Hoofdcategorieën
Home » One Direction » One Shots • 1D Bromances » Beautiful • Niam
One Shots • 1D Bromances
Beautiful • Niam
Liam tikte verveeld met de blauwkleurige pen op de ebbenhouten tafel die tegen de muur van de kantine was geschoven. Zijn dagelijkse tussenuur op de donderdag bestond altijd uit verveling. Er was maar een enkel lichtpuntje te bespeuren in dat uurtje en dat ene puntje gaf me altijd weer het gevoel van blijdschap. Zijn mondhoeken krulden altijd weer zwakjes omhoog als hij dat kleine momentje op de donderdag kon meemaken.
"Ga eens opzij, kleintje."
Liam hief mijn hoofd op en draaide deze in de richting van de stem die nog door de hele kantine leek na te galmen. Drew, een donkerharige jongen met een getinte huid die zeker twee koppen groter was dan de blonde jongen die tegenover hem stond te trillen als een klein, bang vogeltje keek met een gemene arendsblik terug.
Liam trok mijn wenkbrauwen op, schoof zijn stoel een stukje naar achteren en kwam met een soepele beweging overeind. Zijn voeten bewogen zich als vanzelf richting het tweetal en hij nam een beschermende houding aan, voordat hij de blonde jongen voorzichtig achter zijn rug duwde en Drew uitdagend aankeek. Liam was normaal gesproken niet het type dat ruzie ging maken, een gevecht zou uitlokken of slechte manieren had, maar nu de kleine, onschuldige jongen die zijn lichtpuntje moest voorstellen voor de zoveelste keer op het punt stond om gepest te worden was hij het zat. Hij zou voor hem opkomen, ook al lokte hij daar problemen mee uit.
"Sinds wanneer ben jij dapper genoeg om op te staan?" vroeg Drew spottend, terwijl een blik van minachting in zijn ogen te bespeuren was.
Liam glimlachte kleintjes, maar niet gemeend. "Laat hem gewoon met rust, Drew. Zoek iemand van je eigen lengte."
De jongen achter hem trok voorzichtig aan mijn arm, waardoor hij een verbaasde uitdrukking op zijn gezicht kreeg. De overduidelijk voorzichtige beweging leek wel breekbaar te zijn, alsof hij bang was dat Liam hem een klap zou geven zodra hij hem een blik had toegeworpen. Liam reageerde niet en wierp Drew een ijzige, waarschuwende blik toe, waardoor deze eventjes zijn spieren leek aan te spannen. "Ga weg."
Drew aarzelde, wetend dat hij de kans liep om in de problemen te komen. Uiteindelijk kwam er een zachte grom uit zijn keel, voordat hij zich op zijn hakken omdraaide en weg beende. Liam wist dat hij zijn kans zou grijpen zodra de jongen weer alleen was, maar voorlopig zou hij hem die niet gunnen.
"Ben je oké?" vroeg Liam toen hij zich had omgedraaid naar de blonde jongen, die inderdaad tergend klein was als Liam rechtop stond. Hij leek groter te zijn als Liam zat en de blonde jongen met zijn boekentas door de kantine beende.
De jongen knikte knikte. "Het gaat wel. Het is een gewoonte geworden." Het accent dat zijn stem sierde was apart, maar mooi om te horen. Het was niet het Britse accent dat bijna iedereen op deze school, waaronder Liam, had opgepikt. Het was anders.
"Het zou geen gewoonte moeten zijn." mompelde Liam, voordat hij zwakjes glimlachte en zijn hand uitstak. "Ik ben Liam."
"Mijn naam is Niall, ik kom uit Ierland." zei de jongen, ofwel Niall.
"Dat verklaart je accent."
Niall sloeg zijn ogen neer. "Het klinkt raar, ik weet het."
"Het is niet raar, het is speciaal. Het past bij je stem."
Liam voelde zijn wangen gloeien toen een glimlach rond Nialls lippen krulden en zijn scheve tanden heel eventjes te zien waren. Ze werden recht getrokken door een plaatjesbeugel, ook al zou het nog wel een tijdje duren voordat ze kaarsrecht stonden. "In welke klas zit je?"
"De eerste klas."
De verlegenheid in zijn stem was duidelijk te horen. Het was wel schattig eigenlijk, een verlegen Ier in de brugklas. Toch kon Liam zich voorstellen dat het al minder plezierig was als je gepest werd door oudere leerlingen. "Ik ben vierdejaars."
"Dat dacht ik al. Het lijkt wel alsof je pas vanaf die leeftijd begint te groeien en er leuker uit begint te zien."
Een steek van meelij schoot door Liams maag heen. Niall was onzeker en het leek erger te worden met de minuut. "Jij weet niet hoe mooi je bent."
"Hm."
Liam voelde zijn eigen moed langzaamaan toenemen. "Drew is gewoon jaloers op je. Als jij zou zien wat ik in je zag, begreep je waarom ik je liefheb." Hij besefte pas wat hij had gezegd nadat hij de woorden had uitgesproken en voelde zijn wangen nog roder kleuren dan ze al waren. Het leek wel pijn te doen.
Inmiddels had Niall zijn hoofd opgeheven en een schuchter lachje verscheen op zijn gezicht. "Echt waar?"
"Echt waar. Meer dan je denkt."
Liam was vrij opgelucht dat de kantine vrijwel leeg was, op twee leerlingen na die ijverig aan hun huiswerk bezig leken te zijn en ons niet eens opmerkten. Het was niet dat hij zich schaamde omdat hij verliefd was geworden op een eerstejaars, maar meer omdat hij zich schaamde voor mijn eigen gedrag.
Opeens zag Liam hoe Niall op zijn tippen ging staan. Hij keek hem onschuldig aan, leunde een beetje naar hem toe en drukte een vederlicht kusje op zijn neus. Een zachte grinnik ontsnapte uit zijn mond.
"Was dat fout?" vroeg Niall voorzichtig.
"Het was schattig."
"Betekent dat, dat je me nog steeds leuk vind?"
Op dat moment hoorde Liam de schoolbel door de kantine galmen en hij keek eventjes verdwaast op toen het aantal leerlingen toenam en iedereen kriskras door elkaar begon te lopen. De hand van Niall reikte naar de zijne en weer trok hij net zo voorzichtig als daarnet eraan, waardoor Liam weer gedwongen was om hem aan te kijken. Hij had hem nog geen antwoord gegeven.
Een plagerige grijns ontstond op Liams gezicht voordat ik Niall met een lieve blik aankeek. Dit keer was hij diegene die naar voren boog en een kus plaatste, maar niet op zijn neus. Dit keer was het gewoonweg op zijn zachte lippen.
Tot zijn verbazing trok Niall zijn hoofd niet terug of deinsde hij achteruit. Hij bleef staan en kuste Liam aarzelend terug. Het was een breekbare kus en het was erg bescheiden, maar toch betekende dit al genoeg voor Liam.
Liam trok als eerste zijn hoofd een stukje terug en opende zijn ogen. "Ik hoop dat je nu wel beseft dat je mooi genoeg voor mij bent."
Reacties:
ASDDFDJGKFJ;HJK
How. CUTE. Dying over here.<3