FanFic.nl

Brieven. | Ft. Hermelien [GEDWONGEN PAUZE]

Brief 4: - Vervloeking? -

'...and now i can't feel you anymore. You fly away, until the heaven stopped it. You leave me alone, fly away, and never comes back. You left me alone...' Ik fluisterde de songtekst en tranen biggelde over mijn wangen. De gehele songtekst leek over mij te gaan, mijn lichaam liet me in de steek. Ik beelde mij de vroegere tijden in, op school. Ik had een goede reputatie, goede cijfers, goede vrienden, zelfs een vriendje. Maar na een paar weken was het plots over. Door een stomme roddel, dat moest natuurlijk iedereen weer geloven.
Ik keek uit over het meer. En daar, de fles was terug! Ik hing voorover op de steiger en graaide naar de fles. Al vrij snel had ik beet en opende gespannen de fles. Mijn verdriet werd vervaagd door nieuwsgierigheid. Ik trok het rolletje perkament uit de fles en rolde het open. Mijn blik vloog over de regels, dit was de enige engel die écht in de problemen zat. Ik twijfelde geen seconde en rende naar huis, met de fles natuurlijk. Ik nam na 5 minuten rennen een pauze. Ik kwam hijgend tot stilstand en zuchtte een paar keer diep. Daarna rende ik verder. 

Ik gooide de achterdeur open en rende naar binnen. Ik groette mijn moeder en ging meteen door naar boven. Direct pakte ik een vel papier en begon te schrijven...

Lyra, geloof jij in vervloekingen?

Ik wandelde met De Groep, bestaande uit Matt, Caitlin, Amber, Dani, Elliott en ik langzaam door de gangen van de school en kletste wat. Plots was daar Jade. Ze keek me vuil aan en fluisterde wat tegen haar aanhangers. 
'Trut!' siste ik. 
'Demon!' siste ze terug. 
Demon pikte ik niet en ik vloog haar aan. Mijn zwart-gelakte nagels kraste over haar perfect gebruinde huid en lieten dikke, rode strepen achter. Haar perfecte handen knepen mijn luchtweg dicht. Voor even leek alles stil te staan. Jade die mij verlaagde naar vechtersniveau, De Groep die aan de gond genageld toe keek, mijn hart. Toen lieten de handen los en ik zoog een teug lucht in mijn longen. Toen zakte ik in op de harde tegelvloer. 
'Moge de demonen je ophalen!' siste Jade nog, waarna ze statig weg paradeerde. Mij hijgend achterlatend.

Ik legde de pen terug en las mijn brief over. Deze herinnering leek onbelangrijk, tijdverspilling, maar nee. Deze informatie kon van belang zijn. Ik rolde het papier op en liep naar beneden. Ik was zo don geweest om de fles bij het meer te laten staan... Ik wou net weer naar buiten gaan, toen mijn moeder mij tegenhield. 
'Wat heb jij daar?' Ik wist dat als ik het zou uitleggen, ze me keihard zou uitlachen. Mijn hersenen draaide op volle toeren om een goede smoes te kunnen verzinnen. Toen kwam het in mij op, met een beetje waarheid er in:
'Het is een brief, voor Lyra. Ze is een oud-klasgenoot van mij en ze heeft pas contact gezocht door een brief te schrijven. Ze heeft een probleem en vroeg of ik een oplossing voor haar had. Nu stuur ik een brief aan haar terug. En die ga ik nu posten!' Mijn moeder glimlachte en zei:
'Wat leuk dat je weer contact hebt met een oud-klasgenoot! Ga maar snel de brief op de post doen.' Ik knikte en ging snel naar buiten. 

Ik zakte op mijn knieën bij het meer, de brief had ik net zorgvuldig in de fles gedaan en de kurk er stevig op. Voor de zekerheid had ik op de fles een papiertje geplakt en er met zwarte viltstift op geschreven:
Aan Lyra Ravenheart. 
Grote kans dat het papiertje er onderweg af zou gaan, maar het was te proberen. Het was niet de bedoeling dat nieuwsgierige vingertjes aan deze fles zouden komen. Toen mikte ik de fles het water in, hopelijk was de stoming goed en ging hij weer naar Lyra toe. 

Reacties: