FanFic.nl

Haunted

Chapter #1

Vol ongeloof staarde Jimmy naar het oude huis.
De verotte planken begonnen los te raken, en de witte verf was al aardig afgebladert.
De veranda voor het huis leek ook niet meer echt stevig , en 1 van de ramen op de 2de verdieping was gebroken.
'Je verwacht toch niet dat ik hier echt ga wonen?' roept hij dan.
Marie-beth geeft Thomas de laatste doos uit de kofferbak aan en richt zich dan op haar zoon. 'Jim , ik weet dat het misschien niet de meest geschikte woonplaats voor ons is. Maar meer kunnen we op dit moment niet betalen.' Marie-Beth zucht even en duwt dan de klep van de kofferbak dicht. Jimmy rolt met zijn ogen en kijkt hoe zijn moeder het huis betreed. Ergens haat hij haar omdat zei hem heeft meegesleept uit het verwende leventje dat hij eerst had. Hij kreeg alles wat hij wou , en gaf de meeste heftigste feesten. Maar aan de andere kant begreep hij ook wel waarom.
Toen zijn vaders zaak failliet ging , verloren ze alles. Eerst waren het alleen de mooie hebbedingetjes die hij op moest geven, zoals de nieuwste videospelletjes of sneakers.
Later werd zijn creditcard afgepakt , en op het einde werden ze uit huis gezet.
Jimmy trok zijn pet wat naar beneden en loopt dan het gammele trappetje op.
De planken kraken bij elke stap die hij zet,maar bang dat hij er door heen zou zakken was hij niet. Het trappetje had zijn vader immers ook gehouden.
Jimmy duwt de deur open en loopt naar binnen.
Gek genoeg was het binnen kouder en donkerder dan buiten.
Even schrok hij toen de deur met een klap achter hem dicht viel.
Hij vroeg zich af waar zijn ouders waren gebleven aangezien het merkwaardig stil was. Zijn ogen begonnen al aardig te wennen aan het donker , en met de krakende tredes onder zijn voeten liep hij de houten trap op. Jimmy kon niet zien hoe de trap eruit zag ,maar waarschijnlijk viel die ook bijna uit elkaar ,net zoals het huis zelf.
Boven was het een stuk lichter. Het zonlicht scheen namelijk door een enorm raam, die in tegenstelling tot alle andere ramen die hij zover was tegengekomen, niet bedekt werd met donkere stoffen die als gordijnen moesten dienen.
'Jimmy , ben jij dat?' Hij herkende zijn vaders stem en zonder antwoord tegeven liep hij de kamer in waar het geluid vandaan kwam.
Zijn vader stond dozen op elkaar te stapelen in een hoekje van de kamer.
Toen hij de laatste doos had neergezet draaide hij zich om. 'En , wat vind je ervan?' zei hij , en ergens in zijn stem was een klein vleugje trots te horen. 'Waarvan?' reageerde Jimmy. Zijn vader spreidde zijn armen 'Je nieuwe kamer natuurlijk' riep hij blij. Jimmy keek even rond. De muren die oorspronkelijk wit hoorden te zijn, waren eerder lichtgeel , en in de hoek naast het raam zat een groot gat in het plafon.
'Mooi' loog Jimmy. Zijn vader knikte tevreden en liep toen het kamertje uit.
Jimmy bleef even als bevroren staan maar liep toen naar het grote raam.
Waarschijnlijk was dit de lichtste kamer in het hele huis.
Hij liet zich vallen op de vensterbank , terwijl hij tegelijkertijd realiseerde dat alles in dit huis gammel en kapot was. Even was hij bang geweest dat de vensterbank los zou laten, maar tot zijn grootste verbasing gebeurde dat niet.
Jimmy keek even door het raam en zag de verhuiswagen ondertussen al was aangekomen. Hij keek verder, maar het enigste wat hij zag waren bomen.
Gek genoeg was het ontzettend grote bos, hem nog niet eerder opgevallen terwijl ze toch echt van die kant aan kwamen rijden. ZUchtend laat hij zich van het raam wegglijden en loopt de trap af. Hij kon beter even helpen met spullen uitpakken voordat zijn vader weer begon te zeuren.

Reacties: