FanFic.nl

Bite me, Edward.

Chapter 23: A date at the wolve's.

De tranen wellen weer op in mijn ogen. Langzaam laat ik mijn hoofd hangen. Ik verberg mijn gezicht in mijn haar. Edward heeft nog niet bewogen na wat ik zei. Laat staan gezegd. Dan trekt hij me tegen zich aan. Hij drukt een kus op mijn haar. "Waarom vertel je dat dan niet gewoon love?" vraagt hij. "Ik weet het niet. Ik kreeg het gevoel vanmiddag pas. En ik besef nu pas echt dat ik geen kinderen kan krijgen." snik ik. Edward streelt kalmerend over mijn haar. Dan gaat mijn telefoon. Ik zucht. Er staat een nummer wat ik niet ken. "Ken jy dit nummer?" vraag ik Edward, hij schud van niet. "Hallo met Edward Cullen." neemt hij heel beleefd op. Als hij hoord wie er aan de andere kant van de lijn is trekt hij een grimas. "Wie is het?" vraag ik nieuwschierig. "Wat moet je van haar hond?" vraagt hij offensief. Hij overhandigt me mijn telefoon. "Hallo?" vraag ik gelijk. "Hey Mary, met Jake." hoor ik aan de andere kant. Gelijk krijg ik een glimlach op mijn gezicht. "Jake! Alles goed?" vraga ik opgewekt. "Ja, beetje saai, maar voor de rest wel goed. Met jou?" hoor ik zijn rustige stem. "Ja momenteel iets minder, maar het leven is niet altijd een feest. Maar hoezo bel je?" informeer ik. "Nou, ik dacht of we misschien eens konden afspreken?" vraagt hij. Ik denk even kort na. "Hmm, moet ik even over nadenken." plaag ik. "Ik denk niet dat mijn vriend dat zo leuk vind maar ik wel, dus ik zou graag eens met je afspreken." ratel ik. Jake lacht. "Goed, ik kom je zo halen. Je zult wel zien wat we gaan doen." verteld hij mysterieus. "Oke, tot zo Jake." neem ik afscheid. Ik hang op en sla zijn nummer op. "Omkleden." mompel ik snel. "Wat moet een meisje aan op een afspraak met een weerwolf?" vraag ik mezelf. "Nou niks, omdat ze gewoon thuis blijft." gromt Edward. Ik grijns gemeen naar hem. "Ben je jaloers? Omdat ik al bij Jacob in bed heb gelegen en jy nog niet?" Een dodelijke blik word me toegeworpen. "Zeg, jy bent ook snel over je dipje heen." mopperd hij. "Ja. Ik weet niet wat we gaan doen, ik ben benieuwd. Edward help me eens even mee met kleding uitzoeken." beveel ik zowat. Hij schud zijn hoofd. En laat zich achterover op het bed vallen. "Dan niet." en ik rol met mijn ogen. Ik trek een kort spijkerrokje uit de kast. Dan een wijd zwarte satijnen haltertopje. Vanuit onderin de kast pak ik mijn zwarte lak pumps. "Hebbes." mompel ik. Ik trek mijn shirt uit en ik hoor hoe Edward rechtop gaat zitten. Zijn blik vestigd zich op mij. Dan trek ik mijn broek uit. Ik voel gewoon dat zijn ogen groter worden. Ik grijns lichtelijk in mezelf. Ik trek het rokje aan en het wijde haltertopje. ik stap ik mijn schoenen en maak het riempje aan de voorkant vast. Dan pak ik een elastiek en bind mijn lange haar in een simpele staart. Ik verwissel het bolletje van mijn piercing door een andere, een met een zwart steentje erin. Dan draai ik me om naar Edward. Hij zit met een gelukzalige glimlach voor zich uit te staren. Ik schud lachend mijn hoofd. Jongens. Ik stop mijn mobiel in een tasje samen met mijn sleutels. Edward is alweer uit zijn droomwereld. "Niet te laat thuis hoor." waarschuwd hij me. "Nee papa." grijns ik. Ik geef hem een kus en huppel de trap af. Op dat moment hoor ik getoeter en ren ik naar buiten. Ik stap is Jake's auto. "Hoi." begroet hij me en rijd snel weg. "Hey." zeg ik snel terug. De rit naar La push is hij erg stil. "Waarom ben je zo stil?" vraag ik. "Nee, ik denk na. Je zei; ik denk niet dat mijn vriend er zo blij mee is." mompeld hij, meer tegen zichzelf dan tegen mij. "Ja, wat bedoel je daarmee?" vraag ik nieuwsgierig. "Ben je met iemand samen, of pestte je me alleen?" vraagt hij. Ik zie dat hij bloost. Ik slik. Arme Jake, heb ik hem een verkeerde indruk gegeven die laatste keer? "Ja, ik ben samen met Edward." slik ik. Hij knikt. "Nou, ik wil eerst even met je praten en dan gaan we iets gezelligs doen." grijnst hij. Ik knik wazig. Als we bij La Push aankomen neemt Jacob me meteen mee naar zijn kamer. Ik had amper tijd om Billy fatsoenlijk te begroeten. Eenmaal in zijn kamer ga ik op zijn bed zitten. Jake ploft naast me. "Wat was er vanmiddag eigenlijk? Aan de telefoon klonk je aardig, van slag." begint Jake. Ik verstar even. Dan herpak ik mezelf weer en glimlach. "Je hebt het verkeerd gehoord, ik was helemaal niet van slag, zal vast door het bereik zijn geweest." lach ik. Hij glimlacht terug. "Oké, nu gaan we wat leuks doen." glimlacht hij en trekt me mee. Ik zwaai nog snel naar Billy voordat ik de deur word uitgesleept. "We gaan naar het kampvuur, naar verhalen luisteren van mijn stam en zo." bloost hij. Ik glimlach. "Dat lijkt me echt leuk!" roep ik opgewekt. Jacob glimlacht opgelucht. "Mooi zo, maar.." begint hij. Hij kijkt me schuldig aan. "Mijn vrienden en de rest van de stam weten niet dat je een vampier bent." maakt hij zijn zin af. "Maakt niet uit, komen ze snel genoeg achter." giechel ik. Jake lacht luid en trekt me dan weer mee verder. Eenmaal bij het kampvuur aangekomen hoor ik al allerlei stemmen fluisteren. "Sam, wat is dat?" vraagt een jongen. "Ik weet het niet, maar het is wel iets verkeerds." mompeld Sam terug. "Quil, wat is er?" hoor ik een meisje vragen. "Er is niets waar je je druk om moet maken Kim. Alles komt goed." mompeld Quil terug. Jake loopt tussen de bosjes door naar het kampvuur. "Jake! Alles goed? Nog aangevallen door een wild beest?" hint een andere jongen. "Nee Embry, alleen een eekhoorn die ons met eikeltjes wou bekogelen." grijnst Jake terug naar Embry. Jake gaat naast de jongen die Sam heet zitten en daarnaast is nog een plek. Ik wil naast Jacob gaan zitten maar Quil gaat 'opeens' breed zitten. Ik zucht. Sam knikt naar Quil en Embry. "Jake, kom je even mee? We meoten nog wat overleggen voor morgen." mompelt Embry. Ze lopen een stukje weg. Ik zit heel ongemakkelijk naast Sam. "Wat bezielt je? Je weet toch wel dat ze een vampier is?" hoor ik gesmoord uit Quil's mond komen. Ik staar naar mijn schoenen. Ik ben niet eens gekleed op deze gelegenheid. "Zachter praten!" zegt Embry tegen Quil. Niemand lijkt op te merken dat de drie jongens in een discussie verwikkelt zijn. Ze lopen terug. Jake komt weer naast me zitten. Die andere twee gaan apart zitten en werpen Jacob ene waarschuwende blik. Iedereen praat vrolijk en lacht. "Mary," begint Jake. Ik kijk hem verwachtingsvol aan. "De jongens willen dat je weg gaat. Ze zijn bang dat je ze wat aandoet." mompelt Jake. Ik voel de woede oplaaien in me. "Jake, het was leuk dat je dit probeerde maar vraag me nooit meer mee uit. Vooral niet als we iets met je vrienden gaan doen." glimlach ik kwaad. "Maar.." begint hij. "Nee! Niks te maren. Je had dit kunnen voorkomen. Hoe durf je? Hoe durf je me dit aan te doen?" sis ik kwaad. Ik sta op. "Mary blijf hier." roept Jake me toe als ik wegloop. Ik draai me meteen om. Ophouden nu Jacob of je gaat heel wat pijn voelen. denk ik in zijn hoofd. Ik word er al beter in. Ik loop weg Jake loopt achter me aan. Hij is momenteel sneller dan mij, doordat ik mijn hakken aan heb. "Mary stop nou!" smeekt hij. "Nee. Ik ben het zat. Ik word hier al raar aangekeken omdat ik een vampier ben, vervolgens vragen jou vrienden via jou aan mij te vertrekken omdat ze bang zijn dat ik iets doe. En dan moet ik blijven? Jacob, ik vind je erg aardig maar nu moet je me echt met rust laten voor dat ik je écht wat aandoe." sis ik door mijn vlijmscherpe tanden. Die drie van zijn roedel komen achter hem staan. "Als jullie bang willen zijn hebben jullie geen reden, maar nu ben ik pissed-off en ik zou maar gaan rennen." vuur ik op het drietal af. Ze blijven steevast achter Jake staan. Ik bal mijn vuisten. Dan ontspannen mijn handen zich en til ik met mijn gave de eerste de beste tak op. "Als één van jullie deze naar het hoofd wil zou ik blijven staan." grijns ik. "Mary, rustig, zo ben jy niet. Jy bent het meisje wat ik leerde kennen toen ze overstuur was. Het meisje dat me wakkerhield vanwege haar grapjes. Probeer jezelf te controleren." smeekt Jake. "Jake, ze is ene vampier, die kunnen zich niet beheersen." zegt Sam. Ik laat de tak vallen. "Ik kan niet alleen fysiek heel gevaarlijk zijn, mentaal kan ik je ook kapot maken." waarschuw ik Sam. Sam gaat zelfverzekerd voor Jake staan. Mijn woede ebt langzaam weg. Dan krijg ik een plannetje in mijn hoofd. Ik grijns lichtjes en stap op Jacob af. "Ik ga je bijten." zing ik plagend. Ik maak een bijt-beweging in zijn richting. "Mary, hou op, je weet dat ik daar niet tegen kan." grijnst Jake. "Weet ik." grijns ik lief. "Het was leuk voor hoelang het ook duurde, dit moeten we vaker doen." grijns ik scheef. Jake kijkt me ongelovig aan. "Leuke vrienden heb je trouwens. Smaken die net zo lekker als jou?" vraag ik terwijl ik ze onderzoekend aankijk. Ze deinzen achteruit. Ik schiet in de lach. "Geweldig. Jake, ik had niet verwacht dat je vrienden me nog serieuzer zouden nemen als jy de eerste keer." lach ik. Jake kijkt me verward aan. "Deze Mary wilde je toch?" vraag ik. Hij knikt. Ik stap dichter naar zijn vrienden toe. "Ik ga beginnen met..." mompel ik grijnzend en kijk ze allemaal stuk voor stuk aan. "Mary!" hoor ik opeens uit een ander deel van het bos. Edward komt op me af gerend. "Je bent de grens overgestoken." zeg ik en por hem. "Jy ook." grijnst hij. "Het was leuk, zijn vrienden verzochten me vriendelijk te vertrekken omdat ze bang voor me zijn. Ze zijn bang dat ik bijt." grijns ik ik zet nog een stap dichter naar de drie toe. Ze blijven nu angstvallig staan. Ik glimlach scheef. "Zie je?" Edward knikt. "Waarom ben je hier eigenlijk?" vraag ik dan. "Hmm, ik had al verwacht dat je in de problemen zou zitten." grijnst hij scheef. "Da's gemeen." mompel ik. "Wat moet Cullen hier?" vraagt één van de drie aan de andere twee. "Welke Cullen bedoel je?" vraag ik lief. Quil en Embry wijzen naar Edward. "Ik dacht dat jullie mij bedoelden." glimlach ik. "Vandaar dacht ik de vijandigheid." Ze kijken me met grote ogen aan. "Jake, heb je nog niet over mij verteld? De allernieuwste aanwinst van de Cullens?" Ik steek mijn hand uit naar de drie. "Mary Hollingsworth, aangenaam." vertel ik beleefd. Sam steekt als eerste zijn hand uit en schud de mijne. Quil en Embry volgen zijn voorbeeld. "Weer een nieuwe Cullen? Hun coven word met de dag groter." grijnst Sam. "Ja, ik kom eigenlijk van de Denali's, maar ik ben hier heen gekomen met een missie." vertel ik. "Welke missie?" vraagt Jake nieuwsgierig. Ik loop naar Edward en zoen hem. "Deze missie." zeg ik onschuldig. "Missie 'Red Edward van Bella' en dan neem ik uiteraard haar plaats in." glimlach ik. De vier jongens kijken me vol afgrijzen aan. "Wat nou? Alsof jullie allemaal even goed ruiken. Of iets dergelijks." zeg ik. Edward kucht sarcastisch. 'Totaal niet.' Kan ik ontrafelen tussen het gekuch door. "Nou Jake, ik denk dat ik maar een op huis aanga, je moet trouwens slapen, je ziet bleker dan normaal. Morgen heb je nog gewoon school." praat ik na alsof ik zijn moeder ben. "Ja mama, ik ga al naar bed." glimlacht hij. "Nou doei Jake, spreek je nog wel eens. Tot ziens Quil, Sam en Embry." neem ik afscheid. Jake geeft me nog een kus op mijn wang. Dan gaan ze terug naar het kampvuur. "En vertel jy me nou eens waarom je hier écht bent." informeer ik meteen. "Nou gewoon, jy, naar de wolven, dat zag ik niet zitten." mompeld hij. "Jaloezie?" vraag ik grijnzend. Hij schud zijn hoofd. Ik blijf hem aankijken. "Misschien een beetje dan." zegt hij. Ik lach en geef hem een kus op zijn wang. "No need to." fluister ik. Hij slaat zijn arm om mijn middel en samen lopen we naar zijn Volvo.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.