FanFic.nl

Wherever I fall, you catch me- Niall Horan

Hoofdstuk 16

Niall verraste zichzelf toen hij naar haar luisterde. Niall wou haar niet laten gaan. Hij was nog nooit in contact gekomen met een meisje waar hij zoveel omgaf. Eigenlijk, was Skylar het enige meisje waar hij om gaf. Ze was zo klein en onschuldig de gedachten dat er iets met haar gebeurde maakte hem woedend. Niall wou haar beschermen, en hij wist eigenlijk zelf nog niet eens hoeveel hij om haar gaf. En Skylar wist niet hoeveel zij om Niall gaf.

De laatste bel van de dag ging, en iedereen ging naar hun bussen. Ik liep uit school met de menigte en zocht naar Niall.
Ik kon het niet helpen maar ik was bezorgd over hem, en hem gewoon een keer zien zou mijn bezorgdheid dempen. Maar ik kon hem niet vinden.
Hij was niet in de hal op het einde van de dag, wat me erg bezorgd maakte, omdat Niall er een gewoonte van maakte om daar te gaan staan, gewoon om mij te zien.
Ik wist hoe snel boos Niall kon worden, hij was dan een compleet ander persoon, een persoon die hij niet onder controle had.
Ik liep toen nog geen vijf minuten of een auto stopte naast me, door het geluid van stoppende wielen stopte ik ook. De zwarte auto die me de vorige keer had opgehaalde stond er weer.
De raam ging open en onthulde Niall's gezicht.
' Ik laat je niet meer alleen lopen nadat wat er is gebeurd, voortaan rij je met mij mee.'
Zijn stem was hard en boos, en ik kon ook frustratie zien in zijn ogen, van wat er was gebeurd in de hal. Maar hij had ook bezorgdheid en schuld in zijn ogen, alsof hij iets wist wat ik niet wist. Mijn hoofd zei dat ik bij hem vandaan moest blijven, maar mijn hart gaf om Niall, hoe graag ik het ook niet wilde.
En het voelde alsof in de auto stappen de enige manier was om zeker te weten dat alles goed ging met Niall. Dus stapte ik maar in.
Ik kon Niall's zware adem horen en zijn haren waren een beetje nat, op zijn voorhoofd stonden kleine druppeltjes zweet, en hij leek meer moe dan de vorige keer dat ik hem zag.
Hij had een wond op zijn hand en rond zijn knokkels zag ik opgedroogd bloed. Mijn gedachten werden onderbroken toen de auto veel sneller reed in een paar seconden. hij reed 65 toen ik begon te praten.
' Niall. rijd langzaam.'
Maar Niall ging alleen maar sneller, en keek alleen maar naar de weg. Ik kon zien dat hij boos werd zelfs woedend. Hij reed 75 en ik begon te paniekeren, omdat het een klein smal straatje was waar je maar 40 mocht rijden.
' Niall alsjeblieft!'
Ik kneep mijn ogen dicht toen de auto 90 haalde.
' Niall!'
Zijn handen grepen het stuur stevig vast, en zijn knokkels werden wit, hij had mijn geschreeuw volgens mijn niet door toen hij 100 wou rijden begon ik te schreeuwen.
' Niall stop! ik heb mij vader al verloren ik wil niet de volgende zijn!'
Door het geluid van mijn hopeloze stem kwam Niall terug in de realiteit. En hij stopt meteen de auto. Ik kneep mijn ogen nog harder dicht toen ik naar voren werd getrokken en de riep over mijn huid schuurde.
Niall zat daar geschokt over het feit dat hij degene was die mij zo liet huilen.
' Nee, nee, niet huilen.'
Hij trok zijn riem los en pakte met zijn handen mijn gezicht vast, zachtjes wreef hij de tranen weg.
' Het spijt me.'
Hij ging weer normaal zitten en de rest van de rit was het stil, Niall had een hand op mijn bovenbeen gelegd en streelde me om te kalmeren.
Een verwarde uitdrukking, kreeg ik op mijn gezicht toen ik zag dat hij naar zijn oprit reed, Niall stapte uit.
' Kom met me mee.'
' Wat doe ik hier?'
Niall antwoorde niet, maar duwde me zachtjes richting de deur, in de richting van de keuken. Het was een normale keuken, bijna net zo groot als die van mij en mijn moeder maar deze was schoner.
Niall pakte me bij mijn middel en tilde me op zodat ik op het aanrecht zat, ergens in de hoek stond een doosje fruit roll-ups. Niall zag dat ik daar naar keek en hij grinnikte voordat hij er eentje pakte die openmaakte en er een aan mij gaf. Daarna pakte hij het eerste hulp kistje, hij pakte een flesje ontsmettingsmiddel en een paar watjes, mijn gezicht veranderde in bezorgdheid.
' Het is geïnfecteerd, Skylar, ik ga het schoonmaken het gaat een beetje pijn doen maar je voelt je daarna beter.'
Niall maakte een watje nat en haalde daarmee het vuil van mijn gezicht af, door de geïnfecteerde wond brandde het water en ik kneep mijn ogen dicht van de pijn. Toen hij klaar was pakte hij een nieuw watje en deed daar ontsmettingsmiddel op. Toen het watje contact maakte met mijn wond, pakte ik zonder na te denken Niall's hand vast. Niall kneep even in mijn hand en ging daarna verder. Tranen gleden over mijn wangen, het voelde alsof mijn gezicht in brand stond.
Toen hij eindelijk klaar was, was de pijn inderdaad veel minder.
' Hoe wist je dat?'
Niall grinnikte.
' Ik moet altijd mijn blauwe ogen ontsmetten.'
Voordat ze verder konden praten, hoorde ik een stem
' NIALL!'
Niall's ogen werden groot van paniek.
' Fuck, je moet gaan Skylar.
Hij tilde me van de tafel en duwde me richting de deur, toen in bijna bij de deur was pakte hij mijn handen.
' Zorg voor je oog nu.'
Toen deed hij langzaam de deur dicht en voor een paar seconden bleef ik verward staan, ik draaide me om en begon naar huis te lopen.
Toen ik liep, had ik mijn eerste echte glimlach in maanden toen ik zag dat Niall nog een fruit roll-up in mijn handen had geduwd.

REACTIESSSSSSSS????????????????????????
XXX maud

Reacties:

1 2 3

loveyouxx zei op 14 aug 2013 - 20:56:
cool!!!!
snel verder!!
xxxx

lovelouis zei op 14 aug 2013 - 20:50:
OMG!!!!!
LEUK!!!!!!!!!!
Snel verder melding!!!!!!!