn eigen gedachten. De mijnen gaan alweer naar Rebecca. “Je blijft van haar af.”� Haalt mijn broertje me weer uit mijn gedachten. Net of hij aanvoelde wat ik dacht. Ik kijk hem raar aan niet helemaal begrijpend waar hij op doelde. Bill ziet aan mijn reactie dat ik het niet begrijp en zegt: “Je blijft van haar af als je het niet serieus meent en verder wil met haar”�, herhaalt Bill nog een keer. “He”� reageer ik. Terwijl ik hem nog steeds niet begrijpend aankijk. Bill kijkt me heel serieus aan. “Je weet waar ik het over heb. Je vind haar leuk maar ik heb geen zin dat je je lul volgt en haar hart breekt. Je had jezelf eens moeten zien je vroeg dingen die je normaal niet interesseren. Keek de hele tijd naar haar en liet je ogen over haar lichaam glijden om vervolgens weer een brede grijns op te zetten.”� Het verbaasde me niet dat ik een preek van mijn broer over de gevoelens van meisjes waarmee ik iedere keer weer sliep. Het enige wat ik na afloop zeg is dat ik heb genoten en ze nog wel een keer bel. Waarna hun telefoonnummer gewoon in de prullenbak gooi. Maar ja ik kan er ook niks aan doen, zij komen naar mij ik loop niet naar hun. Oké, ik geniet wel van ze maar is dat mijn schuld. Ik heb geen zin om mijn one night stands te veranderen. Alhoewel voor Rebecca zou ik dat gewoon doen. Dan hoeft het van mij allemaal niet meer. Zolang ik maar bij haar kan zijn. Maar hoe kan Bill zo goed aanvoelen wat ik voor Rebecca voel. Zou hij gelijk hebben dat ik inderdaad Rebecca alleen zo snel mogelijk mijn bed in wil krijgen. Dat kan niet. Ik wil best wachten totdat zij er ook klaar voor is. Maar haar hart breken durf ik niet. Dit ga ik alleen niet toegeven tegenover mijn kleine broertje. Hij begrijpt me misschien wel het beste en voel me het beste aan omdat we tweelingbroers zijn. Hij zal het wel snel doorhebben. Knippende vingers voor mijn gezicht halen we weer terug op aarde. “Tom luister je eigenlijk wel”� “Ja ik luister”� antwoord ik snel. Of zou ik het Bill wel vertellen. Hij weet er vast wel raad mee. Of moet ik het misschien wel gewoon eerst uitzoeken. Zijn ogen zoeken de mijnen. Ik zie aan zijn gezicht dat hij voelt dat ik iets voor hem verberg. Ik besluit dat ik alles gewoon eerst uitzoek. “Tom, ik wacht op een antwoord”� zegt mijn broertje streng. “Bill, ik heb weinig zin om haar hart te breken en vervelende sfeer te creëren als we elkaar nog lang moeten zien. Dus broertje je hoeft je geen zorgen te maken.”� Bill kijkt me twijfelend aan, maar er verschijnt langzaam een lach op zijn gezicht als hij merkt dat ik het meen. Hij laat zich half op me vallen en ik schuif op zodat hij erbij kan liggen. Bill kan dan nog wel een 2 persoonsbed hebben. Ik heb dat niet dus we liggen nog al krap tegen elkaar. Mijn bed is iets groter dan een eenpersoonsbed maar kleiner dan een tweepersoons. Hij zet de tv aan en ik begin te zappen. We eindigen uiteindelijk op een komedie. Samen kijken we naar de film om vervolgens tegen elkaar in slaap te vallen. En zo te worden ontdekt door onze moeder. Die een deken over ons heentrekt zodat we morgenvroeg ook allebei naast elkaar met onze kleren nog aan wakker kunnen worden.

Reacties: