FanFic.nl

schuldig

hoofdstuk 26

Maddy POV,
‘Mekomen je hebt klanten,’ zegt Remco terwijl hij mijn arm vast pakt. Hij trekt me mee naar de gang en wijst naar een van de kamers.
‘Ga daar naar binnen, straks komt je klant,’ zegt waarna hij wegloopt. Ik zucht en loop dan rustig naar binnen. De eerst weken was ik bang, nu niet meer. Ik heb er geen zin in ofzo, maar verzetten heeft toch geen zin. Ik plof op het bed en staar verveeld voor me uit. Dan gaat de deur open en loopt er een jongen van ongeveer 22 naar binnen. Hij ziet er leuk uit, blauwe ogen en vrij gespierd. Ik snap niet wat hij hier doet, hij kan zo een vriendin krijgen. Meestal zijn het van die vieze oude mannetjes. Hij kijkt me aan en gaat dan naast me zitten. Hij pakt mijn hand en kijkt me aan.
‘Ik doe je niets hoor,’ zegt hij. Ik kijk hem verbaasd aan.
‘Ik kom jullie redden,’ zegt hij met een lach. Dan haalt hij een kaart uit zijn zak, met het teken van de politie erop. Ik krijg een grijns op mijn gezicht en knuffel hem dan.
‘Ik ben jou zo ongelofelijk dankbaar weet je dat’ zeg ik. Hij knuffelt me zachtjes terug. Dan staat hij op en pakt zijn telefoon. Ik hoor hem praten maar ik luister niet naar wat hij zegt, dat is onbeleefd. En bovendien ben ik veel te blij om me te concentreren. Hij stopt zijn telefoon weer in zijn zak en gaat dan weer naast met zitten.
‘Straks ben je hier weg, iedereen is hier straks weg,’ zegt hij. Een paar minuten later hoor ik knallen bonken en pistoolschoten. De jongen staat op en pakt mijn hand, hij trekt me mee naar de gang. Waar nog een paar andere meisjes staan. Met zijn allen lopen we naar de grote zaal. De politie heeft alle mensen vast, in de boeien. Op tafels of op de grond. Ik zucht en glimlach dan. Dit werd nou echt wel is tijd. Ik hoor geen geluiden meer, alles om me heen verdwijnt even. Van het geschreeuw van de klanten, tot de woedeaanvallen van de werknemers. Alles ontglipt me. ik loop richting de deur en adem frisse lucht in, eindelijk vrij.

Hazel POV,
Ik word wakker in de armen van Harry. Zijn adem kietelt in mijn nek. Ik probeer voorzichtig zijn armen van me af te halen. Maar hij trekt me dan nog steviger tegen zich aan. Alsof hij mij wil beschermen in zijn slaap. ik wil hem niet wakker maken dus blijf ik maar gewoon even liggen. Maar dan zie ik zijn glimlach op zijn gezicht. Hij is wakker. Ik kietel hem in zijn zij en schiet in de lach.
‘Je had me door’ zegt hij terwijl hij rechtop gaat zitten.
‘Jep, mij hou je niet voor de gek hoor’. Hij begint mij te kietellen. Hij stopt abrupt als we een schreeuw vanaf bebeden horen


heey jongens
ik ben vanavond even druk bezig met #1D538
maar ik ben van plan om een nieuwe ff te maken
over een film Dorothy heet ie
het gaat over geesten
en ik verwerk 1D er ook in
iemand interesse?

Reacties: