FanFic.nl

Fallen myself

9. testweek

Door de ogen van Rebecca: Mijn wekker gaat. Ik zet hem vloekend uit. Mijn 2e schooldag. Hij zou wel weer saai worden. En veel te lang. Ik stap uit bed en kleed me snel aan. Beneden maak ik een lunchpakket en zet mijn fiets buiten. Op weg naar school baal ik dat het zo’n pokken eind fietsen is. In het fietsenrek zet ik mijn fiets op slot en loop door naar mijn kluisje. Snel wissel ik al mijn boeken en loop snel naar mijn lokaal als de 1e bel al gaat. Nog net voor de 2e bel stap ik het lokaal in. De leraar kijkt me vreemd aan. Ik ga op mijn plaats zitten en pak mijn boeken. Ik zie meteen dat het een invaller is. blijkbaar is onze echte lerares met zwangerschapsverlof. “Wil de leerlinge die hier niet thuishoort onmiddellijk het lokaal verlaten”� hij klinkt boos. Ik blijf zitten en kijk om me heen. Ik zie niemand die niet in deze klas hoort te zitten. Hij komt boos achter zijn bureau vandaan. Met grote stappen beent hij naar mijn tafel toe. Ik zie hoe zijn gezicht verstrakt. Ik zie iedere rimpel in zijn gezicht. “Jij hoort niet in deze klas. Ik heb je hier nog nooit gezien. En ik hou er niet van als er spelletjes met mij worden gespeeld.”� Zijn hand slaat op mijn tafel. “Dus nu ga je zeggen in welke klas je zit”� “In deze klas meneer”� antwoord ik netjes met het juiste aantal worden. “Als je het niet zegt ga je er maar uit. Eruit jij, eruit”� ik kijk hem ontzet aan. Evenals de rest van mijn klas. Ik pak mijn spullen weer in en loop de klas uit. Mijn eerste uur begint goed. Ik pleur mijn tas op de tafel in de aula. Dan maar geen economie meer. Fleur en Claire leren me wel alles. Ik pak boos mijn samenvatting van economie en begin te leren. De stilte maakt het er ook niet echt gezelliger op. ik probeer me overal overheen te zetten en me te concentreren. Maar die vent ken ik nog niet eens en hij heeft me nu al woest gemaakt. Dat word nog gezellig als ik er de volgende les wel in mag. Want ik mag er dan in. Hoe dan ook dan blijf ik zitten. Ik voel mijn mobiel trillen. Ik sla mijn mobiel open en zeg nors “Ja”� “Hallo, heb je last van een ochtendhumeur of zo”� meteen heb ik er spijt van dat ik zo ben begonnen. “Soort van. Eigenlijk heeft iemand me net heel woest gemaakt. En welke consequenties er ook aan vast zitten ik voer ze niet uit.”� “Goh, vertel Tommie dan eens wat er aan de hand is”� “Ik ben de les uitgestuurd”� “Dat is niet zo mooi. Je moet je wel goed gedragen als ik er niet bij ben.”� “Het leukste moet nog komen”� “Vertel. By the way, iedereen luistert hier mee.”� “Ohh, gezellig. Ik ben dus de les uitgestuurd omdat ik de les in kwam. Die vent zei dat ik niet in mijn eigen klas thuishoor. Ik weet niet wat hij heeft gedaan de afgelopen tijd. Maar op iedere lijst staat toch echt mijn naam.”� “Weet je Rebecca, dat is een mooie, als ome Gustav ga ik daar wel iets op bedenken.”� “Leuke naam”� antwoord ik. “Maar willen jullie mij in het vervolg niet meer onder school bellen. Want dan druk ik jullie dus gewoon weg. Je hebt nu het geluk dat ik er uit gestuurd ben. Maar ik hoor al voetstappen dat er iemand aan komt. Oeps, de sectorleider. Wacht even vertel zo wat er is gebeurd. …. Hij wil dat ik weer naar de les ga. Hij zei dat hij het wel zou regelen. Nou doei jongens. Xxxxjes”� eindig ik het gesprek. Ik hoor nog net “Dag Rebecca”� Van vier personen voordat ik mijn telefoon dichtklap. “Wie waren dat”� vraagt de sectorleider. “Tokio Hotel”� antwoord ik eerlijk. Hij loopt met me mee naar het lokaal waar ik les heb. Hij doet de deur open en duwt me naar binnen. “Had ik niet gezegd dat je het lokaal uit moet. En dat ik je voorlopig niet meer wil zien”� “Rustig meneer, ik heb iemand meegenomen die eigenlijk wel in deze klas thuis hoort maar voor een paar weken in Duitsland was.”� Zegt mijn sectorleider. “Oh sorry, dan moet jij Rebecca zijn”� Ik knik. “Ga maar naar je plaats Rebecca,”� zegt mijn sectorleider en hij sluit de deur achter mij. “Sorry Rebecca dat ik je eruit had gezet. Ik hoop dat je de tijd niet helemaal verprutst hebt”� “Natuurlijk niet meneer. Ik heb net lekker met mijn vriendje en zijn band gebeld. En ik moet u nog iets doorgeven. Van Gustav moest ik zeggen dat u nog hoort van hem over dat u mij zomaar de klas uitzet.”� De leraar kijkt me ontzet aan. In de klas was het net nog rumoerig. Nu is het stil. Eigenlijk sinds ik Gustav’s naam heb uitgesproken. Ik ga weer op mijn plaats zitten en pak mijn spullen uit. Meteen neem ik de les op waar ze waren gebleven. Klaar om vanmiddag na school de vragen die ik heb aan Claire en Fleur te stellen.

In de pauze staat een hele groep uit de klas om mij heen. Ze staan allemaal te juichen omdat ik de leraar zo op zijn plaats heb gezet. Zelf vind ik het niet het mooiste wat ik ooit heb gedaan. Ik heb wel betere keren iemand op zijn kop gegeven. Maar zo ben ik ook vaak op mijn plaats gezet. “Had je echt met Tokio Hotel zitten bellen in de aula?”� “Wie is je vriendje?”� “Neem je me een keer mee naar hun?”� “Mag ik hun telefoonnummer?”� “Rebecca wil je me foto’s geven?”� “Rebecca mag ik even je mobiel lenen?”� De vragen vliegen me om de oren. “Jongens en meisjes wij zouden het fijn vinden als we onze vriendin even mochten lenen.”� Blij pak ik Fleur’s hand vast en zij trekt me tussen de menigte uit. Wat nog wel enig beukwerk bezorgt omdat mijn klasgenoten mij niet willen laten gaan. En ik zie al snel dat het niet alleen mijn klasgenoten zijn maar ook nog een aantal andere leerlingen. Ik wist nu al dat ik op het einde van deze schooldag een held zou zijn. Alleen omdat ik een leraar op zijn plaats heb durven zetten. Als ze op een rustige plek in de school aankomen voel ik mijn mobiel weer trillen. Ik had net iets in mijn handen. “Fleur pak mijn telefoon even en neem maar op. Wie het ook is.”� “Oke”� ze pakt mijn telefoon uit mijn broekzak en neemt op. “Hallo met Fleur de secretaresse van Rebecca.”� “Hallo met Bill”� hoor ik nog net door mijn telefoon. Fleur kleurt helemaal rood. Al snel heeft ze zichzelf teruggevonden. “Kan ik iets doorgeven?”� vraagt ze behulpzaam. Haar wangen zijn nog steeds rood. Claire doet naast haar moeite om haar lach in te houden. Ik leg alles wat ik in mijn handen had ondertussen al in mijn tas. “Ja, ik zou haar graag willen spreken.”� “Ze is momenteel heel erg druk met handtekeningen uitdelen, uitleggen waar ze geweest is enz enz. je kent het wel”� “Moet ik dat geloven”� “Ja”� roep ik dit keer half door de telefoon. “Oh, ze is daar dus nog wel”� ik wil mijn telefoon overnemen maar fleur draait zich van me weg. “Nee, ze is er niet. Je zult het met mij moeten doen. Ik kan de telefoon wel op speaker zetten.”� Ik hoor Bill zuchten. “Oke, doe dat dan maar.”� Fleur zet mijn telefoon op speaker. “Nou ik zou graag willen weten hoe haar eerste uur is afgelopen”� begint Bill. “Nou, dat kan ik je heel precies vertellen. Ze werd terug de klas ingestuurd en toen flipte de leraar weer op haar. En wou haar er weer uitsturen. De sectorleider zei dat ze wel in onze klas hoorde. En toen wist hij dat ze Rebecca was. Hij vroeg haar of ze nog iets zinnigs gedaan had net daarvoor en toen zei Rebecca dat ze met jullie had gebeld. En dat als hij dat nog eens zou doen Gustav hem wel wou spreken. Duidelijk zo”� “Ja”� zegt Bill. Ik probeer nog een keer naar mijn mobiel te grijpen. Fleur houd hem steeds net buiten mijn bereik. Ik krijg het niet voor mekaar om mijn mobiel te pakken. Ik hoor al snel nog een stem. “Hey Rebecca was dat echt.”� “Ja, en ik ben Fleur een vriendin van Rebecca.”� “Weet ik, maar Rebecca luistert vast ook wel mee”� hoor ik Tom. “Ja, ik luister mee.”� Roep ik door de telefoon. “Fleur als je zo met Bill wil flirten vraag hem dan zijn nummer en gebruik mijn telefoon dan niet. Dit kost me mijn beltegoed.”� Ik dacht dat ik het zacht had gezegd maar aan de andere kant van de lijn beginnen er een aantal te lachen. “Je mag best mijn nummer hoor”� hoor ik Bill. “En als hij hem niet geeft geef ik hem wel”� hoor ik Tom. Ik zie hoe Fleur weer rood word. “Jongens regel ook ff dat ik ook mijn mobiel terug krijg.”� “En geef Rebecca nog even en haal de telefoon van de speaker af.”� Tom zegt het met een serieuze stem. Snel geeft Fleur mijn toestel terug. Ik haal hem van de speaker en richt me tot Tom. “Is er iets”� “Ja, vind je vader het echt zo erg dat wij iets hebben.”� Mijn humeur slaat meteen om. Claire kijkt naar mijn gezicht naarmate ik hem meer van hun afdraai. “Hij keurt het niet goed, ja. Maar hij wil mij een kans geven om mezelf te ontdekken. Al had hij liever wel met iemand anders. Raakt het je zo erg?”� “Nou ja, ik wil wel toestemming nu denk ik telkens van ik heb iets met een mooi en leuk meisje en haar vader mag me gewoon niet.”� “Oke, dat is niet fijn. Maar hij ziet wel in dat hij verkeerde beslissingen heeft gemaakt. En verkeerde voorgevoelens heeft. We hebben gisteren nog een beetje gepraat en hij zei dat hij het voorgevoel had dat mij nog iets ergs te wachten stond. Maar hij wist niet of het met jou te maken heeft of met iets anders. Daarom reageerde hij zo.”� “Hoezo het voorgevoel dat jou iets erg gaat overkomen.”� “Weet ik niet. Maar voelt dat aan bij zijn eigen kinderen. En de vorige keer was het ook waar wat mijn vader voelde. Daarom is hij voorzichtiger. Dus het ligt niet volledig aan jou Tom. Maar de bel gaat dus ik moet ophangen. Doe daar iedereen de groetjes van me.”� “Zal ik doen, kuss”� “Kuss”� ik leg snel mijn telefoonneer om door de gangen te rennen naar mijn lokaal. Nog net voor de 2e bel ben ik binnen. Fleur lacht want zij was samen met Claire al eerder aangelopen. “Moet je ook niet zo met Tom flirten via de telefoon, en geef me nou het nummer van Bill maar”� “Straks antwoord ik. En ik flirt zo wel met Tom.”� “Rebecca zou je stil willen zijn.”� De stem van mijn lerares snerpt door de klas. Iedereen schrikt op. Ze kijkt me doordringend aan en ik leg snel mijn boeken op tafel. Ze begint de les zonder nog een keer naar me te kijken.

De dagen die volgde waren al snel eentonig. Naar school. daarna naar Fleur om te leren. Naar huis eten en dan nog leren. En vroeg naar bed. En dan begint het circus weer opnieuw. Ik wist niet waarom ik niet had gevraagd of ik iets eerder naar huis mocht. Dit was zo geen geintje. Maar op zich met welke cijfers ik ook zou halen, ik zou altijd over gaan. Ik stond goed genoeg voor ieder vak dat ik er nog wel een 1 bij zou kunnen hebben. Alleen het gemiddelde zou dan flink zakken. Dat was dan wel jammer. Ik belde of sprak via msn nog iedere dag met Tom. Soms met iedereen. Ze vroegen geïnteresseerd hoe het met me ging en niet van plan om me van mijn werk af te houden.

Vandaag zou de eerste testdag zijn schiet er door mijn hoofd zogauw ik opsta. Ik zucht vermoeid. De laatste dagen was ook wel erg veel leren. Maar het lukte me omuit eindelijk alles te leren. Soms ook met hulp van mijn omgeving. Na een haluur zit ik op de fiets. Als ik op school kom, komt Fleur al naar me toe. Onze tassen zijn vandaag niet erg zwaar. We hebben maar 3 paar boeken bij. Voor alle 3 de testen die we vandaag hebben. We lopen de trap op naar het lokaal waar we onze testen krijgen. Een lerares die ik nog niet ken houd voor ons de deur open. “Kom mar snel binnen meiden. De les gaat zo beginnen.”� We lopen naar binnen en gaan op onze plaats zitten. Claire zit er al. Ze sluit de deur achter ons en gaat voor het bureau staan. “Hallo ik ben mevrouw Versteeg. Ik kom bij jullie de aankomende dagen zitten. Jullie weten hoe het werkt dus de regels hoef ik niet meer uit te leggen.”� Na een instemmend gemompel deelde ze de proefwerkblaadjes uit. Als ze “Nu”� zegt draait iedereen zijn blaadjes om en begint. Ik bekijk de eerste vraag. Dat is makkelijk. Snel loop ik door alle vragen heen. Schrijf alle antwoorden op. Als ik klaar ben lever ik mijn blaadje in en pak ik een samenvatting voor het volgende vak.

Op het eind van de 3 uur loop iedereen opgelucht de klas uit. “Hoe ging het bij jouw?”� vraagt Fleur aan Claire. Claire knikt afwezig. “We zouden weer eens bij elkaar moeten komen om te spelen. We zijn de laatste tijd zo erg met die proefwerken bezig. “Doen we aan het eind van de testweek”� breng ik ertegenin. “Eerder zullen we toch echt wel moeten werken aan onze testen.”� “Gelukkig zijn we er dan al over een paar dagen vanaf.”� “Heerlijk onze laatste schooldag die in zicht komt”� ik lach om de opmerkingen van Claire en Fleur. “Ja, maar nog even hard werken. Zie jullie morgen”� groet ik en ik loop weg.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.