Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Stand Alones » O5 - School Prom | Niall Horan
Stand Alones
O5 - School Prom | Niall Horan
Opgewekt stapte ik met mijn vriendinnen de geregelde limousine uit. We hadden met z’n allen heel wat geld moeten sparen maar uiteindelijk hadden we het eindbedrag bij elkaar om de huur van de witte Hummer te kunnen betalen. Trots dat we allemaal waren! We moesten er lang voor werken, maar we kregen er iets voor terug wat het zeker waard was. In stijl waren we naar het eindbal gereden en het was voor ons allen de allereerste keer in een échte limousine. Nu konden wij eens het gevoel hebben dat we beroemd waren en dat voelde goed. Iedereen had de Hummer onderweg nagekeken en aangezien het zonnetje scheen, hadden wij de ramen open. Het enige wat wij met z’n vieren deden was een beetje champagne lurken en lachen om de mensen die ons nakeken en soms zelf zwaaiden. Het was een geweldige ervaring.
Zodra de deur van de limousine gesloten werd door de chauffeur, trippelden ik, Fay, Romy en Sanne op onze hakken naar andere klasgenoten. Natuurlijk moest mijn moeder weer tevoorschijn springen met haar ‘nieuwe’ fototoestel en duizenden foto’s maken van ons, en onze galajurken. Ironisch genoeg hadden we allemaal een jurk aan in een Bordeaux rode kleur, maar toch waren ze allemaal verschillend. De rest van de meisjes liepen rond in oceaanblauw en af en toe een witte. Verder waren de lengtes ook nog verschillend. Mijn jurk kwam tot net iets over de knie, ik was er zo gelukkig mee geweest! Zeker omdat bordeaux rood typisch een kleur voor mij was.
Ik gluurde om me heen en keek naar alle andere mensen die hier waren. Ik moest zeggen dat de meeste jongens er stukke beter uitzagen in pak, dan in hun normale schoolse kleding. Toch was ik opzoek naar een specifiek iemand, iemand waarvan ik hoopte dat hij komen zou en mij zien zou. Dat ik bij hem opviel. Helaas had ik geen tijd om goed om me heen te kijken, Fay trok al aan mijn arm en samen met de rest liepen we het gebouw binnen waar ons eindbal gegeven werd. Eenmaal binnen keek in mijn ogen uit, nog nooit had de school zo’n gebouw afgehuurd voor een schoolbal. Er ging een gerucht rond dat ze dat dit jaar wel konden, omdat er leerlingen waren geweest die geld hadden ingezameld. Maar ik had nooit iets van een inzamelingsactie vernomen, terwijl ik altijd wel van de schoolactiviteiten was. Tevens had ik me enorm gestort op mijn leerwerk en met vlag en wimpel mijn diploma gehaald. Misschien dat ik er daardoor niets van meegekregen had. Al met al was ik blij dat wij een grote zaal hadden, want we waren met nogal wat leerlingen.
Het duurde een tijdje voordat iedereen de jassen of eventuele blazertjes hadden afgeleverd en binnen waren. Dat alles inclusief het aantal docenten dat zich ook in het pak gehesen hadden. Ik en Sanne waren ergens gaan zitten terwijl Fay en Romy zich al bij het groepje bij de bar hadden gevoegd. Dat werd veel drinken voor die twee, maar dat was iets waar ik niet veel aan dacht. ik had nu eindelijk de tijd om te zien of hij al was komen opdagen en omdat ons tafeltje vlak bij de ingang was, had ik er goed de kijk op. De ene na de andere jongen stapte binnen. Het eerste waar ik naar keek was de haarkleur, aangezien hij blond/bruine lokken had. Maar steeds was het iemand met of bruin haar, of blond haar. Af en toe iemand met zwart haar maar daar bekommerde ik me niet om. Ik zocht naar hem, hij met zijn mooie lokken en perfecte ogen.
‘Kom op Quinn, ik denk niet dat hij komt.’ Sanne duwde me aan en haalde me uit mijn trans. Teleurgesteld keek ik haar in de ogen, waarom moest ze dat nou zeggen? ‘Wees niet zo zeker van jezelf San, je weet maar nooit.’
Ik wende mijn hoofd van haar af en tuurde opnieuw naar de ingang. Misschien had ze toch gelijk, zou hij inderdaad niet komen en zat ik hier nu voor niets gefocust naar de binnenlopende leerlingen te kijken. Ik hoorde hoe Sanne een zucht slaakte, iets tegen me zei, opstond en bij me vandaag liep. Voor een paar seconden volgde ik haar met mijn ogen en zag haar halt houden bij Fay en Romy. Opnieuw wende ik me af en tikte met mijn nagels op de tafel. Als het toch nog even duren zou voordat hij binnen zou komen lopen, kon ik net zo goed iets te drinken gaan halen. Ik stond op en liep naar de dichtstbijzijnde bar en bestelde een water. Later deze avond zou ik vast wel alcohol gaan nuttigen. Ik vond het net zo goed als je gewoon met een glas water begon. Zodra mij het glas met Spa Rood in de handen gedrukt werd, betaalde ik en liep terug naar mijn oude stekje. De tafel was leeg gebleven en ik nam opnieuw plaats, zette het glas voor me neer en tuurde naar de ingang. Op de een of andere manier wist ik dat dit de laatste leerlingen zouden zijn; de laatkomers. Helaas, zat hij er niet tussen. Ik zuchtte diep en sloeg het glas in een keer achterover, dan zou ik er maar met Sanne, Romy en Fay een gezellige avond van maken, zonder hem.
De avond verstreek snel en voor even was ik hem helemaal vergeten. Ik had plezier, dronk niet al te veel alcohol en had mijn hakken al ingewisseld voor een simpel maar sneakers. Op die hakken kon je ook geen kant uit. Samen met Sanne stond ik tussen vele anderen op de dansvloer los te gaan op de hitjes van dit moment. Allemaal liedjes die ik stuk voor stuk kende en makkelijk vielen mee te zingen. Nadat het laatste nummer gestopt was en ik de dansvloer weer verlaten wou, stapte meneer de Bruin, de bovenbouwcoördinator en tevens mijn laatste mentor, het ‘podium’ op waar de DJ zich bevond. Hij nam de microfoon in handen.
‘Jongens en meisjes,’ begon hij met een grote glimlach, ‘allereerst wil ik jullie allemaal nog eens van harte feliciteren met jullie behaalde resultaten. Ik spreek namens alle docenten als ik zeg dat we enorm trots zijn op jullie allemaal. Ik sta hier natuurlijk niet voor niets en dat komt omdat ik iets aan te kondigen heb.’
Een waas ging door de zaal en iedereen was tot stilte gebaand, allemaal benieuwt naar de aankondiging.
‘Bij deze,’ vervolgde de Bruin zijn verhaal, ‘kondig ik de koning en koningin van het eindbal aan!’
Even was ik stil en keek om me heen. Iedereen keek om zich heen, in spanning en afwachtend. Wie zouden er dit jaar de King en Queen worden? Ieder jaar waren het de populaire kinderen, maar dit maal kon het compleet anders zijn en waren het misschien wel twee nerds. Of een stel dat net een week samen was. Het was altijd een raadsel maar meestal kwam het neer op de populaire kinderen en dat was allemaal best voorspellend.
‘Onze koningin van het bal is niemand minder dan..’ Meneer de Bruin haalde een briefje tevoorschijn uit zijn broekzak, ‘Quinn!’
Ik keek verbijsterd om me heen en bleef pal op mijn plek staan. Ik keek achter me en zag hoe Fay hysterisch naar het podium wees. Uiteindelijk duwde Romy me een stuk naar voren en liep ik verlegen het podium op. Meneer de Bruin feliciteerde me hartelijk en keerde zich opnieuw tot de microfoon.
‘En de koning van het bal is niemand minder dan..’ de Bruin draaide zijn papiertje om en haalde een keer diep adem, ‘Niall!’
Opnieuw was ik verbijsterd. Maar dit kon helemaal niet! Niall was niet komen opdagen! Ik had hem nergens zien lopen, nergens zien staan. Geen enkele glim opgevangen van hem en nu was hij zomaar de koning van het bal! Onwaarschijnlijk! Want hij was niet eens komen opdagen. Ik tuurde om me geen terwijl meneer de Bruin opnieuw zijn naam zei. Ik wist dat ik gelijk had!
‘Aangezien Niall niet is komen opdagen, ziet het er naar uit dat we een andere koning moeten kiezen..’ zei de Bruin verontwaardigd. Net, toen hij een nieuwe aankondiging wou doen, liep er een jongen met mooie blonde lokken en perfecte ogen op het podium af. Mijn hart smolt en mijn verbijstering verdween als sneeuw voor de zon. Hij was dus toch gekomen! En goed dat hij eruit zag in zijn matzwarte pak. Meneer de Bruin was door het dolle heen en vermelde dat het nu tijd was voor de traditionele ‘King and Queen dance.’ Niall pakte me glimlachend bij mijn hand maar zei geen woord. Ik ook niet, maar dat kwam omdat ik verlegen was. Er werd plaats gemaakt op de dansvloer en de DJ zette een rustig en langzaam nummer op. Niall legde zijn handen om mijn heupen en ik mijn armen om zijn nek. Het was net alsof we in een film zaten.
‘Je ziet er prachtig uit Quinn.’ Zei Niall en keek me nog altijd glimlachend aan. Ik voelde hoe mijn wangen kleurden en giechelde verlegen. Ik genoot van iedere seconde waarin in me in Niall’s armen bevond en samen dansten we over de dansvloer. Wat de rest vond, boeide me niet. het was alleen ik en Niall.
Toen het nummer tot een eind kwam en de lichten van spotlight versprongen, drong iedereen zich weer op de dansvloer en werd de hardstyle weer opgezet. Niall daar in tegen pakte me bij mijn hand en trok me mee naar een rustig hoekje van de zaal. In een waas zag ik nog hoe Sanne naar me knipoogde.
‘Quinn, eigenlijk moet ik iets bij je kwijt.’ Niall wende direct zijn ogen tot de grond en ik hoorde hem diep adem halen. ‘Eigenlijk, was ik nooit van plan geweest om te komen. Maar toch zei iets in me dat ik heengaan moest. En achteraf, ben ik zo blij dat ik toch aanstalten had gemaakt om hierheen te komen. Voornamelijk omdat ik mocht dansen met een prachtig meisje in een prachtige jurk.’
Ik stond perplex van zijn woorden en keek hem alleen maar aan. Ik was dus wel bij hem opgevallen! En als het aan mij lag was dat niet alleen vanavond zo. Ik wist zeker dat mijn wangen verkleurd waren en ik glimlachte alleen maar en hoe kon ik ook anders. Ik had Niall al zo lang leuk gevonden en dat we nu koning en koningin van het eindbal waren leek wel op een teken.
‘Ik hou van je Quinn, ik wil dat je dat weet.’ Niall fluisterde zijn woorden en ik keek hem aan, nog altijd. Nu moet ik, nu moest ik het zeggen. Dit was het ‘perfecte’ moment waar iedereen het altijd over had.
‘Ik ook van jou Niall..’ Niall wende zijn hoofd voor een moment af naar de grond, keek gelijk weer op en legde zijn hand op mijn wang. Ik kon alles in zijn oceaanblauwe ogen aflezen. De woorden die we beide spraken werden bezegeld met een kus. Een erg speciale kus omdat dit heel speciaal voelde. Na een aantal seconden verlieten zijn lippen de mijne en keek hij me aan met een glimlach. Ik kon het niet laten en drukte mijn lippen opnieuw op de zijnde en krulde mijn mond op tot een glimlach. Ik wist dat dit het begin was van een hoopvolle relatie en we zouden samen alles overleven, een toekomst aangaan. Samen.
Niall en ik.
Reacties:
Mwaaaaaaaa ireen dit is geweldig!
Zo lief ^^ Zo zo zo Lief<3
I love it.
Woooow ik ben jaloers! Waarom kan jij zo goed schrijven en ik niet? Deze is echt cute! Ik heb er geen andere woorden voor.
<3
Yeah, i like it.
NO I LOVE IT!!!! WHOOO!!! YEAH HOWWIEE CUTEE IS DIT???!!!!!!
BEN SUPERBLIJ!!!!
X
Aaaah! Omg dat was echt zo super lief hihih.