FanFic.nl

A Jonas Story (pauze)

De begravenis

door de ogen van Babs

"Babs, wil je naar beneden komen om met ons te ontbijten?" riep Babs' moeder de volgende ochtend. Met een raar gevoel stond Babs op, vandaag was het de begrafenis van haar oma en ze wist niet zeker of ze het ging aankunnen, gelukkig komt Joe ook. Joe, alleen zijn naam zeggen bezorgde haar een glimlach op haar gezicht. Ze was zo blij gisteren toen hij voor haar neus stond, ze vergat al haar zorgen en kon weer lachen. Hij was helemaal van Amerika naar België gevlogen om haar te troosten en vandaag had ze hem meer nodig dan ooit. Hij was in deze korte tijd veel voor haar gaan betekenen en in deze tijd, wanneer ze zo verdrietig was, stond hij voor haar klaar zoals een echte vriend. Annelies en Jana zullen hem vandaag ook wel ontmoeten, haar twee beste vriendinnen steunden haar door dik en dun en hadden haar getroost wanneer ze het verschrikkelijke nieuws van haar oma had verteld. Met een schok realiseerde Babs zich dat ze niet weten dan Joe in België is. Wel dan zullen ze er snel achter komen, dacht Babs snel.

Het ontbijt verliep in stilte en niemand sprak, toen iedereen klaar was gingen ze zich klaarmaken en net wanneer Babs haar schoenen aan het aantrekken was, hoorde ze de deurbel. Dat zal Joe wel zijn, hij weet de weg niet naar de kerk dus had ze voorgesteld dat hij naar haar zou komen zodat ze samen konden gaan.
Ze liep naar de deur en toen ze aankwam, zag ze niet enkel Joe maar ook Annelies en Jana voor haar deur staan. Ze omhelsde ze allemaal en bedankte hen om te komen.

Onderweg naar de kerk vertelde Annelies en Jana dat ze Joe tegenkwamen op weg naar haar en dat ze zich een bult verschoten! Babs moest even lachen met de gedachte, maar eens dat de kerk in zicht kwam stond ze stil en moest ze al haar moed verzamelen om verder te gaan. Haar vriendinnen steunden haar en ook Joe deed zijn best om haar aan het lachen te maken, maar dat kon ze niet. Nog niet. Toen ze in de kerk aankwamen, moesten haar vriendinnen apart gaan zitten, Joe bleef bij Babs en ging naast haar zitten.

Toen de dag op zijn einde liep was Babs leeg gehuild. Ze had zich nog nooit zo triestig gevoeld, ze wou dat ze even alleen kon zijn, maar heel de dag door waren er mensen die haar wouden ontmoeten en haar hand wouden schudden. Ze vond het ook vreselijk dat Joe haar zo moest zien, helemaal rood waren haar ogen.

Eindelijk was ze thuis, ze had Joe achtergelaten voor haar huis en wou even echt alleen zijn. Babs ging languit op haar bed liggen en voelde de tranen alweer in haar ogen springen.


door de ogen van Joe

Terug in het hotel aangekomen kon Joe niet slapen. Enerzijds doordat het nog niet erg laat was en hij nog steeds last had van jetlag, anderzijds doordat hij steeds aan Babs moest terugdenken. Hoe ze daar stond toen ze haar verhaal deed over haar oma in de volgelopen kerk, hoe ze geen traan liet toen ze sprak, maar hoe ze in tranen uitbarstte toen ze weer naast hem zat. Hij had zijn arm om haar heengeslagen en troostwoordjes toegezegd, maar hij wist zelf maar al te goed dat het niet veel hielp.
Hij wou iets doen om haar op te vrolijken, maar kon met geen mogelijkheid bedenken wat. Hij wist zelf maar al te goed hoe het voelde om iemand waarom je geeft te verliezen, hij had het zelf maar liefst een paar keer zelf meegemaakt.

Joe besloot om even naar Nick te bellen, het was namelijk nog maar 15.00 in Amerika en veel anders kon hij niet.
Nick nam op met nog steeds een hese stem, maar het ging al veel beter met hem zei hij.
Zaterdag hadden ze al een nieuw concert in Zwitserland en Nick deed er alles aan om het niet af te moeten zeggen.
Na een telefoongesprek van 2 uur waarbij hij Frankie, Kevin, Danielle en zijn ouders ook nog even had kunnen spreken, besloot Joe te gaan slapen, morgen was het zijn laatste dag in België en hij wou deze graag met Babs doormaken.

Hij wist alleen niet wat ze precies gingen doen en wou alleen maar dat Babs een onvergetelijke dag zou hebben zonder al te veel aan haar oma te hoeven denken.

Reacties: