FanFic.nl

Fallen myself

7. weer thuis

Door de ogen van Bill: een paar dagen na Romeo’s vertrek kwam onze manager weer opdagen. Hij vond at we genoeg geoefend hadden en wou een datum om het lied op te nemen prikken. We doen het midden in de vakantie. Na onze korte tour door Duitsland en de Benelux. Voor Rebecca is het ondertussen ook tijd om te gaan.
We staan op het perron. Rebecca zet haar koffers naast zich op de grond. Bij het hotel had ze al afscheid genomen van Daphne en Phoebe. het weerzien met Georg en Gustav bezorgde 4 paar blozende wangen. Zelf dat bleek Rebecca al lang door te hebben. Georg loopt als eerst naar haar toe. Hij omhelst haar en geeft een kus op haar wang. Gustav is de volgend. “Tot de volgende keer, meid”� zegt hij vrolijk. Ze komt nu naar mij toe. “Hou je goed meid”�zeg ik. Ze lacht en drukt mij tegen zich aan. “Pas een beetje op je broer, wil je”� fluistert ze zacht in mijn oor. Ik schiet in de lach. Ze loopt door naar Tom. Die houd zijn armen al open. Ze laat zich er letterlijk invallen. Hun lippen raken elkaar. Ik kijk op mijn horloge. Rebecca heeft nog maar een paar minuten. “Niet onbeleefd bedoel maar Rebecca moet weg”� zeg ik. Langzaam laten ze elkaar los. Rebecca pakt haar koffers op, ze zwaait nog een keer en gaat de trein in. Nog geen minuut later vertrekt de trein. Wij gaan ook naar huis. Daar loopt Tom meteen naar boven. Ik besluit hem even te laten. Maar na een uur loop ik met een glas cola naar boven. ik klop op de deur. Als ik “Binnen”� hoor loop ik de deur door. Ik zet de cola op zijn nachtkastje. Ongevraagd ga ik bij hem op bed liggen. “Gaat het een beetje”� vraag ik. Hij knikt. Ik weet dat hij veel te verwerken heeft gehad de laatste tijd. Vind hij eindelijk een meisje echt leuk heeft ze ook nog een hoop problemen. “Wil je vertellen wat er is?”� vraag ik. Het blijft een tijdje stil. “Zal Rebecca zich nu ook zo voelen. Zo leeg?”� vraagt hij me. “Ze is pas net weg en ik mis haar nu al”� “We missen haar allemaal. Het zal we een stuk anders worden zonder haar. Maar je gaat je hier niet zitten verstoppen en eenzaam voelen”� hij lacht over mijn peptalk. “Bill,, ik weet dat ik je gelijk moet geven”�verandert hij half van onderwerp even weet ik niet waar hij het over heeft. “Ze is inderdaad ergens bang voor. Ik weet niet wat en niet waarom. Dat was toen de reden om Romeo te laten komen. Bill, ik hoop gewoon dat er nu niks met haar gebeurt. Ik wil haar zo graag beschermen, maar ik kan har niet hier houden en ook niet bij haar blijven.”� “Weet je dan wat er gebeurt is en waarom ze hier bang is”� vraag ik voorzichtig. Hij schudt zijn hoofd. “Tom, ze zou niet willen dat je hier nu zo zit. En ik denk ook dat ze niet zielig wil lijken. Anders had ze je al lang alles verteld. Dus kop op. Drink je cola op en we gaan iets leuks doen. Bijvoorbeeld film kijken”� Tom gaat half uit zijn bed hangen en pakt the mummy van een stapel. Hij houd hem voor mijn neus. Als ik knik stopt hij de dvd in de afspeler. Na een kwartier zet Tom de dvd op pauze. “Plaspauze”� roept hij en loopt de kamer uit. Na een aantal minuten dat dicht tegen het kwartier aan loopt, komt hij de kamer al weer binnen. Hij heeft 2 chipszakken, een fles cola meegesmokkeld. “Pizza is al onderweg”� roept hij trots. En inderdaad 5 minuten later word de pizza bezorgt. De film word opnieuw aangezet en bewapend met chips pizza en cola gaan we er tegen aan als de eerste film is afgelopen gaan we verder met never back down. Hoe laat het is na de 2e film weet ik niet. Ik voel me loom en moe. Mijn ogen vallen dicht. Ik hoor nog net hoe Tom de tv uitzet. Maar ook hij valt al snel in slaap.

De volgende morgen word ik wakker van iemand die naast me ligt te draaien. Ik geef een duw opzij. “Auw, gek, waarvoor was dat nodig.”� “Nergens voor”� antwoord ik. Tegelijk staan we op en lopen naar beneden. Ik kijk nog even in de spiegel. Mijn ogen zijn zwart maar voor de rest valt het wel mee. “Goh, daar zijn jullie, schiet even op dan gaan we beginnen”� krijgen we naar ons hoofd gegooid. Snel eten we. We kleden ons om en gaan naar de repetitieruimte. Het is leger zonder Rebecca. Maar ze moet nog twee weken naar school. en onze tour begint over 2 weken. De nummers die we zouden spelen zijn al uitgezocht. Rebecca had belooft om een keer te komen kijken. En als het kon ook nog even backstage komen. Gustav zet in en ik begin te zingen met spring nicht. Het gaat redelijk foutloos. Ik kijk Tom aan. die begint te grijnzen. Hij zit al niet meer de hele tijd te denken over Rebecca. Hij gaat helemaal op in zijn muziek. Het geeft me een goed gevoel. Als mijn broer zich rot voelt voel ik me ook rot. Niet even erg. Maar bij mij mislukken ook dingen. Dat is een band die alleen tweelingen kunnen aanvoelen.

Door de ogen van Rebecca: ik stap de trein in. Bill stopte wel heel onverwacht ons afscheid. Ik zwaai nog een keer naar de jongens. Over een aantal weken zie ik ze weer. Het nummer moet nog opgenomen worden. En ik had beloofd om ze een keer op te komen zoeken. Verbeelde ik het me of zag ik net echt een trieste blik in Toms ogen. Ik ga Tom ook wel missen maar ben niet van plan om me daar bij te laten gaan. En ik denk dat ik de komende weken het te druk ga krijgen voor het echte missen van Tom en de rest van de band. Ik graai in mijn tas naar de samenvattingen die mijn vriendinnen hadden doorgestuurd. Daar had ik zelf ook niet echt de tijd voor gehad. Ik begin met geschiedenis. Zo snel mogelijk alle begrippen in je kop stampen. Ik zet mijn mp3 lekker luid en begin als het nummer springuuuhh van K-Liber door de oortjes dreunt. Ik bedenk me dat ik de cd maar een keer mee moet nemen. als je de muziek hoort krijg je gelijk dat je wilt gaan dansen. Na 3 kwartier ben ik klaar met mijn geschiedenis. Ik zie dat ik al over een kwartier in Vught ben. Ik kijk uit het raam. Naar de landschappen die voorbij flitsten. Alles ligt er zo rustig. Leeft zijn eigen leven. Alsof er nooit iets gebeurt. Alsof er nooit de rust word verstoord. Alleen de rust word verstoord door de treinen. Elke keer opnieuw. Maar nadat de rust is verstoord gaat alles weer zijn eigen gang. Geen dier die er nog aandacht aan besteed.

Op het perron staat Maarten al op me te wachten. Ik loop meteen naar hem toe als ik de trein uitgestapt ben. Hij pakt een paar tassen over en loopt mee naar de auto. Als alles in de auto staat geeft hij me een stevige knuffel. Het lijkt bijna of ik stik. “Heb jou ook gemist, broertje”� zeg ik als hij me loslaat. We gaan in de auto zitten en die laat Maarten na een paar keer met de moter te ronken wegrijden. Hij overhoort me op redelijk hoog tempo hoe het was geweest. Of ze goed voor me zorgde. Wat ik allemaal had gedaan. Of de jongens aardig waren en zijn. Of ik nog een keer terug moet. Ik geef heel aardig op alle vragen antwoord. Als we thuis zijn word ik ook stevig door mijn moeër geknuffeld. Ook mijn vader houd me een tijd vast. Ik wou bijna zeggen is het vandaag knuffel mij plat dag. Onze hond Floor komt ook om mij heen staan springen. Mama heeft het eten al klaar dus gaan we eten. Hutspot met braadworst. Ik denk terug aan dat ik het Nederlandse eten soms best wel heb gemist. Na het eten gaat de bel. Stefan en Lars komen binnen. Ze lopen samen met Maarten meteen naar boven. mijn moeder zet me neer op de bank. “Nu vertel je wat er allemaal gebeurd is”� “Ik heb in een hotel geslapen. Daar heb ik Phoebe en Daphne ontmoet. Ik ben overdag bij Tokio Hotel geweest. Heb daar gezongen en geplaystationt. Ben naar het zwembad en de disco geweest. Romeo was toen ook gekomen en hij is mee geweest.”� Ik laat even achter wegen dat ik ook een vriendje heb. Als ik alleen met mijn moeder ben zeg ik het wel. “Je wil naar boven of niet”� zegt mama. Ik knik. “Ga maar”� zegt ze. Ik loop naar boven. mijn tassen staan al op mijn zolderkamer. Ik loop terug naar de kamer voor het playstationen. Ongevraagd loop ik naar binnen en plof op een poef neer. “Goh Rebecca, ook weer thuis”� grapt Stefan. Hij steekt zijn hand uit en ik doe onze handdruk. Ik doe hetzelfde met de hand van Lars. Ik kijk op de tv. “Meedoen”� vraagt Lars. Hij geeft mij de ene controller. Zelf pakt hij de andere. We starten een racespelletje. Al snel loop ik voor. Als ik nog een rondje moet gaat mijn mobiel af. Ik zet het spel op pauze. “Hallo Tom”� zeg ik. “Hoe weet je dat?”� “Nummerherkenning, is er iets?”� “Nee, ik wou vragen wat je aan het doen bent.”� “Playstationen”� “Lars dat is niet aardig”� roep ik naar Lars. “Wie is Lars?”� “Een vriend van mijn broer. Hij heeft net het spel weer aangezet. En nu heb ik verloren.”� Ik ga languit op het bed liggen achter de jongens. “Wat zijn jullie aan het doen?”� “Georg en Gustav weet ik niet. Bill ligt op mijn bed op mij te wachten. En ik heb net pizza besteld. 2 zakken chips gepakt en een fles cola. En nu bel ik met jou”� “Tuurlijk, ik ben er niet dus pizza. Ik zou trouwens maar terug gaan naar Bill voordat hij je mist.”� “Rebecca leg die telefoon neer”� roept Stefan. “Ik word hier ook gecommandeerd nou doei”� “Liebe dich”� “Ik jou ook tot de volgende keer.”� met een kusgeluid beëindig ik het gesprek. “Wie was dat en hoe zo een kusgeluid”� vraagt Maarten. Ik krijg een blos op mijn wangen. “Oei Maarten, je zusje is verliefd”� giert Lars. Ik mep Lars op zijn arm. Die laat het daar niet bij zitten en pakt mijn armen. Hij gaat op mijn benen zitten en begint met te kietelen. “En hoe heet de gelukkige?”� begint hij. Als ik geen antwoord geef begint Stefan me ook nog te kietelen. “Tom”� zeg ik tussen 2 ademhalingen door. “Hoe heb je hem ontmoet”� vraagt Stefan nu. “Ik heb een prijs gewonnen en mocht met zijn band een nummer opnemen”� “kennen wij die band”� vraagt Stefan. “Weet ik niet, Tokio hotel de gitarist. Ga anders op mijn kamer kijken. Degene met de dreadlocks.”� 3 jongens rennen naar de zolder. Ik ren ze achterna. Ik zie ze aandachtig naar mijn poster kijken. “Goed gekeurd”� vraag ik. De jongens knikken. “Aan hem vertrouwen we je wel toe”� zegt Lars. “Maar je blijft ons kleine zusje”� zegt Stefan. “Sinds wanneer heb ik 3 broers?”�vraag ik onschuldig. Weer gooien 3 jongens zich op me. Uiteindelijk belanden we met zijn 4e op mijn bed. “Film”� roep ik. “Speedracer”� roept Lars. We instaleren ons op mijn bed en Maarten zet de film op. Na de film schop ik iedereen uit mijn kamer en ga naar bed.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.