FanFic.nl

The Wizard [END]

Chapter 18

Harry's POV:
'Misschien moeten we hem meenemen.' zeg ik. Iedereen kijkt me raar aan. 'Harry, ik weet dat je erg close was met Louis. Maar...' Ik onderbreek Danielle. 'Nee eh... ik bedoel omdat hij door die tovenaar wel weer tot leven kan worden getoverd, maar dan hebben we toch wel zijn... eh... lijk nodig.' vertel ik. 'Oh... ja. Dat klopt. Maar hoe nemen we hem dan mee?' vraagt Debby.

Even later bekijken we met z'n trots het resultaat. We hebben van al het hout dat we konden vinden, een soort brancard gemaakt. De meiden hebben er zelfs een zacht bedje van gemaakt, door er mos en bloemen op te leggen. Wat we gemaakt hebben slaat eigenlijk helemaal nergens op, maar we moeten Louis toch op een of andere manier meevoeren? 'Kom, we leggen Louis erop,' zeg ik. Zayn, Liam en Niall knikken en tillen samen met mij Louis op de brancard. Hij is best zwaar, dat gaat nog wat worden als we hem mee moeten nemen... Er zijn vier stokken die uitsteken, het is de bedoeling dat de 'brancard' daar wordt vastgehouden. 'Zullen we?' vraagt Liam. Ik pak één stok, Liam, Zayn en Niall pakken de andere stokken. We tillen onze brancard op, met Louis. Het is wat zwaar, maar het lukt wel. Dan vertrekken we. De meisjes voorop, en wij achteraan. Het is best raar om Louis zo te vervoeren. Het lijkt gewoon alsof hij slaapt, maar helaas is dat niet zo. We zijn eigenlijk gewoon een lijk aan het vervoeren... Bij het idee dat we twee mensen zijn verloren, word ik misselijk. Niemand had gedacht dat het zo gevaarlijk zou worden. Ik zou willen huilen, maar volgens mij zijn mijn tranen op. Ik heb mezelf in de struiken al helemaal leeg gehuild.


Louis' POV:
De heks stormt op ons af, pakt Demi stevig vast, en zet haar ook op een stoel. 'Hé, kappen!' roept ze, maar dat heeft natuurlijk geen zin. George heeft weer een touw tevoorschijn gehaald en bindt ook Demi vast. Nu ben ik echt woedend. Oké, jullie mogen mij vastbinden. Maar niet Demi! Hier kan ik dus echt niet tegen. Maar nog steeds heb ik niks te zeggen... George en de heks vertrekken uit de kamer, al heb ik geen idee waarom. De deur slaat dicht, en ik zie dat Demi geen tape op haar mond heeft. Ze glimlacht, en beweegt vreemd met haar stoel. Ze hupt met stoel en al naar me toe, en zet haar tanden voorzichtig in de tape dat op mijn mond zit. Dan, opeens, bijt ze de tape er in één keer af. Tranen springen in mijn ogen, en ik probeer niet te schreeuwen, want dan komen de heks en George misschien terug. Ik bijt hard mijn tanden op elkaar, totdat de pijn weg is. 'Dankjewel,' zeg ik opgelucht. Demi glimlacht. 'Deed het erg veel pijn?' Ik knik glimlachend. 'Het geeft niet, hoor. Maar waarom zijn we hier?' Ik val maar meteen met de deur in huis, want nu wil ik het echt wel eens weten. Ze slikt en kijkt me aan. 'Wil je het echt weten?' vraagt ze. Ik knik, natuurlijk wil ik dat. 'Oké dan. Als eerste, het klinkt raar, maar wij zijn dood.' vertelt ze. Ik ben verbaasd. Zijn we toch wel dood? 'Echt waar? Maar hoe kan dat? Want als je dood bent heb je toch geen lichaam en geen gevoel meer? Dat heb ik namelijk allebei.' vraag ik. Demi denkt na. 'Volgens mij is het in Oz anders. George heeft tegen mij gezegd dat als je in Oz doodgaat, je naar de slechte heks van het westen gaat. Je hebt geluk als je vrienden in Oz nog leven. Want, als zij je willen bevrijden, moeten ze die tovenaar dus vinden. De tovenaar van Oz. Als het goed is, stuurt hij ze dan door naar de heks, naar hier dus. Verder heeft George niks vertelt, maar ik denk dat ze het tegen de heks op moeten nemen. Dus, vechten om ons te bevrijden. Maar als het ze niet lukt...' Demi zwijgt. Ik kijk haar aan. 'Wat gebeurd er dan?' vraag ik. 'Weet je zeker dat je wilt dat ik dat vertel?' Ik aarzel, maar knik. 'Ze zeiden dat ze ons wel konden gebruiken als hulpjes... oftewel, dan worden wij hun slaven.' zegt ze. Ik zwijg. Wat bedoeld ze? Wat voor slaven? Toch niet...? Ik kijk haar verward aan. 'Inderdaad, zúlke slaven.'

Het kan zijn dat ik dit weekend -en morgen- niet zoveel post, want ik krijg vanavond bezoek van mijn familie uit Polen. & Ze blijven hier tot zondag. Ik heb ze heel lang niet meer gezien, dus waarschijnlijk ga ik deze dagen veel met mijn nichten optrekken, en dan heb ik geen tijd meer voor fanfic. Maar misschien ook wel! Ik weet het nog niet helemaal, maar jullie merken het wel

Reacties: