FanFic.nl

Ravenklauw

De Zweinsteinexpress

Sophie ging op de passagiersstoel in de Ford Anglia zitten. Haar moeder zat aan het stuur, omdat haar vader te enthousiast was om nog veilig te kunnen rijden. Toch had hij erop gestaan dat ze met de Ford gingen, in plaats van met de Porsche van Sophies moeder. Sophies moeder was full time heler in het St. Holisto's. Op de achterbank zaten Sophie's vader en haar broertje Tom om het hardst advies naar Sophie te schreeuwen. Tom zat nog op de basisschool en was hoogbegaafd. Hij was normaal heel verlegen, maar als hij alleen was met het gezin was hij ontzettend druk.

Anderhalf uur later reden ze de parkeergarage van King's Cross Station binnen. Bij de parkeermeter wilde Sophies vader zijn toverstok pakken om een spreuk over het ding uit te spreken, maar Sophies moeder hield hem tegen. 'We hebben geld genoeg,' zei ze, waarna ze in gepast dreuzelgeld betaalde.

'Mag ik Hermelien dragen?' vroeg Tom vrolijk, terwijl Sophies vader haar hutkoffer met al haar nieuwe schoolspullen en gewaden uit de achterbak haalde. Sophie knikte en gaf hem de kooi met Hermelien, haar uil aan. Hij huppelde weg en begon ineens 'Midnight Train at Platform Nine and Three Quarters' van De Witte Wieven te zingen. 'Tom, het zit hier vol met Dreuzels,' waarschuwde Sophies moeder.

Vrolijk stormde Tom door de barrière tussen perron 9 en tien. 'Mag ik nu weer zingen, mam?' vroeg hij. Sophies moeder knikte. 'If you ever feel aloneeee, you know where to goooooo. Just take the midnight train at platform....' Midden in de zin stopte hij. Sophie keek op en zag waarom hij dat had gedaan. De familie Groeneveld kwam vrolijk naar hen toegelopen. Dat wil zeggen, meneer en mevrouw Groeneveld, want Lieke, Boris en Jasper bleven twijfelend achter. De ouders van beide gezinnen begroetten elkaar en kletsten wat over hoe hun oudsten naar Zweinstein zouden gaan. Uiteindelijk stapte Lieke toch op Sophie af. 'Hé,' zei ze. 'Op welke afdeling denk jij dat je komt?' Sophie antwoordde: 'Weet ik niet... misschien Huffelpuf of Ravenklauw. Zolang ik maar niet in Zwadderich beland.' Stiekem hoopte ze dat ze in Ravenklauw zou komen. Eigenlijk wist ze het wel zeker, maar dat durfde ze niet tegen Lieke te zeggen. 'En jij?' Lieke glimlachte: 'Nee, ik zou ook niet in Zwadderich willen komen. Maar ik ben denk ik een echte Griffoendor. Leuke uil trouwens.' Sophie wist niet zo goed wat ze nu moest zeggen en mompelde wat tegen Tom. 'Ik stap alvast in,' zei Lieke. 'Ik zie je nog wel.'

Sophie nam afscheid van haar ouders en broertje en zeulde haar hutkoffer en Hedwig de trein in. Ze was al een hele tijd bang geweest voor dit moment. Haar vriendjes en vriendinnetjes van de basisschool waren allemaal dreuzelkinderen en geen van hen had ook een Zweinsteinbrief gekregen. Ze hoopte een coupé voor zichzelf te vinden, maar overal zat wel iemand. Uiteindelijk besloot ze maar bij Lieke in Groeneveld te gaan zitten. Zij had een coupé uitgezocht waar verder alleen maar jongens uit een hoger jaar zaten.

Na een wat ongemakkelijke rit - Lieke had de hele tijd stoere verhalen verteld aan de jongens, waarvan Sophie wist dat ze niet waar waren - kwamen ze eindelijk aan in Zweinsveld. Ze stapte snel uit en glimlachte toen ze Hagrid zag. Hij was iets krommer en grijzer dan ze hem kende van foto's, maar daarom niet minder klein. 'Eerstejaars hierheen!' riep hij.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.