FanFic.nl

Fallen myself

6. Disco

Door de ogen van Rebecca: Na vele spelletjes en een paar pizza’s verder zegt Georg “Jongens, gaan we uit vanavond of blijven we weer thuis zitten.”� Iedereen kijkt mij aan. ik knik. Met mij hoef je daarmee maar weinig rekening te houden. Wil ik dat niet ga ik wel weg. “Dan gaan we nu”� zegt Georg. Hij rijdt ons naar een discotheek. Het is er niet even druk als in de mijne maar wel redelijk. We komen makkelijk binnen. We zoeken een tafel en daar gaan we zitten. Gustav en Bill halen wat te drinken voor ons. Na een tijdje gezeten te hebben trekt Romeo mij overeind. “Wij gaan dansen”� deelt hij me mee. Als we op de dansvloer zijn begint hij me een nieuwe dans aan te leren. Dit is op heul doch van LaFee voor het thema Mystery Love aan het einde van de vakantie. Door de boxen van de disco klonk Disturbia van Rihanna. Romeo en ik begonnen onze dans die we hierop hebben te dansen. Al snel stopte de mensen rondom ons. Iedereen begon naar ons te kijken. Ook op Madonna give it 2 me hebben we een dans. Toen liepen we vlug terug naar de tafel. “Gaaf optreden”� zegt Gustav. “Kun je dat mij ook niet aan leren”� vraagt Tom. Ik knik en pak zijn handen. “Meekomen”� zeg ik gebiedend. “Die zien we niet snel terug”� zegt Romeo. Ik neem Tom mee naar een uithoek van de disco. Langzaam begin ik hem de stappen van give it 2 me te leren. Na een tijdje kan Tom de dans redelijk dansen. Als er een slownummer word opgezet pakt Tom mij van achter vast. Ik draai me om en leg mijn armen in zijn nek. Mijn hoofd leg ik op zijn schouder. Met zijn hand aait hij even over mijn haar. Het hele nummer blijven we dicht tegen elkaar aan staan. Ook het volgende nummer What a girl wants dans ik met Tom. Om de tekst liggen we beide in een deuk. Ik begin haar zachtjes na te zingen in Toms oor. Eigenlijk meen ik wel redelijk van wat ik zeg. Het klopt ook wel weer een beetje met mijn gevoelens. En ik hoop dat Tom het een beetje doet zoals in het liedje. Mij een beetje ruimte geven. Tom merkt ook dat ik het echt meen. Na het nummer zoent hij me voorzichtig op mijn mond.

What a girl wants
What a girl needs
Whatever makes me happy and sets you free
What a girl wants
What a girl needs
Whatever keeps me in your arms

I wanna thank you for giving me time to breathe
Like a rock, you waited so patiently
While I got it together
While I figured it out
I only looked, but I never touched
'Cause in my heart was a picture of us
Holdin' hands, making plans and lucky for me you understand

What a girl wants
What a girl needs
Whatever makes me happy sets you free
And I'm thanking you for knowing exactly
What a girl wants
What a girl needs
Whatever keeps me in your arms
And I'm thanking you for being there for me
Yeah yeah

A weaker man might have walked away
But you had faith
Strong enough to move over and give me space
While I got it together, yeah
While I figured it out
They say if you love something let it go
If it comes back, it's yours
That's how you know
It's for keeps yeah, it's for sure
And you're ready and willin' to give me more than

What a girl wants
What a girl needs
Whatever makes me happy sets you free
And I'm thanking you for giving it to me
What a girl wants
What a girl needs
Whatever keeps me in your arms
And I'm thanking you for being there for me
Yeah yeah

Oh baby, oh darling
Thank you, thank you

A girl needs somebody sensitive but tough
Somebody there when the goin' gets rough
Every night he'll be giving his love
To just one girl, one girl, one girl, one

Somebody cool but real tender too
Somebody, baby, just like you
Can keep me hangin' around
With the one who always knew

What a girl wants
What a girl needs
Whatever makes me happy sets you free
And I'm thanking you for giving it to me
What a girl wants
What a girl needs
Whatever keeps me in your arms
Whatever keeps me in your arms

What a girl wants
What a girl needs
Whatever makes me happy sets you free
And I'm thanking you for giving it to me
What a girl wants
What a girl needs
Whatever keeps me in your arms
And I'm thanking you for being there for me

What you got is what I need
What you want
What I want
Oh baby, oh darling
Thank you, thank you

Ook het volgende aantal nummers blijven we door dansen. Soms halen we wat te drinken. Ik ben het besef van de tijd al uren geleden achtergelaten. Tom trekt me mee naar een aantal bankjes. Hij trekt me op schoot. Ik leun met mijn rug tegen zijn borst aan. hij streelt door mijn haar. We zeggen niets. Blijven stil zitten, bang dat dit moment word verstoord. Ik val half in slaap. Tom lijkt het te merken. Maar niet erg te vinden. Hij laat me leunen en legt zijn hoofd voorzichtig tegen het mijne. Langzaam val ik verder en verder in slaap.

Het is prachtig weer buiten. Alleen zie ik alle in grijs tinten. Ik loop over de straat. Niet omkijkend wat er gebeurd is, of wat er gaat gebeuren. Hier krioelt van de mensen. Maar ik zie niemand. Niemand herken ik. Of toch vaag een bekent gezicht. Het duikt voor me op. En als het lijkt dat ik het ga herkennen is het weer verdwenen. Niemand die zich bekommert om mij. Niemand die aandacht schenkt aan het meisje dat zich half verstopt in alles wat er is. En toch alles wil wel kleur krijgen. Niet langer grijs zijn. Ik zie huizen soms een beetje verkleuren. Om daarna weer de grijze kleur aan te nemen. Ik blijf tussen de straten door zigzaggen. Ik kom bij de rand van een bos. Loop het in en sla een bospad in. Ik loop tussen struiken door. Ik hoor een rivier. Ik loop op de boom over de rivier. Halverwege stop ik. Ik kijk voor me in het water. Ik zie het gezicht van Tom. Van Romeo en de rest van Tokio hotel. Mijn band en Phoebe en Daphne. mijn broer en zijn vrienden. Mijn ouders en de rest van mijn familie. Ik draai me om en ik zie franks vrienden in het water achter me. Veranderend in Franks gezicht zelf. Mijn wonden in mijn armen. Littekens van lang geleden. Die langzaam geheeld zijn. Maar nog niet helemaal. Als ik nu mijn mouw omhoog zou doen zou je ze nog zien zitten. En uiteindelijk komt Frank weer. Hij ziet er zelfverzekerd uit. Hij lijkt op me af te komen. Uit het water de lucht in. Ik kijk om me heen. Overal zie ik het gezicht van Frank. Nergens meer het gezicht van Tom of van de anderen. Ik schrik van de beelden en zet een stap naar achter. Ik verlies mijn evenwicht. Ik voel de wind koud langs mijn lichaam wanneer ik val. Dan een rilling. Een koud gevoel verspreid zich door mijn lichaam. Ik hoor een plons. Ik probeer naar boven te zwemmen. Weet telkens net adem te halen. Voor ik weer zink. Ik zie nog steeds overal het gezicht van Frank. Ik voel me lichaam steeds zwaarder worden. Soms zie ik een schemerig gezicht van Tom voor me. Als ik er probeer om naar toe te zwemmen, verdrink ik weer. Ik begin mijn benen niet meer te voelen. Zink verder. Ook door mijn armen verspreid dit gevoel zich langzaam. Ik voel mezelf stikken. Zie mezelf zakken. Een zwarte leegte onder me. Ik voel me voor de laatste keer adem halen. Langzaam zie ik het water om me heen sluiten. Hoe ik me ook verzet. Het water sluit zich om me heen. Ik spartel en spartel. Steeds verder voel ik me zinken. Nog snel een keer adem happen. Langzaam word ik naar beneden getrokken. Naar het zwarte gat onder me. Het water omsluit me nu ook boven me. Vaag zie ik het gezicht van Tom boven me. Maar ik ga nog steeds naar beneden. Niet in staat om te zwemmen. Langzaam bevroren. Ik hoor de honende lach van Frank. De lach van zijn vrienden toen hij me verkrachte maar ik me niet meer kon verzetten door de drugs. Door de alcohol die toen door mijn aderen liep. Ik zie de badkamer, Romeo, Maarten, Frank allemaal voor me langs vliegen. Om me heen. Met op de achtergrond de stemmen van Franks vrienden. Ik voel me stikken. Geen adem meer krijgen. Alles is donker. Nergens is meer licht. Ik zink niet meer. Ik sta op de bodem. Ik ben al op zijn diepst gezonken. Ik voel langzaam weer het gevoel in mijn armen terug komen. Ik zet me af. Probeer omhoog te zwemmen. Voor een stukje lukt het. Boven me vormen steeds duidelijker de gezichten van Tokio Hotel, mijn familie en vrienden. Maar halverwege krijgt Frank me weer klein. Ik zink weer. Ik steek voor de laatste keer mijn hand uit naar het wateroppervlak. Span mijn laatste kracht in om weer naar boven te komen. Maar het enige wat ik nog doe is opnieuw zinken. Langzaam de diepte in om nooit meer terug te keren.

Met een ruk schiet ik wakker. Ik hoor de harde muziek door de boxen mijn oren bereiken. Ik hoor Tom roepen: “Rebecca, gaat het?”� “Ja”� fluister ik terug, hard genoeg dat hij het kan horen. Ik ga helemaal tegen hem aan zitten. Hij slaat zijn armen beschermend om mij heen. Mijn hoofd verstop ik in het holletje van zijn hals. Zijn dreadlocks vallen over mijn gezicht. Zijn hand wrijft over mijn rug. Zachtjes begin ik te praten. “Ik viel en ik viel. Wist niet meer wat er gebeurde. Ik kwam in te koud water terecht. En al snel had ik het gevoel dat ik stikte. En overal waar ik keek zag ik Frank’s gezicht. Vooral toen ik onder water ging. En boven het oppervlak jullie gezichten. Het voelde allemaal zo echt.”� “Rustig maar, ik ben hier om je te beschermen en ik laat je niet los ook al wil je het graag.”� Ik heb ergens het gevoel dat Tom echt blij is dat ik hem dit vertel. Hij weet dit eerder als Romeo. Misschien doet het hem ook wel goed dat ik hem echt wel vertrouw. Verder blijf ik gedachteloos zo zitten. Stil nazinderend van mijn kleine nachtmerrie. Na een tijdje ga ik iets rechter zitten. Hij kijkt me vragend aan. Ik druk mijn lippen op de zijne. Ik voel de koude piercing. Een prettigere koude dan die toen ik in het water viel. Zijn tong die langs mijn lippen likt en om toestemming vraagt. Ik duw me nog dichter tegen hem aan. Zijn tong opent mijn lippen. Onze tongen beginnen een soort van spel te spelen. Als er op mijn schouder wordt getikt stop ik met tegenzin met zoenen. Romeo en Bill staan achter me. “Komen jullie mee, we zouden graag willen vertrekken”� zegt Bill. Zijn broer vragend aankijkend. Romeo kijkt me bemoedigend aan. Alsof hij denkt dat het nu wel beter met me zou gaan. Ik sta op en trek Tom mee. Bij de uitgang staan Georg en Gustav al met de auto te wachten. Met zijn 4e gaan we achterin zitten. Als we bij het hotel zijn stappen Romeo en ik uit. Ook Tom waagt die poging maar hij wordt door Bill weer teruggetrokken. Hij kijkt me sip aan. Ik denk dat hij zo nog wel een tijd over me wou waken. Ik geef hem nog snel een kushandje voordat e auto ervan tussen gaat. Ik neem Romeo mee het hotel in. Sylvia kijkt ons aan. “Romeo blijft een nachtje bij mij slapen”� zeg ik snel. Ze knikt begrijpend. We lopen naar boven. De blauwe deur door naar mijn kamer. Romeo gaat op het andere bed zitten. Samen staan we in de badkamer onze tanden te petsen. Ik trek mijn slaapshirt aan, doe alle lichten behalve mijn nachtlampje uit en ga in bed liggen. Ik zie Romeo ook zijn kleren uittrekken en in bed gaan liggen. “Is er soms iets interessant”� vraagt deze nonchalant. “Wil je dat dan”� vraag ik terug. “Het gaat wel heel goed tussen jou en Tom. Meestal laat je je niet zo gaan of erger je je aan mensen die dat wel doen.”� Ik kleur lichtjes. “Maar met Tom heb ik het gevoel dat hij het echt meent. Dus niet zoals de jongens die me uit vroegen na Frank. Toen had ik het gevoel dat ze me alleen maar wilde gebruiken en ik erger aan meisjes die zich gewoon laten gebruiken”� breng ik ertegenin. “Je hoeft jezelf niet zo te verdedigen. Welterusten”� is het antwoord. “Slaap lekker”� zeg ik terugijl ik het nachtlampje uit knip.

Ik beland al snel in de badkamer. Een mes in mijn hand. Een misselijk gevoel in mijn maag. Ik klem het handvat steviger in mijn hand. Mijn knokkels worden langzaam wit. Ik kijk naar de nog ongeschonden arm. In de spiegel zie ik daarna een meisje dat op de badrand met een mes in haar hand zit. Twijfelend of ze zou snijden of niet. Ze heft het mes op. De initialen van haar broer staan erin. Hij heeft een nieuw zakmes dus mocht zij het oude. Ik knijp mijn ogen dicht. Langzaam zet ik het lemmet op mijn arm. Ik druk zacht verder. Voel het koude lemmet in mijn onderarm. Ik trek hem naar beneden. Ik kijk twijfelend naar mijn arm. Het bloed stroomt langzaam naar beneden. Ik loop nar de wasbak en hou mijn arm onder de kraan. Het water mengt zich met het bloed dat in de bak valt. Ik blijf gefascineerd naar de patronen die ontstaan kijken. Na een tijdje leg ik mijn gehele arm onder de kraan totdat het bloeden gestopt is. Ik ruim de badkamer op . alles word zwart. Als het weer licht word sta ik op mijn eigen kamer. Ik zie mezelf weer 2 sneeën over mijn arm trekken. Frank spookt af en toe door mijn hoofd. Ik zie hoe dat ik steeds meer krassen maak. Oude littekens weer open haal. Ik voel de vreugde, triomf en opgelatenheid na iedere snee. Maar ook de zwakheid, de misselijkheid, de walging voor me zelf en de moeheid die op komt zetten. Ik sta nu weer in mijn kamer. Ik ruim de laatste spullen op. de verse krassen voel ik nog op mijn arm. Net als ik mijn mouw naar beneden wil trekken stormt Romeo naar binnen. Hij blijft abrupt staan. Starend naar de mouw die ik net naar beneden heb getrokken. Hij trekt de mouw ruw wee omhoog. Kijkt vol ongeloof naar mijn arm. Valt op het bed en trekt mij mee. Zij vinger volgt een aantal lijnen. Zijn gezicht is geschokt. Als hij over de verse krassen gaat duik ik in elkaar van de pijn. Ik zie de tranen in zijn ogen opwellen. Ik geef eerlijk antwoord op zijn vraag waarom ik dit doe. De reden dat ik geen andere uitweg meer zie klinkt zwak. Ook ik mijn oren. Hij gebied me dit nooit meer te doen. Toen beloofde ik dat. Nu weet ik dat die belofte niet klopt. Ik heb mezelf nog wel ooit gesneden. Niet meer vaak maar nog wel ooit. Ik weet nu ook dat Romeo de wonden zou verzorgen. De zichtbare maar zeker ook de onzichtbare.

Ik word wakker met het deuntje Je bent zo van Jeroen van de Boom. Romeo neemt slaapdronken op. Uit zijn antwoorden kan ik raden dat het zijn moeder is. Ze wil vast weten waar haar zoon uit hangt. “Goede morgen”� roep ik ook half door de telefoon. “Goede morgen Rebecca”� hoor ik terug. Op mijn eigen mobiel zie ik dat het al 8 uur is. Ik stap uit mijn bed en loop naar mijn kast. Ik pak er een wit jurkje met zwarte geborduurde vlindertjes met bloemen, een zwarte legging uit. Ik neem mijn kleren mee naar de badkamer en ga onder de douche staan. Na 10 minuten komt Romeo binnengelopen. “Rebecca schiet je op?”� “Ja, als je nu uit de badkamer gaat en even weg blijft.”�als hij de badkamer uit is droog ik mezelf snel af en trek mijn ondergoed aan. als ik mijn legging wil pakken gaat de deur weer open. “Gluurder”� roep ik naar Romeo’s hoofd. Hij haalt zijn schouders op pakt mijn kleren en tilt me op. Hij zet me buiten de deur. “Mijn beurt”� zegt hij er kalm achteraan. Alsof het niks is dat ik hier in mijn ondergoed sta. Hij doet de deur dicht en snel op slot. Ik kleed me verder aan en zoek nog een zilveren vlinderketting uit. Ook 2 dunne zilveren armbandjes en een paar lange zilveren oorbellen horen erbij. Thuis had ik perfecte veterlaarsjes voor erbij. Maar die had ik nu niet. Dus trok ik mijn versleten sneakers maar aan. het was best wel grappig gezicht. Maar iets wat zag het er niet uit. Romeo loopt de badkamer uit en fluit. “Kom we gaan eten”� lach ik. Samen rennen we lachend naar beneden. Nergens oplettend, redelijk spelend net zoals toen we nog klein waren. In de eetzaal val ik lachend op een stoel aan een leeg tafeltje nadat we eten hadden gepakt. “Lekker geslapen”�’ vraagt Romeo. Mijn gezicht vertrekt. “Beter dan de nacht hiervoor”� mompel ik. “Nu ging mijn droom over het snijden en jouw ontdekking daarvan”� verklaar ik mijn droom. “Lijkt me ook een leukere droom”� zegt Romeo. Toen we klaar waren met eten liepen we om het hardst naar boven. boven gingen we in de badkamer onze tanden poetsen. Romeo deed met mijn gel zijn haar. Ikzelf begon mijn haar in een rommelige knot te draaien. Hier en daar staken de haren eruit. Snel belde ik Christian dat hij me mocht komen halen. Een paar minuten later was hij er al. Ik stel Romeo aan hem voor. We gaan in de limo zitten en Christian rijd weer naar het huis van Tokio Hotel. “Word jij zo elke dag vervoerd?”� hoor ik de verbijstering in zijn stem. Ik knik trots. “Er wordt wel goed voor me gezorgd”� zeg ik. Na een paar minuten stopt Christian. We stappen uit. Voordat ik goed en wel bij de deur ben wordt die al opengetrokken door Tom. Hij kijkt een paar minuten verbijsterd. Ik loop naar hem toe en kus hem op zijn mond. Als ik Romeo voor heb laten gaan en zelf er achteraan wil gaan komt Tom bij zijn positieven. Als ik in de gang sta pakt hij me vast en drukt zijn lippen tegen de mijne. Ik duw Tom van me af en trek hem mee de kamer in. “Och, daar zijn….”� Zegt Georg. Zijn mond hangt open van verbazing als hij me ziet. Even als de andere 2 monden. Tom tilt me op en zet me op zijn schoot in de stoel. Hij slaat trots zijn armen om me heen. Alsof hij wil zeggen ze is van mij en jullie kunnen haar niks maken. “Jongens als jullie naar mijn vriendin blijven staren neem ik haar mee ergens anders naartoe.”� 3 paar ogen wenden af. “Ik trek dus nooit meer een jurk aan als ik bij jullie ben”� zeg ik gespeeld boos. “Wel blijven doen”� is Tom’s eerste reactie. Romeo lacht maar zegt “Sorry mensen, ik denk dat ik maar eens moet gaan. Anders belt mijn moeder dadelijk weer”� hij geeft iedereen een hand. Ik bevrijd me uit Tom’s greep en loop mee naar de deur en geef hem een zoen op zijn wang. “Doei Julia, tot de volgende keer. houd je goed meid”� fluistert hij. ik zwaai hem uit wanneer hij wegrijd. Ik ben blij dat hij er was. Al was het voor korte duur. Wie weet wat ik mezelf zou aandoen. Als dit nog lang zal duren zonder dat iemand er van afwist.

Reacties: