Hoofdcategorieën
Home » Overige » Brieven. | Ft. Hermelien [GEDWONGEN PAUZE] » Brief 7: - Dark Wings -
Brieven. | Ft. Hermelien [GEDWONGEN PAUZE]
Brief 7: - Dark Wings -
Ik schreeuwde smekend toen de woorden mijn longen dichtsnoerden en de fles uit mijn klamme handen gleed. Glinsterende scherven vleiden zich in het lange gifgroene gras en raakten mijn huid. Tranen van bloed kleurden het perkament en vervaagden de tekst. Het schemerde inmiddels al en ik stond bevend op. Daniel verscheen en rende op me af.
‘Lyra!’ schreeuwde hij en hij drukte me vastberaden tegen zich aan. Ik hield mijn ogen gesloten toen de wind om ons heen wervelde en de grond verdween. De vleugels in mijn rug brandde als het hellevuur en de littekens scheurden open. Ik beet kermend van de pijn op mijn onderlip en proefde de metaalsmaak van bloed.
‘Probeer er maar niet aan te denken,’ fluisterde Daniel in mijn oor en ik opende moeizaam mijn ogen. Een Verbannen Engel word twee straffen opgelegd, het verwonden van zijn vleugels en het afnemen van zijn goedheid. De herinneringen schreeuwden en ik wilde dat Eleanora dit zou weten. Als ze wakker zou worden zou ze weten dat de dood niet beter was dan het leven.
Ik schreeuwde maar er volgde geen geluid meer. Vanuit mijn ooghoek zag ik hoe Mateo toekeek. Zijn blik stond gekweld en walgend. Ketens sneden mijn polsen door een het bloed gutste over mijn hele lichaam.
‘Toon je vleugels,’ siste een bewaker en ik haalde diep adem. Ik sloot mijn ogen en liet het toe. Een zacht gefladder gleed de ruimte in en ik probeerde ernaar te kijken. De bewaker duwde mijn hoofd weg en gromde. Ik keek Mateo aan en de tranen gleden langs zijn wangen. Ik slikte het opkomende gal weg en schreeuwde het uit toen het vuur mijn vleugels raakte. Een zwaar gelach herrees en ik gaf het op, ik klemde mijn kiezen op elkaar en liet het gebeuren. Hun handen verminkten en duwden mijn vleugels terug in mijn rug. Zonder verdoving of medelijden werden de wonden dichtgenaaid en lieten ze me achter. Creperend van de pijn, wachtend op de dood.
Ik knielde bij haar neer en Gabriel knikte goedkeurend.
‘Ze heeft nog een polsslag, ze haalt het wel.’ Ik staarde naar haar, ik herkende haar door de verbintenis. Haar zwart gelakte nagels leken op mijn vleugels en haar gezicht stond vredig.
‘Ik was eerder gekomen, om haar te beschermen bij Jade. Ik moet toegeven, Lyra. Jij hebt geen zwakke sterveling gekozen,’ hij nam haar in zijn armen en keek mij en Daniel indringend aan.
‘Lyra?’ hij keek mij bezorgd aan en ik zakte door mijn knieën.
‘Vleugels,’ piepte ik en Daniels gezicht veranderde, zijn kille ogen werden warm. Mijn handen klauwden zich in de aarde en ik weigerde te schreeuwen. Ik staarde naar Daniel en Gabriel. Hun vleugels waren inktzwart en ik hapte naar adem toen een knappend geluid weerklonk. Daniel knielde bij me neer en ik verborg mijn gezicht in zijn hals. Een Demon werd pas geboren als zijn vleugels uit de wonden barstte. Ik verrekte geen spier toen alles verbrijzelde en een intense pijn gevolgd door vrijheid me overviel. Daniel hielp me rechtop en ik keek achterom, twee reusachtige vleugels bewogen pijnlijk. De veren waren besmeurd met bloed en kleurden asgrijs. Ik was veranderd in een Demon, het was te laat.
‘Lyra kan zelf nog niet vliegen, breng de sterveling naar ons huis en help haar overleven. Ik reken op je Gabriel, je weet wat dit voor ons kan betekenen. De Raad moet vernietigd worden en zij vormt de sleutel!’ hij knikte kort naar Eleanora en Gabriel veegde zijn blonde haar uit zijn ogen.
‘Dat weet ik, ik zal haar met mijn leven beschermen,’ zweerde hij zacht.
‘Hebben jullie perkament?’ vroeg ik en keek nerveus om me heen. Daniel knikte en viste een vel uit zijn zwarte mantel.
‘Pen?’ vroeg ik en hij lachte hoofdschuddend.
‘Dat doe je maar op eigen krachten, kleine,’ grijnsde hij en ik keek hem boos aan. Ik hield mijn hand boven het papier en liet de woorden erin branden voordat ik hem aan Gabriel gaf.
Eleanora,
Gabriel heeft je leven gered. Hij was je al gevolgd naar het landhuis van Jade. Ziellozen zijn niet te vertrouwen, zelfs niet in hun verwonde toestand.
Ik ben heel even bij je geweest, je lijkt me erg aardig…
Dat ben je vast ook. Ik wilde je alleen vertellen dat dit om meer dan alleen ons gaat. Volgens de Demonen en volgens ons ben jij de sleutel. Jij kunt de Raad vernietigen, of beter gezegd door onze verbintenis kan dat. Laat het moorden maar aan ons over. Hoewel Gabriel jou vast wel zal gaan trainen…
Hou je hoofd geheven en waag het niet om zelfmoord te plegen, of domme dingen te doen! Gabriel is ooit een Helende Engel geweest, hij kan je levensduur dus verlengen.
Ik en Daniel vertrekken eerst naar de Hel, zo kunnen we een leger van Demonen beginnen. Het klinkt ongelofelijk stom als ik het zo neerschrijf.
Veel sterkte en ik geloof in je.
Lyra
Ps; Alles wat jij dus moet doen is trainen voor de gevechten, want die zullen er ongetwijfeld komen. O, en luister goed naar Gabriel, hij zal je meer leren over onze wereld die nu ook jouw wereld is.
Reacties:
Ik ben het met je eens! Dit vind ik echt de mooiste brief! Maar dat veranderd voor mij bij elke nieuwe brief weer. :-) ik kan echt niet wachten op de volgende! Dat jij (jullie) zo goed kunnen schrijven! Echt een dikke respect! Plees laat me niet te lang in spanning! Dit verhaal verplaatst vandaag nog naar mijn favorieten!
<3