Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Wherever I fall, you catch me- Niall Horan » Hoofdstuk 15
Wherever I fall, you catch me- Niall Horan
Hoofdstuk 15
AWW POOR NIALL HAHAHA :)De dagen daarna waren raar. Ik kwam niet uit mijn kamer dat weekend. Ik kwam alleen uit mijn kamer voor eten of drinken maar verder ook niet.
Ik wou niet met Sophia praten door Jason en Niall. Ze zou alleen maar onrustiger worden.
Mijn moeder wist wat Jason allemaal deed bij mij, maar ze zei er niks van. Het hele weekend zat in me op mijn kamer af te vragen waarom ik ooit voor Jason viel. Waarom Niall me als zijn speeltje wilde gebruiken en waarom hij wist dat mijn vader dood is...
Mijn moeder dronk zich lam, nam mannen mee naar bed en begon zelfs te roken, ik had drugs gevonden onder haar kussen. Flessen wijn, bier en whisky stonden overal. Ik moest alles doen, eten koken, poetsen, wassen, mam verzorgen.
Voor de zoveelste keer keek ik in de spiegel ik zag er vreselijk uit. Mijn ogen waren rood van het huilen, en ik had een blauw oog dat gezwollen was dankzij Jason, Dankzij mijn moeder had ik een blauwe wang en een snee die eerst bloede. Een wond zat op mijn armen toen Jason me daar beet pakte.
Ik had mezelf nooit zo gezien. Ik wou niet naar school, maar ik wou ook niet hier blijven.
Zoals altijd lag mijn moeder op de bank, dronken en vol met wonden. Maar in plaats van haar naar haar kamer te breng liet ik haar hier gewoon liggen.
Dus liet ik gewoon een glas water en twee pillen op de tafel voor haar achter. En ruimde vervolgens alle rotzooi van de nacht op.
Ik was niet klaar om tegen mijn moeder te praten, en als ik haar naar haar kamer zou brengen had ze een kans om het wel te doen.
Voorzichtig sloot ik de deur en liep naar school.
Iedereen praatte nog over me zeker nu ik een blauw oog had. Ik probeerde het te verbergen onder mijnharen of onder mijn muts, maar iedereen zag het toch.
Niemand vroeg er iets naar, alleen mijn leraren, en tegen hun zei ik dat ik gewoon een bal tegen mijn oog had gekregen bij een basketbal wedstrijd.
Gelukkig geloofde ze me.
Ik probeerde Laura en Niall te ontwijken, omdat ik bang was dat ze mijn blauw oog zouden zien en iets door zouden hebben.
Gelukkig is dat gelukt tot nu toe, maar een leraar zei dat ik mijn wond moest schoonmaken die geïnfecteerd leek door de schoollucht.
Toen ik weer naar de les wou lopen stopte een diepe lage stem me.
' Ik zie dat mijn sweater comfortabel zit, babe.'
Mijn ogen werden groter toen ik realiseerde dat ik Niall's sweater aan had gedaan. Vanochtend had ik de eerste sweater aangedaan die ik vond, ik had nog niet eens door dat ik dus Niall's sweater aan had.
Niall's stem was dichterbij toen hij voor de tweede keer sprak.
' Ik kan niet wachten om te zien wat eronder zit.'
En toen pakte hij mijn pols met zijn grote handen, draaide me om zodat ik tegenover hem stond. De actie was alles behalve hard maar ik liet toch een kleine schreeuw van de pijn.
' Wat is er gebeurd?'
Fluister-schreeuwde hij. Niall wou met zijn hand mijn gewonde gezicht aanraken, maar ik draaide weg van zijn lichte aanraking. We stonden daar voor een minuut of twee in stilte.
' Doe die sweater uit.'
' W-waarom?'
' Skylar.' Zei Niall en hij liep naar me toe. Ik liep achteruit en liep met mijn rug tegen de kluisjes aan.
' Doe het uit. Nu.'
Ik zat vast tussen het kluisje en de jongen waarvan iedereen haar vertelde weg te blijven. Ik kon zeker niet ontsnappen van hem, dus alles wat ze kon doen was doen wat hij zei. Ze deed voorzichtig de sweater uit voordat ze alleen in haar witte tanktop stond. Ik voelde me zeer ongemakkelijk, vooral omdat ik zo weinig aan had voor Niall. Maar Niall keek alleen maar naar mijn gewonde arm.
Toen zijn ogen de mijne vonden was het net alsof zijn ogen met verdriet waren gevuld.
' Wie heeft dit gedaan?'
' Het was een ongelu-'
' LIEG NIET TEGEN ME! Het was geen ongeluk, ik weet best het verschil tussen een ongeluk en een opzettelijke verwonding Skylar.'
Niall was nu tegen me aan het schreeuwen. Het veraste me dat niemand kwam kijken wat er gebeurde hier. Ik keek wanhopig naar de gangen, in de hoop dat iemand me kwam redden, maar niemand kwam.
' Niemand komt je redden als ze weten dat ik hier ben Skylar.'
Ik probeerde een manier te vinden om van hem weg te komen, en hoopte dat iemand kwam.
' Laat me alsjeblieft gewoon gaan, Niall.'
Sprak ik zacht en ik voelde tranen achter mijn ogen branden.
Ik probeerde de laatste tijd alles voor mezelf te houden, en liet mijn emoties niet zien. Maar het maakte niks uit, Niall kon me lezen als een open boek.
Hij zag de angst en de pijn in mijn ogen en hij kon me blijkbaar niet meer zo zien. Niall draaide zich om weg van mij, en schreeuwde woorden uit het niets. Hij sloeg met zijn handen tegen de kluisjes dat mij en sprong van schrik liet maken. Niall liep toen weg ne liet mij alleen achter in de gang.
VERDIENT DIT STUKJE EEN REACTIE??????????????? OF KUDOOOOOOOOOOOOOOOOOO??????????????????
XXX maud
Reacties:
Ik was bij 14 vergeten te reageren en ik keek toevallig bij het verhaal en zag dat dit chappie er was.
Melding graag en snel verder
WAAAAAAAAAAAAHHHH SNEL VERDERRRRR!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Hihi ^^
XoXoX
Dit chapje is echt leeeeeuk!
Ik vind de emoties die Niall nu laat zien echt geweldig!
Just like, he's a broken kid and he tries to be bad.. but he isn't.
Gawsh, ik besef nu pas hoe erg ik dit gemist heb.
Ik ga gauw verder lezen! c:
Cupcakes wearing glitters
xoxo