FanFic.nl

All by mind and memories -Larry Stylinson

Under pressure precious things can break [4]

"Ik moet plassen." Mompel ik na een tijdje van ongemakkelijke silte en Louis kijkt op. Ik negeer hem totaal en richt mijn blik op Bilbo wiens aandacht nog steeds gericht was op Louis.
"Bilbo," Zeg ik zacht. Meteen verlaat hij Louis en komt naar me toe. "Oké Bilbo, ga maar even op de bank zitten, en daar blijven tot ik terug ben." Zeg ik tegen hem terwijl ik even over zijn kop aai. Mijn stem was zacht, bijna fluisterend. Hij gehoorzaamde meteen en sprong op de bank. Ik glimlach even trots. Dit heeft mij maanden training gekost, Bilbo is niet een van de makkelijkste maar op een gegeven moment was ik toch de eerste en het laatste persoon die hij het meest vertrouwt.
Ik hoor Louis even lachen en krijg meteen een vervelend gevoel in mijn buik. Hij is me toch niet aan het uitlachen omdat ik tegen mijn hond praat?
"Eh, ja, ik ga even naar de toilet." Mompel ik zachtjes en waarschijnlijk heeft Louis me niet gehoord, maar dat maakt niet uit. Ik sta vlug op en zonder Louis nog een blik te gunnen loop ik vlug naar de wc's.
Ik zucht even als ik de deur achter me dicht doe en kijk even rond. Verrassend genoeg ziet het er nog best schoon uit. Er hangt een geur van typische zeep in de lucht en de vloer is mooi schoon.
Rechts staan twee wasbakken met daarboven een grote brede spiegel die verlicht word door een sherp TL-licht. Links zijn er drie deuren. All sloten staan op wit wat mij toegang geeft tot ze alle drie.
Heel specifiek loop ik naar de laatste. Dat doe ik altijd. Het laatste hokje, in het hoekje. Het heeft iets veilig.


Wanneer ik weer terug kom van de wc, zit Bilbo nog steeds braaf op de bank maar zijn staart begint flink te kwispelen als hij mij weer in zijn zicht heeft. Met tegenzin loop ik weer terug naar mijn plek waar Louis ook nog steeds aan tafel zit, nu met een glas cola in zijn handen. Hij neemt een flinke slok en zet het glas dan met een klap op de tafel.
Hij glimlacht even als ik ga zitten en meteen springt Bilbo weer van de bank af en richt zijn volle aandacht weer op Louis, alsof hij weet dat als ik terug ben dat hij weer zijn gang mag gaan. Lachend aait Louis, Bilbo over zijn kop en kijkt mij aan.
Nadenkend bijt ik mijn lip. Bilbo lijkt Louis erg te mogen, wat best eng is eigenlijk. Hij heeft nooit wat met andere mensen en laat dat ook altijd duidelijk zien. Meestal blaft hij als mensen te dicht bij komen. Net zoals ik eigenlijk. Alleen ik blaf niet, ik stop mijn staart tussen mijn benen en ren piepend.

Ik word wakker geschud door een mierzoete stem. Ik kijk op en zie daar Lucy staan, de serveerster.
"Kan ik nog wat drinken voor je bestellen, of iets, misschien wat te eten?" Ik kijk even naar mijn mok met chocomel, die duidelijk nog helemaal vol is en vervolgens naar mijn bord die nog helemaal vol ligt. Ze knippert een soort van verleidelijk met haar ogen en ze slaat verlegen haar been over de andere. Ik frons even en wil wat zeggen maar word onderbroken.

"Well, I'm so sorry, maar kan je niet zien dat hij nog een hete volle mok met chocomel heeft," Snauwt Louis en met grote ogen kijk ik hem aan. Wat.
Ze rolt met haar ogen en richt haar aandacht weer op mij door haar rug naar Louis toe te draaien.
"E-eh, n-nee, dankje, d-denk ik?" Mompel ik en krab even ongemakkelijk achter mijn oor. Ze probeert lief te glimlachen en doet alsof ze in mijn mok kijkt waarbij ze een beetje voorover leunt zodat je duidelijk binnen haar shirtje kan kijken. Ah, ew.
Mijn buik spant aan en automatisch leun ik meer achterover zodat ze zich niet in mijn persoonlijke bubbel bevind. Mijn ogen draaien naar Louis toe en je kan meteen zien dat heel zijn lichaam is aangespannen. Zijn handen waren gebalt in vuisten en als blikken konden doden lag Lucy nu morsdood op de grond. Door de spanning die door Louis heen raast voelt Bilbo zich ook meteen gespannen. Hij past zich aan, aan Louis gedrag en draait zich naar Lucy waar hij zachtjes tegen begint te grommen.
"Je hond wordt een beetje agressief, je kan hem beter een beetje in bedwang houden." Zegt ze terwijl ze met haar wenkbrauwen wiebelt en mijn ogen worden groot. Wat bedoelde ze daar mee? Moet ik doordenken? Maar ik wil helemaal niet doordenken.
Hopeloos zoek ik Louis' oogcontact op. Maar zijn blik staat gefocust op Lucy.
''Met die opmerking krijg je zijn hondje niet omhoog hoor Lucy.'' Geschrokken kijkt Lucy naar Louis die haar arrogant aankijkt. Ik zie een ruzie aankomen en opnieuw wil ik door een groot zwart gat in de vloer zinken. Ik haat ruzie's, vooral als ik er midden in zit.
Lucy lijkt niks terug te kunnen zeggen. Dus voert Louis het verder. ''Precies, nou hup hup. Zoek een ander slachtoffer voor één van je zielige neuktrucs.'' Lucy bijt op haar lip. Zo komt ze toch helemaal niet over? Dat was verschrikkelijk hard van Louis. Dit geeft me meteen een inzicht waar Louis tot in staat is. Hij is in staat om het elastiekje 300 keer zo hard terug te laten schieten.
Zodra Lucy ongemakkelijk is weggehobbelt kijkt Louis mij weer aan.
''Sorry voor dat, maar Lucy is zo'n trut.'' Ik blijf stil en pak mijn vork vast waarmee ik een beetje door mijn eten heen duw. ''Hey?'' Ik kijk op naar Louis. ''Je wilde toch niet ingaan op haar verzoek?'' Verbaasd kijk ik hem aan. Maar hij gaat verder. ''Want anders spijt het me maar ik het niet aanzien hoe ze dat doet.'' Hevig schud ik mijn hoofd.
''Nee! I-ik bedoel, dat is s-sowieso niet mijn gebied.''
''Oh.'' Shit.

Reacties: