Hoofdcategorieën
Home » Overige » SA Requests » Liannes Request • Darkside [1D]
SA Requests
Liannes Request • Darkside [1D]
Het weer was slecht. Eigenlijk was dat het heel vaak in het godvergetengat dat ze ''Darkside" noemden, maar vandaag was het anders. Erger dan normaal. En ze hield ervan.
Met een glimlach om haar lippen staarde ze naar de zee, naar de hoge golven die tegen de rotsen aanklotsten alsof ze probeerden deze aan stukken de rijten. De wind trok aan haar gekleurde haren en zachte regendruppels vielen op haar pikzwarte kleren, lieten haar zachtjes maar aangenaam rillen. Elke keer kwam ze hier, met deze weersomstandigheden. Het was een soort van gewoonte geworden, voor haar én voor de bewoners van Darkside.
Zij was namelijk degene die de verdwijningen in de gaten hield.
Het gebeurde wekelijks. Soms dagelijks, maar naarmate de jaren hadden verstreken namen ook het aantal ongelukken af, omdat men gewoonweg te bang was om hier nog te komen. Toch had je altijd van die sukkels, onderzoekers voornamelijk, die dachten dat zij het wel even zouden overleven. Dat zij het wel even zouden verklaren.
Niemand kon dat. Nooit.
De wind ging harder waaien en ongeduldig tikte Eleanora met haar lange, gelakte nagels op de rots waarop ze zat. Het geluid kwam nauwelijks boven de golven uit, toch kon ze het horen. Het was het getik van tijd, want die bleef verstreken terwijl ze wachtte op haar vriend.
Op Zayn.
Het duurde lang. Langer dan normaal. Zayn was zo'n jongen die - net zoals zijzelf - van extreme dingen hield. En gelukkig voor hen woonden ze in het gat genaamd Darkside en gebeurden daar dus extreme dingen. De Bermuda Driehoek was er niets bij vergeleken, daar verdwenen misschien eens in de twee maand schepen. Mensen.
Dat was nog weinig.
Iets begon aan het meisje te knagen. Ze wist niet precies wat het was, maar iets zei haar dat het niet klopte. Zayn was gek van dit soort situaties en toch was hij te laat. Veel te laat, bijna een halfuur.
Geïrriteerd rechtte ze haar rug en liet ze haar groene ogen over de golven glijden. Langs de boeien, op zoek naar eventuele tekenen van ongelukken. Het enige wat ze zag waren de torenhoge golven en de donkere vlekken van zeedieren, niets dat wees op eventuele bovennatuurlijke verschijningen.
Totdat ze eens goed keek.
Er voer een boot over de golven. Niet echt een grote, maar wel een snelle en verbaasd stond Eleanora op van de rots om een verrekijker uit haar tas te graaien. Gauw zette ze het ding op haar ogen en binnen no-time had ze de boot in het viezer.
Het was een speedboot. Zo één die je in actiefilms zag, wit gestroomlijnd met een enorm motorblok aan de achterkant. Het ding sprong over de golven met enorme snelheid - maar dat was niet hetgeen dat haar aandacht trok.
Dat waren de passagiers.
De man die de boot bestuurde, herkende ze niet. Dat was op zich al vreemd, want wie ging hier nou met dit weer een beetje varen? De enige die zij kon bedenken die dat zouden doen, waren de inwoners van Darkside, omdat deze de wateren nog kenden. Maar deze man kwam hier zekerweten niet vandaan - ze kende iedereen. Logisch, het plaatsje was ongelooflijk klein.
Terwijl ze wat beter keek, begon ook haar hart sneller te slaan. Achter de man zat een getinte jongen, met zwarte haren. In eerste instantie dacht ze er verder niet over na, gewoon een man en een jongen die zo gestoord waren als het achtereind van een kip zonder kop. Maar naarmate de tijd verstreek, begonnen dingen op zijn plaats te vallen en zodra ze zag hoe de boot aanmeerde, ongeveer een kilometer verderop, begon het haar te dagen.
Die man had Zayn.
Zo snel als ze kon ging ze over tot actie. De verrekijker werd terug in de tas gegooid, deze sloeg ze om haar schouder en zo snel als haar voeten haar konden dragen rende ze terug naar haar auto. Het duurde nog geen minuut of de zwarte Mercedes doemde al op in de mist en zo snel als ze kon graaide ze haar autosleutels uit haar tas, om vervolgens het portier open te gooien. Eerst ging haar tas naar binnen, daarna zij. Ze trok het portier weer dicht, stak de sleutels in het contact en liet de motor brommen. Het ding ronkte als een gek, haar ruitenwissers zorgden ervoor dat de druppels die uit de hemel kwamen vallen haar niet belemmerden in het rijden. Gauw trok ze op en met een enorm kabaal reed ze naar de weg, om vanuit daar plankgas naar de haven te rijden. Zayn zat in moeilijkheden en zij moest hem helpen. Omdat hij haar vriend was, maar ook omdat hij meer dan dat was.
Ze was verliefd op hem.
Terwijl ze over de weg scheurde, voelde ze hoe paniek langzaam bij haar naar binnen sijpelde. Ze mocht er dan misschien wel op tijd zijn - maar dan? Ze had geen wapen, niets, om de man die Zayn had gevangen tegen te houden. Ja, misschien kon ze een paar beste tikken uitdelen, maar als de man een pistool had, was ze het haasje. Of, erger nog, zou ze Zayn nooit meer terug zien.
Nooit meer zijn hazelnootbruine ogen.
Nooit meer zijn lach.
Nooit meer zijn sterke armen om haar heen..
Nee. Dat kon ze echt niet laten gebeuren.
Vloekend trapte ze het gaspedaal verder in, terwijl de regen gewelddadig tegen de auto aan beukte. Het geluid was oorverdovend, maar weerhield haar er niet van op tijd de bochten in te sturen. Nog even en ze was bij de haven - nu moest ze ervoor zorgen dat de man en Zayn nog niet vertrokken waren.
Zodra ze de bocht om scheurde en de haven in haar zicht kreeg, zag ze ook Zayn en de man. Hij had de jongen zijn polsen vastgebonden achter zijn rug en duwde hem nu de kade over. Helemaal vooraan stond een zwarte auto met geblindeerde ramen klaar en Eleanora wist dat het nu of nooit was.
Als Zayn die auto in zou gaan, was het afgelopen. Dan was ze hem kwijt.
Ze moést actie ondernemen.
Snel liet ze de auto stoppen, zette hem uit en mikte de sleutels in haar tas. Het portier zwaaide open en met een rotgang rende ze richting de kade, waar Zayn en de man nu halverwege op liepen. Het ding was, godzijdank, aardig lang en zodra Eleanora de auto had bereikt, had de man Zayn losgelaten. Met een ijzige blik keek hij naar het meisje, dat nu op hen afgelopen kwam.
Zodra ze Zayns gezicht zag, werd ze overspoeld met warmte en zelfverzekerd trok ze haar mond open.
"Laat hem gaan." De man lachte een rij verrotte tanden bloot en schudde langzaam zijn hoofd.
"Wat wil je eraan gaan doen?" Zayn schudde driftig zijn hoofd naar Eleanora, maar het meisje negeerde hem. Ze wilde hem niet verliezen.
En dat ging niet gebeuren ook.
"Nou?"
Ze glimlachte. "Ik niks." Verbaasd trok de man een wenkbrauw op, maar voordat hij nog wat kon zeggen weerklonken luide sirenes over het landschap. Nog geen seconde later arriveerden drie auto's bij de haven. Uit iedere auto stapten twee gewapende mannen, die met zij zessen de kade op kwamen lopen. Angstig deinsde de man achteruit, waarbij hij Zayn meetrok. Schichtig keek hij om zich heen, terwijl Eleanora hem grijnzend aanstaarde.
"Dacht het niet," fluisterde ze en de gewapende mannen renden naar Zayn en de crimineel toe. Deze schreeuwde, rende terug naar zijn boot en probeerde onbeholpen de motor te starten. Twee van de agenten hadden Zayn gepakt, de andere vier gingen achter de crimineel aan. Deze was te langzaam, kreeg geen kans de boot te starten en binnen een paar minuten werd hij geboeid en meegenomen naar één van de politieauto's. Een andere agent had Zayn losgemaakt en verlegen liep de jongen naar Eleanora toe.
"H-hoe?" stamelde hij. Het meisje glimlachte en haakte haar arm door de zijne, zoals ze dat altijd deden.
"De verrekijker. En handsfree in de auto," glimlachte ze. Het was altijd handig om het alarmnummer in je favorieten te hebben staan.
Eleanora wilde Zayn meenemen naar haar auto, maar de jongen hield haar tegen. Zachtjes trok hij haar terug, zodat ze stil tegenover elkaar kwamen te staan. Voorzichtig legde Zayn zijn vingers tegen haar wang aan en streek over haar gladde huid, waarbij haar hele lichaam in de brand leek te vliegen.
"Dank je wel." Het meisje knikte, maar toen ze zich om wilde draaien, drukte Zayn een kus op haar voorhoofd. Hij grijnsde naar haar, haakte zijn arm weer door de hare en samen liepen ze naar de auto.
De kus bleef brandden op haar voorhoofd en ze wist dat het nu, wat er ook nog zou gebeuren in Darkside, wederzijdse liefde zou worden.
Reacties:
Zzzzp!
Dit zoog me naar het scherm toe!
Heerlijk die actie!
Wauw!
Goed gedaan!
(Mogen er best meer van komen!)
x
Wow! Prachtig geschreven! X