FanFic.nl

Lou&Hazz: Flowers & Tattoo's

01

***

Het huis was niet groot. Wel groter dan hij had verwacht, maar zijn moeder noch zus had ook maar iets losgelaten over de nieuwe woonplaats van hun gezin, laat staan over de grootte ervan. Toch was Harry verbaasd, want hij had een simpel rijtjeshuis verwacht. Zo één zonder voor- en achtertuin.
Deze voortuin was prachtig.
"Kom op Harry! We hebben niet de hele dag," klaagde Gemma terwijl ze twee koffers voortsleepte naar de deur van het huis. Harry zuchtte, vertelde haar dat hij eraan kwam en pakte de twee laatste, bruinleren koffers op om ze vervolgens mee naar de voordeur te slepen. Anne stond inmiddels al klaar met de sleutel, stak hem in het slot en draaide zich nog even om voordat ze deze opende.
"Dit is onze nieuwe thuis. We laten alles achter ons, beginnen hier compleet opnieuw. Ik wil niets meer horen over Chesire, oké?" Ze sprak de plaats uit alsof het één of andere ziekte was en zowel Harry als Gemma knikte, al waren beiden niet helemaal zeker over de woorden van hun moeder.
Helemaal niet na wat er gebeurd was.
Tijd om er nog over na te denken hadden ze echter niet, want de sleutel werd omgedraaid en de voordeur ging open. Alle drie begaven ze zich naar binnen en zodra de geur van het nieuwe huis Harry's neusgaten binnendrong, werd hij overspoeld door een vreemd gevoel. Een gevoel van hoop, veiligheid en zelfs blijdschap.
Iets wat hij in een lange tijd niet meer gevoeld had.
"Het is simpel, maar het is thuis." Anne zette de twee koffers die zij had gedragen in het halletje neer en hing haar jas aan de kapstok. Harry en Gemma volgden haar voorbeeld, beiden zwijgend en een tikkeltje zenuwachtig voor de rest van het huis. De krullenbol hoopte in ieder geval dat het knus en gezellig was - met name de woonkamer.
Gelukkig hoefde hij niet lang in spanning te blijven, want Anne opende de deur die toegang gaf tot de rest van het huis en zodra ze alle drie naar binnen waren gestapt, was de stilte warmhartig en vredig.
Het was enorm gezellig.
Links van hen bevond zich de woonkamer. Er stonden twee roodleren banken, één tegen de muur en één met de rug naar hen toe. Een raam gaf uitzicht op hun voortuin en om het af te maken stond er een simpele televisie.
Als ze vanaf die bank zes stappen richting de andere kant van het huisje deden, stonden ze in de keuken. Ook deze was simpel en knus. Aan hun rechterhand bevond zich de trap en daarmee was het ook gezegd.
Klein maar fijn, vond Harry.
"Wat vinden jullie?" vroeg Anne voorzichtig.
"Het is..." Gemma's woorden bleven in de lucht zweven en gauw vulde Harry haar aan.
"Knus en gezellig." Anne knikte tevreden, kennelijk op haar gemak gesteld door haar zoon en het feit dat ze geen totale miskoop had gedaan. Ook voor haar was de afgelopen periode zwaar geweest en misschien verdiende zij het nog wel meer om opnieuw te beginnen dan haar kinderen.
Die hadden immers geen bed gedeeld met de grijpgrage klootzak die ze ooit haar vriend had durven noemen. Momenten als deze had ze graag met Des willen delen, de man die wél voor hen klaar had gestaan.
Tot dat hij ziek werd, althans.
"Goed, gaan jullie maar gauw boven kijken, dan zal ik gauw naar de supermarkt gaan om wat eten te halen. Wat willen jullie?" Harry en Gemma keken elkaar aan, beide in de wetenschap dat ze toch wel hetzelfde zouden kiezen.
"Nando's," luidde het antwoord dan ook in koor, en lachend schudde de vrouw haar hoofd.
"Oké. Dan doe ik eerst wel boodschappen." Ze gaf haar kinderen een kus en verdween vervolgens naar de hal. Harry en Gemma keken elkaar aan en na enkele seconden sloeg het meisje haar armen om haar broertje heen.
"Dit gaat helemaal goed komen, Harry," fluisterde ze. De jongen knikte, snoof de geur van zijn zus op en bedankte haar in stilte, voor alles. Zodra ze elkaar los hadden gelaten en hun koffers hadden gepakt, was het tijd voor de bovenverdieping.
Voor hun slaapkamers.
Gemma ging voor en Harry volgde haar op de voet. Het was een kleine wenteltrap en na ongeveer tien treden waren ze al boven aangekomen. De overloop was erg simpel, telde precies vier deuren. Slaapkamer, badkamer, slaapkamer en slaapkamer.
"Mag ik degene helemaal rechts?" vroeg Harry meteen, zonder überhaupt de grootte en inhoud van de kamers te checken. Gemma knikte.
"Prima, dan kijk ik welke van de overige twee de grootste klerenkast heeft." Zo gezegd zo gedaan liep Harry naar de meest rechtse kamer, blij met een beetje privacy en een badkamer die grensde aan zijn slaapkamer.
Vol goede moed opende hij de deur, waarna hij zijn koffers naar binnen bracht en de deur weer in het slot liet vallen.
Voorzichtig keek hij rond, hoekje voor hoekje, en hoe verder hij keek, hoe blijer hij ervan werd. De kamer was klein, maar niet té klein. Er stond een tweepersoonsbed met daar tegenover een simpele kledingkast. In de hoek van de kamer was nog ruimte voor een eventueel bureau en helemaal in het midden, precies tegenover de deur, bevond zich een raam die uitzicht gaf op de weg en de voortuin van de buren rechts van hen, die zich tevens op het einde van de straat bevond. Na dat huis veranderde het landschap in een enorm bos, waarvan Harry het einde niet eens kon zien.
Nieuwsgierig opende de krullenbol het raam, waardoor hij erachter kwam dat hij - als hij dat ooit zou willen - erdoor heen kon klimmen en zo op het dak kon gaan zitten.
Dat kon nog van pas komen als hij alleen wilde zijn. Of als hij naar de volle maan wilde staren, gewoon, omdat hij dat mooi vond.
Voorzichtig leunde Harry wat naar voren, om zo de frisse lucht met zijn donkerbruine krullen te laten spelen. Het voelde fijn, alsof hij eindelijk weer vrij was. Vrij en veilig, vol met goede hoop. Precies zoals het hoorde, vond hij, en met die gedachte liet hij zijn groene ogen afdwalen over het uitzicht. En net op het moment dat de jongen het raam nog wat verder wilde openen, zodat hij wat beter kon kijken, zag hij iemand bij de buren naar buiten komen. Of, beter gezegd, hij hoorde het.
De deur werd dichtgeknald en nog voordat Harry iets kon ondernemen, zag hij de jongen lopen. Wegstampen, eerlijk gezegd.
Harry keek kort naar hem. Hij had bruine haren, droeg donkere kleding en - voor zover hij dat vanuit zijn positie kon zien - had tatoeages. Veel tatoeages en net op het moment dat Harry wat beter wilde gaan kijken, draaide de jongen zich om en keek hij Harry recht aan.

Reacties: