FanFic.nl

persoonlijke stand alones

laurastyles

‘’Laura, schiet nou eens op, straks komen we nog te laat.’’ Riep Kirsten onder aan de trap.
Vandaag was de dag van het concert!
Hoe lang hebben we hier wel niet op gewacht, naarmate de dagen voorbij kropen des te zenuwachtiger dat we werden.
Ik weet nog precies hoe het ging.
Toen er aangekondigd werd dat mijn favoriete boyband hier een concert zou gaan geven had ik van alles gedaan om aan de kaartjes te komen, maar het geluk was niet aan mijn kant.
Ik weet nog hoe hard ik had gehuild toen de kaart verkoop was gesloten, en dat niet mijn naam werd genoemd bij allerlei winacties.
Maar op mijn 17e verjaardag kreeg ik een envelop van mijn kleine broertje, toen ik hem opende veranderde dat mijn leven en stond ik heel eventjes helemaal alleen op de wereld.
Wat er in de envelop zat? 2 kaartjes voor het concert van mijn leven.
Ik stond vooraan bij het concert van One Direction.
En nu was het moment daar, over een paar minuten zouden we in de auto stappen en weg rijden, en als ik terugkwam, nou dan had ik mijn helden gezien.
Ik pakte mijn handtas en controleerde voor de zoveelste keer of de kaartjes er nog in zaten.
Kirsten pakte mijn hand ‘’We gaan ze gewoon zien vandaag.’’
‘’Kom, we gaan dames!’’ zei mijn moeder die ons weg zou brengen.
We namen afscheid van mijn vader, kirsten’s ouders en mijn zusje.
Het moment dat ik mijn gordel vast klikte maakte me het beseffen dat ik in de auto zat.
Alle maanden dat ik hier over had gedroomd, en nu was het realiteit.
Ik gaf mijn moeder de take me home cd en ze stopte hem in de cd speler.
De hele weg brulden we mee met de liedjes die voorbij kwamen, maar bij Little things was ik toch stil, dat was vanaf het moment dat het liedje uitkwam mijn lievelings geweest.
Mijn moeder parkeerde haar auto voor een restaurantje waar we besloten om wat te gaan eten.
‘’Hoe gaat het met de zenuwen?’’ vroeg mijn moeder.
‘’Tot nu toe gaat het goed!’’ lachte ik toen ik met moeite een stukje kip probeerde door te slikken.
Kirsten begon te lachen omdat we precies hetzelfde dachten.
We aten ons eten op en besloten al naar het stadion waar het concert geven werd te rijden.
Het was namelijk al 18:00 en om 18:45 gingen de deuren al open.
Ik voelde kleine schokjes toen mijn moeder de auto stopte.
‘’Dames? We zijn er nu echt hoor.’’ Zei ze toen ze haar deur opende.
We stapten uit en keken om ons heen.
Overal zag je meiden en ook jongens van onze leeftijd, wat jongere en zelfs ouders.
‘’Kirst, knijp me eens.’’ Zei ik terwijl ik haar arm pakte.
‘’Dames? Zodra het laatste nummer geëindigd is sturen jullie een sms?’’ zei mijn moeder.
Toevallig woonde een vriendin van mijn moeder nog geen 5 kilometer hier vandaan dus daar zou mijn moeder de avond doorbrengen, en als het te laat zou worden zouden we daar overnachten.
Kirsten gaf mijn moeder een knuffel en draaide zich om en keek naar het stadion, ook ik gaf mijn moeder een knuffel.
‘’doe je voorzichtig meisje?’’ fluisterde mijn moeder in mijn oor.
Ik knikte en liet haar los.
‘’Veel plezier dames!’’ zei ze.
‘’Dankjewel!’’ zeiden Kirsten en ik tegelijk.
We zwaaiden naar mijn moeder die weg reed en we draaiden ons om en liepen richting de arena om ons aan te sluiten bij de rij die er inmiddels al stond.
‘’Ik ben zo zenuwachtig.’’ Lachte Kirsten nerveus.
Ik pakte mijn Iphone en klikte op mijn One Direction playlist en begon zachtjes mee te zingen.
Al snel zongen de eerste meisjes om ons heen met ons mee, en als snel stonden we met een hele groep mee te zingen met alle muziek dat ze hadden gemaakt.
De tijd en de rij kroop mooi voorbij, al snel waren de deuren in zicht.
Ongeveer nog 50 mensen gokte ik.
Nog een paar mensen.
Daar stonden we dan, we gaven onze kaartjes, de beveiliger controleerde ze.
Sjezus, dit waren de langste 30 seconden van mijn leven, Hij knikte en wenste ons een fijne show.
We mochten doorlopen! Daar stonden we dan, binnen in de arena, in hetzelfde gebouw als One Direction!
Kirsten en ik begonnen te gillen en knuffelden elkaar, niet dat het vreemd was, want bijna iedereen die binnenkwam deed dat.
Snel zochten we welke ingang wij moesten hebben om echt bij de zaal te komen, we liepen er heen en werden met de seconde zenuwachtiger.
Toen we uiteindelijk onze plekken hadden gevonden en de show begon voelden we ons zo blij.
We zongen en dansten met alle liedjes mee.
Tot dat er plotsenling een beveiliger naar me toe kwam. ‘’Jongedame, zou u wel even met me mee willen lopen?’’ zei hij.
Ik keek Kirsten aan die helemaal verschrikt keek.
Ik liep achter hem aan en bedacht me wat ik fout had kunnen doen.
‘’Meneer, mag ik u misschien vragen wat ik heb gedaan?’’ vroeg ik hem.
‘’Dat zal je zo wel zien.’’ Lachte hij.
Hij bracht me backstage en ineens zag ik het podium van de zijkant, en zag dat er nog 4 meiden van mijn leeftijd stonden, ook zij keken bang.
‘’Dan nu Little Things!, en daarvoor hebben wij onze beveiligers op pad gestuurd voor ons.!’’ Zei Niall.
Ik keek een van de andere meiden aan.
‘’Dames, kom het podium maar op!’’ zei Louis die naar ons toe kwam.
Helemaal verbaasd keek ik de zaal in.
Harry pakte mijn hand en bracht me naar een van de krukken die op het podium stond.
De jongens kwamen schuin voor ons te staan en begonnen Little things te zingen.
Daar zat ik dan, met tranen in mijn ogen, voor mijn helden.
Harry die voor me stond, het was net alsof hij speciaal voor mij zong.
Toen ze de laatste noot uitgezongen hadden begon de hele zaal te klappen en knuffelden de jongens ons 1 voor 1.
Harry liep snel naar 1 van de beveiligers toe en vertelde hem iets.
Daarna kwam hij weer terug rennen en samen bedankten ze ons en we liepen het podium af.
‘’kunnen jullie allemaal even meelopen?’’ vroeg de beveiliger.
We liepen achter hem aan en werden naar een achter kamer gebracht en konden daar even bij komen van wat er net was gebeurt.
Toen we iets bijgekomen waren werden we weer naar de zijkant van het podium geleid om de rest van de show bij te wonen.
Toen het laatste liedje afgelopen was zagen we dat onze vriendinnen ook uit de zaal gehaald waren en bij ons stonden.
‘’Dames, kunnen jullie weer terugkeren naar de kamer?’’ vroeg dezelfde man als net.
Braaf liepen we daar weer naar terug.
Tot de 2e schok kwam en One Direction daar zat.
Harry stond op en liep naar me toe.
‘’Dit klinkt misschien raar, maar wat dacht je van een date?’’ zei hij.
Ik keek hem aan , wat, vroeg DE Harry Styles mij nou op date.
‘’Lijkt me een goed plan!’’ lachte ik.
En zo hadden we dus in eens een Meet & Greet, en had ik een date.
‘’Kirst, knijp me eens, dit is geweldig!’’ lachte ik naar kirsten.

Reacties:

laurastyles zei op 15 aug 2013 - 14:50:
Super vet! X ik hou van je.