FanFic.nl

Asylum

Hoofdstuk twaalf

Ze zwierven door de gang op zoek naar hun gevallen medebandlid. Harry werd geplaagd door schuldgevoelens, omdat zijn gestrompel de rest ophield. Louis probeerde hem ervan te overtuigen dat dat niet nodig was en bleef hem in de gaten houden zodat hij hem kon opvangen als dat nodig was. Zayn probeerde dat ook, maar zijn bezorgdheid jegens Niall nam het toch over. Eigenlijk had hij het liefst het hele gebouw doorgerend op zoek naar de jongen.
Ze waren in ieder geval op de juiste verdieping en dat was al een behoorlijke queeste geweest. Eerst hadden ze een andere trap moeten vinden omdat Louis nog steeds bang was voor een nieuwe ontmoeting met de spin. Die hadden ze uiteindelijk gevonden – de deur naar de andere afdeling bevond zich in één van de personeelsruimtes – maar daar zat meteen het probleem: er leek geen enkele logica achter de locaties van afdelingen te zitten en het vinden van Nialls verblijfplaats bleek dus nog een behoorlijke opgave.
“Misschien moeten we eerst weer naar boven gaan en kijken of we via een andere trap de afdeling wel kunnen vinden?” stelde Harry voor.
“Nee, dat heeft geen zin. Je moet er toch gewoon zo kunnen komen? Waarom is er geen gang of zo, zodat je makkelijk van de ene naar de andere afdeling kunt. En waarom hebben we in godsnaam geen kaart?” brieste Zayn.
“Misschien komen we nu op de gesloten afdelingen? En zitten die in het midden zodat het lastig is om eruit te ontsnappen?” dacht Louis hardop.
“Ja, dat zou best kunnen. Er zit vast wel iets van logica achter, alleen zien we die niet. En wat betreft de kaart: misschien had de cameraman er wel één?” zei Harry.
“Ja, kom, laten we gezellig teruggaan naar het bloedbad bij de ingang voor een kaart, als die er überhaupt is,” zei Zayn nijdig. “Minder praten, meer zoeken!”
“Hé, nu je het zegt, we hebben nog steeds geen alternatieve uitgang gevonden. Want ik ga dus écht niet door die smurrie lopen,” zei Louis.
“Minder praten, meer zoeken!”
“Oké dan.”
“Hé, Zayn,” probeerde Harry voorzichtig.
“Mijn god, Harry, heb je oren?”
“Ja, en een theorie. Over hoe we Niall kunnen vinden. Wat als Louis gelijk heeft en de zwaarste afdelingen zich in het midden van het gebouw bevinden. Dan is het misschien geen doolhof maar een slang: hoe verder naar buiten, hoe lichter de afdelingen. Dus als iemand van een zware afdeling ontsnapt moet hij eerst door al die andere afdelingen en dat maakt uitbreken best wel lastig. Dan zouden we dus gewoon de afdelingen moeten volgen en vinden we Niall vanzelf.”
“Dat is… best briljant.”
Dat was het inderdaad. Op de volgende verdieping vonden ze het gat in de vloer. Of een gat in het plafond. Van Niall ontbrak echter ieder spoor.
“Nee, we zitten verkeerd,” concludeerde Zayn meteen.
Harry liep stil naar voren en bescheen de vloer onder het gat. Rode spetters. Bloed. Hij schudde zijn hoofd. “Nee, dit is de plek. Kijk, er ligt hier bloed op de vloer.”
“Maar er zijn hier toch moorden gepleegd? En daarom is het gesloten. Het zou me niets verbazen als dat op een zware afdeling was. Het is vast van toen. Niet van Niall in ieder geval, die is hier ja niet,” zei Zayn, lichtelijk wanhopig.
“Oud bloed wordt zwart,” zei Louis zacht.
“Niall?” riep Harry. Ze haalden altijd grappen met elkaar uit. Productie haalde grappen met hen uit. Dit kon alleen maar een grap zijn. Maar waarom verwachtte hij dan geen antwoord? Waarom leek hij te weten dat Niall hier echt niet was.
“Niall, kom op, dit is niet grappig!” riep Zayn.
Doodse stilte was het enige antwoord.
“Dit is gewoon productie. Net zoals bij Liam,” merkte Louis op. “Ik bedoel: kom op, jongens! Dit is een televisieprogramma. Ze moeten het op één of andere manier interessant houden.”
Ja, Louis heeft gelijk, dacht Harry. Dat is het natuurlijk. Ook Zayn leek met de seconde overtuigder te raken.
“Nou, zullen we dan maar verder gaan? Het spel spelen,” stelde Harry voor.
Zayn knikte. “Ja, dat is het enige dat we kunnen doen.”
“Dus wat is de volgende stap?”
“Op zoek naar een uitgang, zoals ik net ook al zei,” stelde Louis voor.
Harry en Zayn keken elkaar aan en knikten. “Oké dan.”
“Ik zag drie deuren toen we binnenkwamen. De ene weg is afgesloten door die zooi, dus in theorie zijn er nog twee wegen vrij,” begon Louis.
“En buitenlangs dan?” vroeg Harry.
“Want als je psychiatrische patiënten naar buiten laat, moeten ze meteen weg kunnen, of tenminste de buitenwereld kunnen zien. Natuurlijk Harry.”
“O ja, oeps.”
“We hebben dus in theorie twee wegen en het lijkt me logisch dat het asylum inderdaad is opgedeeld in meerdere delen. Als Harry’s slang-theorie klopt zouden er dus op de benedenverdieping meerdere slangen zijn. De vraag is: zijn er manieren om in een andere slang te komen zonder eerst terug te gaan naar de entree?”
“Dat lijkt me wel, anders kan het personeel moeilijk komen als er extra assistentie nodig is,” zei Zayn.
“Precies. En ik denk dat dat bovenlangs is. Vandaar ook de trappen achter deuren in personeelsruimtes. Dan rijst de vraag: zitten we nu in dezelfde slang als waarin we begonnen zijn?”
“Er is maar één manier om dat uit te vinden: de slang uitlopen.”

Reacties: