FanFic.nl

Ogen

Kate

Dat was de enige moord die we zelf zouden uitvoeren. Tenminste, die we zelf uit zouden laten voeren. ‘We’ is in dit verband ‘ik en mijn opdrachtgevers’, niet jullie. Het is niet zo dat jullie (aangenomen dat je één van de meisjes bent, en niet één van de jongens of hun vriendinnen) helemaal niets wisten. Het is gewoon zo dat jullie informatie hier en daar incompleet en incorrect was.
Wat wel klopte, is dat vanaf Lily’s dood de jongens gestimuleerd moesten worden. Het was de bedoeling dat zij in zouden gaan zien dat het noodzakelijk was dat er weer een moord gepleegd zou worden, en dat het een ‘zij of wij’ scenario was. Harry pakte alles nog sneller op dan we gehoopt hadden en ik moet toegeven dat dat een beetje vervelend was, gezien de plannen van later, maar dat is nu niet meer relevant.
Goed, van het tweede slachtoffer zijn jullie allemaal op de hoogte: Kathryn. Voor het geval je één van de jongens bent, zal ik het toch even uitleggen. Zodat we op volgorde blijven, en zodat ik zeker weet dat jullie de draad niet kwijtraken.
Kathryn had borstkanker. Belachelijk jong, ze was pas tweeëntwintig, maar ze had het en het was al uitgezaaid en er was geen redden meer aan. Verder was haar verhaal hetzelfde als dat van Lily: geld voor haar familie. Haar zus, dus. Haar ouders leven niet meer en alles zou naar haar zus gaan, de vijfentwintig jarige Bethany – ofwel Beth. Ik zal achterin dit schrift een lijst aanleggen met de adressen, mochten jullie besluiten er hoop uit te putten dat anderen ook geliefden hebben verloren en zo.
Lily’s dood was makkelijker, omdat ze alles zelf deed. Rondom Kathryn waren er heel veel afspraken, waar alle meisjes vanaf wisten. We wisten in het begin nog niet wie van de jongens de eerste stap zou zetten en we wisten ook niet naar wie hij toe zou gaan, dus moesten we het wel allemaal weten. We zouden het spelen alsof we mee overlegden, maar eigenlijk zouden we allang weten wie ons slachtoffer werd: Kathryn. Zoals ik al eerder vermeld heb. Haar leven zou ’s nachts genomen worden, na aankondiging. Dit was dubbel in het voordeel: ten eerste was de kans groot dat de jongen (achteraf gezien dus Harry) op dat moment nog niet wist wie Kathryn was. Het zou namelijk zo snel mogelijk gebeuren, het liefst de tweede nacht al. Verder was het een teken voor haar, zodat ze wist wat er komen ging.
We speelden het als volgt: degene die Harry had ingelicht en met Harry had afgesproken wie het werd, kwam binnenlopen en struikelde over Kathryns voeten. Zo wist Harry wie zij was en zo wist Kathryn dat het tijd was. De rest van de meisjes lachten – we mochten natuurlijk niet de indruk wekken dat we het wisten – en Kathryn zou kans zien om de pijnstillers in te nemen. Een overdosis, eigenlijk, dus het was meer zelfmoord dan moord. Niet dat Harry en Louis dat wisten.
Het idee was dat ze haar zo pijnloos mogelijk om zeep hielpen. We zijn heel even bang geweest dat één van de jongens uit paniek op martelen over zou willen gaan, maar we wisten ook dat ze dan niet zouden overleggen over het slachtoffer. Dat risico moesten we dus maar nemen.
Kathryn was dus nummer twee. Niet Eliza, hoewel Eliza een ongeluk was en geen moord, dus konden we daar nog wel mee wegkomen. Nee, het was niet de bedoeling dat Eliza zou overlijden. Ze was twintig en studeerde rechten in Londen, had geld nodig om dat te financieren. Ze kreeg er duizend euro voor. Niet zoveel als Lily en de andere slachtoffers, maar hé, duizend euro verdienen in een week klinkt in mijn oren niet verkeerd. Dat ze het niet zou overleven was niet de bedoeling, maar omdat het een ongeluk was, besloten we gewoon door te spelen.
Na Kathryn zat er een addertje onder het gras. Het derde slachtoffer was niet Deborah, zoals jullie allemaal dachten. Het was allemaal net iets ingewikkelder dan jullie wisten. Ja, het voornaamste doel was het schieten van vermakelijke televisiebeelden. Ja, dat gebeurde illegaal, maar alles was goed geregeld en uiteindelijk zouden ze er goud geld voor gekregen hebben. En toch was het niet genoeg om alleen de band de stuipen op het lijf te jagen. Voor een klein beetje extra spanning, wilden ze dat jullie ook gek gemaakt werden (nog steeds aangenomen dat je één van de meisjes bent).
We zouden de jongens opzetten tot het derde slachtoffer, gewoon om paniek te zaaien. De meesten van jullie hadden toch geen wapens in jullie bezit (behalve Deborah, maar we wisten allemaal dat zij ook slachtoffer zou worden) dus konden jullie weinig beginnen. En daarbij zouden ze alles gewoon afkappen als het uit de hand liep. Dan zouden de deuren openen en zouden wij naar buiten mogen. Zolang er geen slachtoffers vielen die dat contract niet getekend hebben, maakte het niet uit. Dat wisten we allemaal.
En daarom schrijf ik dit. Omdat het verschrikkelijk mis is gegaan en ik niet denk dat ze zo lief zullen zijn om jullie nog in te lichten over de stand van zaken. Als er al overlevenden zullen zijn – zo niet, hoop ik dat één van de nabestaanden dit vindt – kan ik me niet voorstellen dat zij ingelicht zullen worden over de gang van zaken. Vandaar.
Waar het misging, was natuurlijk Cynthia. Cynthia was geen ongeluk, hoe je het ook wendde of keerde. Zelfs al was er geen videomateriaal (furieus waren ze daarover, hoorde ik van de eetkamerassistenten), het sprak voor zich dat haar keel niet per ongeluk doorgesneden was en meer kon er niet van gemaakt worden. Cynthia was eigenlijk vrijwel hetzelfde als Eliza. Een jaartje ouder en ze studeerde sociologie in plaats van rechten, maar haar motief was hetzelfde: studiefinanciering. Ze kon het niet betalen en duizend euro in een weekje sprak haar wel aan, uiteraard.
Louis kon het niet weten, Harry ook niet. Iedereen heeft het spel verrassend goed gespeeld en de jongens geloofden alles, daarom hebben ze het gedaan. Het is niet hun schuld.
Cynthia was dus niet het derde slachtoffer, en Deborah ook niet. Het derde slachtoffer was totaal iemand anders. Het had Jade moeten zijn.

Over de insider: jullie zouden inmiddels eigenlijk al wel tot een eenduidig antwoord moeten kunnen komen. Maar bekijk het positief: het goede antwoord zat er in ieder geval tussen.

Reacties: