FanFic.nl

my dreams come treu|| 1D

mistakes

Nanette’s p.o.v.!
Oke, ja, ik voel me schuldig! Het is allemaal mijn schuld! Ik voel dat maud en niall naar me kijken. Dan voel ik een arm, die rond mijn middel wordt geslagen. Het is harry, ik voel het, ik ruik het, en ik zie het.. ja ik zie het, in het beeldscherm van de tv.
‘’wat zit je nu dwars?’’ vraagt hij.
‘’ik voel me schuldig.’’ Antwoord ik wanhopig.
‘’waarom.. je hebt ze toch niks gedaan?’’ vraagt harry.
‘’we laten jullie wel even alleen.’’ Zegt maud, en trekt niall mee, terug naar hun slaapkamer.
‘’nanette.. waarom voel jij je nou schuldig?’’ vraagt harry, als ze weg zijn.
‘’ik ben begonnen met de ruzie.. ik heb het veroorzaakt!’’ antwoord ik.
‘’je kon van tevoren niet weten dat je ruzie kreeg.’’
‘’jawel.. evelien is typisch zo’n meid.. ik had het kunnen voorkomen!’’
‘’hoe dan?’’
‘’niet over mezelf zeuren.. en nu doe ik het weer.. zie je.. ik doe het veel te veel geen wonder dat mijn ‘vrienden’ me in de steek hebben gelaten!.. niemand mag m-‘’
Nog voor ik mijn zeur- zin heb afgemaakt, voel ik harry’s lippen weer op de mijne. Ik schrik me onderhand dood.. ik bedoel.. met gilles heb ik nooit echt gezoend! Als hij me loslaat kijk ik hem aan. ‘’harry ik..’’ oke.. ik kom niet meer uit mijn woorden.
‘’wat is er?’’ vraagt hij bezorgd, maar voor ik antwoord kan geven, voel ik mijn hoofd vreselijk bonken. En jawel hoor, ik wist het.. ik heb mezelf te druk gemaakt.. ik word er ziek van! Mijn gezicht betrekt weer, en ik grijp weer naar mijn hoofd. ‘’gaat het wel?’’ vraagt harry weer.
‘’niet echt.’’ Antwoord ik. er is een kleine trilling in mijn stem te horen, ja, ik huil bijna van de pijn.
Het duurde even, maar na een tijdje, is de pijn toch weg!
Dan bedenk ik me iets.
‘’harry.. ik wil woensdag naar de rechtszaak.’’ Zeg ik vastbesloten.. en nee, niemand haalt het uit mijn hoofd!


Demi’s p.o.v.!
‘’nanette wat?’’ fluister ik naar louis.
‘’ik weet het.. maar ik denk niet dat we er onderuit komen.’’ Fluistert louis terug. ja, we zitten harry en nanette af te luisteren.. we hebben alleen geen idee, waar sommige zinnen op slaan! Bij sommige schoten we een beetje in de lach.. het klonk gewoon zo.. je weet wel.. verkeerd! Ik bedoel.. kijk.. ‘’harry ik..’’ was dat nou, omdat ze een brok in haal keel zat, of omdat ze harry’s ding dong banaan peer huppeldepup raar dik lang misschien dun ding onderste gedeelte van een man/ jongen iets zag? Ik wil niet weten wat ze doen als ze dadelijk samen zijn, en ’s avonds naar bed gaan, om te ‘’slapen!’’ dan gaat het gesprek van nanette en harry verder.
‘’nanette, waarom.. je.. zij..’’ harry komt ook al niet uit zijn woorden. Weer schiet ik zacht in de lach. Hij komt niet uit zijn woorden, of omdat hij niet weet wat hij moet zeggen, van nanette’s actie, of omdat nanette, zich ook al heeft uitgekleed.
‘’maar harry.. hoeveel pijn ze me ook hebben gedaan.. ik zou nooit vergeten, dat zij de enige vrienden waren, die bij me op school zaten!’’ aan haar stem is te horen, dat ze bijna huilt. ‘’moet ik niet even gaan kijken?’’ fluister ik.
‘’nee joh, harry redt het wel!’’
‘’maar nanette is tenslotte wel mijn bff!’’
‘’maak je geen zorgen, zolang ze niet schreeuwen, gaat alles goed.’’
‘’maar als nanette huilt, ga ik kijken!’’
‘’oke!’’ fluistert louis.
We luisteren verder naar hun gesprek.
‘’nanette.. je kunt er niet naartoe gaan.. misschien is haar familie er.. en doen ze je wat!’’
‘’ik mag toch niet meer alleen zijn, dus dan kom je toch met me mee?’’
‘’en dan? Denk alsjeblieft na nanette.. zo breng je iedereen alleen maar in de problemen!’’
‘’en vermommingen dan.. harry, jullie kunnen me niet van het idee af helpen, ik blijf erbij, al moet ik alleen gaan!’’ dit moet echt moeilijk voor haar zijn! Ze zit ook in een heel moeilijke situatie. Ik bedoel, ze zit nog altijd met de dood van haar grootvader, en dat ze mij niet heeft getroost, met de dood van mijn opa, de bedreigingen, en zo nog wel meerdere, ergere dingen. ‘’louis, ik kan het niet.. ik ga kijken wat er aan de hand is!’’ fluister ik, en stap uit bed. ‘’demi.. vertrouw je harry niet ofzo?’’ fluistert louis. ‘’jawel.. maar hoor je die trilling in nanette’s stem..’’ louis knikt. ‘’dat is het teken.. ze is in paniek.. en kan ieder moment gaan huilen.. ik ben er bijna nooit voor haar.. maar nu wel!’’ fluister ik, en loop naar de deur. Even kijk ik nog naar louis, maar hij schudt zijn hoofd. Zal ik dan toch maar wachten? Ik glimlach, en besluit dan toch te blijven. Ik ga tegen de deur zitten. Wat nou als… oke, ik wil er niet eens over nadenken! Louis stapt ook uit bed, en loopt naar me toe. Hij hurkt voor me neer. ‘’demi, ik ken harry.. hij troost nanette heus wel.. maak je nu maar geen zorgen.’’ Fluistert hij. ‘’dat is het niet.. ik ben er bijna nooit voor haar, om te troosten.. en nu ben ik er eindelijk.. kan ik het niet!’’ antwoord ik. louis opent zijn armen voor een knuffel. ik antwoord hem, en zo knuffelen we wel een tijdje.
‘’nanette, alsjeblieft, begrijp me niet verkeerd.. ik wil je niet in de problemen brengen!.. maar ik laat je echt niet gaan!’’ hoor ik harry zeggen.
‘’jij begrijpt mij verkeerd harry! Het zijn altijd mijn vriendinnen geweest.. ik wil weten waar ze aan toe zijn!’’ roept nanette. Aan haar stem te horen.. heeft ze ALWEER gehuild.
Wat heeft dat kind toch met water uit haar ogen laten komen? Ik huil lang niet zo veel! Oke.. zij heeft ook veel meer meegemaakt, en het nooit geuit!
‘’nanette.. alsjeblieft.. doe het jezelf niet aan!’’ roept harry wanhopig.
‘’nee, harry!’’ roept nanette.
‘’je bent in de war denk ik.. probeer wat te slapen!’’ probeert harry dan.
‘’ik ben niet in de war! Ik weet waar ik mee bezig ben! Snap het dan!’’ roept nanette.
‘’oke.. het loopt uit de hand.. laten we gaan kijken.’’ Zegt louis, en staat op.
Ik sta ook op, en maak de deur open. Meteen kijken harry en nanette onze kant op.
‘’wat is er?’’ vraagt nanette.
‘’we hoorden jullie schreeuwen.’’ Antwoordt louis voor me.
Ik loop door naar nanette, en ga naast haar zitten.
‘’gaat het?’’ vraag ik dan.
Ze haalt haar schouders op. ‘’alles doet pijn.. en ja.. ik weet hoe het komt!’’ zegt ze dan.
‘’ik vind dat harry gelijk heeft.. je brengt jezelf, en ons dan alleen in gevaar.’’ Zeg ik.
‘’ppff.. wat kunnen mensen af en toe moeilijk doen! Ik probeer wat te slapen..’’ zegt ze, en staat op.
Zuchtend laat ik nanette maar gaan.. dit wordt de meest moeilijke tijd voor haar.

Reacties: