FanFic.nl

Catch me if you can.

The moons daughter

De pijn in haar voet begon al aardig wegtetrekken maar toch kon ze een lichte steek voelen bij elke stap die ze maakte. Ze trok haar schoudertas iets omhoog, zodat het niet telkens tegen haar knieholtes aan bungelde.
Een snelle beweging in haar ooghoeken trok haar aandacht, en met een ruk draaide Hailey zich om. Maar er was niets, de straten waren nog altijd zo stil en verlaten als toen ze aankwam. Even had ze gedacht dat het haar verbeelding was geweest, maar die gedachte liet ze snel varen toen ze 2 ogen in haar rug voelde branden. Ze slikte en onopvallend klemde ze haar hand om het pistool in haar broekzak. Ze had nog maar 3 zilveren kogels , dus ze moest uitkijken waar ze schoot.
Opnieuw draaide ze haar lichaam om ,maar deze keer haalde ze tegelijkertijd het wapen uit haar zak en richte het naar voren.
Ze was klaar geweest om te schieten , maar toen zag ze dat het geen weerwolf was , die zijn ogen op haar gericht had ,maar het kleine meisje van net.
Verbaast liet Hailey haar arm zakken. 'Je komt hier om ze te helpen, toch?' vroeg het meisje met een kalme stem. Hailey knikte terwijl ze het meisje aandachtig in haar opnam. Er was iets anders aan haar. Ze was te kalm.
En ook was ze niet bang geweest de straat op te gaan , met al die verhalen die er rondverteld werden. Het meisje stak haar hand uit , en hailey nam deze aan. 'Luna' stelde ze zichzelf voor. 'Hailey' mompelde ze terug. 'Weet ik' giechelde Luna. Op dat moment begon er een lampje te branden. Snel trok ze haar hand terug , maar het was te laat.
Ruw werd ze naar achteren getrokken , en het pistool vloog uit haar handen.
Luna bukte om het opterapen. Hailey's armen waren opgekrabt, en in haar mond proefde ze de smaak van haar eigen bloed. Nu pas realiseerde ze hoe sterk weerwolfen eigenlijk waren.
Luna stond ondertussen weer recht en ze liet het wapen van haar ene hand naar de andere vliegen terwijl ze op hailey af kwam.
De wolf bukte , alsof hij buigde voor haar , wat hij waarschijnlijk ook deed.
'Dus jij wou mij dwarsbomen?' zei ze. De rust en kalmte in Luna's stem was vervangen door sarcasme en haar ogen waren nu geel gekleurd.
Hailey probeerde op te staan ,maar iets hield haar op de grond.
'Mensen zoals jij horen niet in de lucht, maar in de grond. Letterlijk' Luna's opmerking zou bij een ander dom hebben geklonken ,maar hailey wist wat ze bedoelde en wie ze was. Luna was het kind van de maan.
Net zoals God Jezus op deze aarde had gezet had de maan Luna leven geschonken. Niet om een bepaald geloof te verspreiden ,maar om iedereen te laten zien hoe machtig ze was. De maan had volgers gemaakt, die hij in de vorm van weerwolfen voor haar liet strijden. En ze had haar dochter gestuurd om haar volgers te bevelen ,wanneer de zon het van haar overnam.
De maan wilde totale kracht. Ze wilde 24/7 schijnen en had haar zinnen gezet op de zon. Nu Hailey wist wat ze moest voorkomen , zou het makkelijk zijn zou je denken. Maar hoe stop je iets dat zo ver boven je gebeurde?
Luna grijnsde , alsof ze wist wat Hailey nu dacht. En misschien deed ze dat ook wel.

Reacties: