FanFic.nl

Lily Cullen

4.

*in de auto*
‘Mam, zijn we er bijna?’ vraagt Renesmee na een tijdje. ‘Nee lieverd, nog lang niet! Het is nu half 8, en we moeten tot half 9 rijden, dus we moeten nog een uurtje oke?’ zeg ik haar. ‘Nou..’ zucht ze. ‘Lieverd, ik weet dat het saai is, maar waarom heb je dan ook geen spelletje meegenomen?’ vraag ik. ‘Ik wist toch niet dat het zo lang was?’ zegt ze, verveeld. ‘Edward, kun je even stoppen? Ik ga wel achterin zitten!’ zeg ik tegen Edward. Hij knikt en zet de auto aan de kant. Ik geef hem een kus op zijn wang, stap uit en stap bij Renesmee achterin de auto. ‘Mama, waarom duurt het eigenlijk zo lang?’ vraagt Renesmee na 10 minuten opeens. ‘Omdat oma heel ver weg woont!’ antwoord ik. ‘Waarom woont oma zo ver weg?’ vraagt ze weer. ‘Dat weet ik niet, oma wou in Jacksonville wonen! En wij wonen in Forks!’ antwoord ik. ‘Help! Hoe moet ik aan haar uitleggen dat we in het regenachtigste plaatsje wonen?’ denk ik vragend. ‘Haha, laat mij maar!’ denkt Edward, lachend. ‘Renesmee, dat komt omdat papa en mama glitteren in de zon, en niemand mag dat zien! Je hebt dat toch wel eens een keer gezien?’ zegt hij. ‘Ja, dat is mooi! Allemaal glittertjes!’ zegt ze vrolijk. ‘Ja, die glittertjes zijn mooi! Maar niemand mag dat weten van papa en mama, want dan vind iedereen ons raar, en dan kunnen we verhuizen. En ik denk niet dat jij dat weer wil of wel?’ gaat hij verder. ‘Nee ik wil niet verhuizen!’ zegt ze geschrokken. ‘Je moet ook niet tegen oma zeggen dat wij glitteren he! Anders gaat oma ook denken dat wij anders zijn, en dat moet niet!’ zegt hij. ‘Nee, ik zeg niks!’ antwoord Renesmee, terwijl ze net doet alsof ze haar mondje dichtritst. ‘Wat een schatje is het toch!’ denk ik. ‘Ja, jij ook! Ik hou van jullie my love!’ denkt Edward, antwoordend.

*Bij Rene aangekomen*
‘Hallo mam, hallo Phil!’ zeg ik als we de achterdeur binnen komen. ‘He Lily, Renesmee, Edward!’ zegt Rene; ‘Phil heeft een baseball wedstrijd vanavond! Hij zei dat hij tegen half 1 vanavond wel thuis is!’ ‘Oma!’ roept Renesmee, terwijl ze op Rene afrent. ‘Hallo meisje! Hoe gaat het met jou?’ vraagt ze. ‘Goed! Ik verveelde me in de auto!’ zegt ze. ‘Ja begrijpelijk, 4 uur in de auto! Dat is wel een heel eind!’ antwoord Rene. ‘Wat zijn ze bleek! En Renesmee heeft het koud! Ze had Renesmee beter moeten aankleden!’ denkt ze. ‘Renesmee, wil je een trui? Je voelt een beetje koud aan!’ zegt Rene. ‘Nee hoor oma, ik heb het warm hoor!’ zegt ze terwijl ze in de speelkamer gaat spelen. ‘Ga zitten Lily, Edward. Willen jullie wat drinken?’ vraagt ze. ‘Nee dank je, we hebben net nog wat gedronken onderweg!’ antwoord ik. Edward knikt. ‘Oke, als jullie wat willen dan moet je het zeggen he!’ zegt ze. ‘Lily is ook bleek geworden, die moet eens wat meer in de zon komen! Ze moet hier komen wonen met Edward en Renesmee, die zijn ook al zo wit! Ze is wel heel wat veranderd sinds de laatste keer dat ik haar gezien heb!’ hoor ik Rene denken. ‘Hmm, als ze ons maar niet door heeft!’ denkt Edward. ‘Nee inderdaad. Pff, dit word nog wat morgenochtend. Dan moeten we natuurlijk broodjes eten, en dan? Zeggen dat we geen honger hebben? Dan valt dat op!’ denk ik. ‘We gaan extra vroeg weg, en zeggen dat we onderweg eten. We zeggen dan dat we naar een feestje moeten van Rosalie en Emmett, dat die elkaar morgen precies 7 jaar kennen!’ denkt Edward. ‘Ja, dat doen we!’ denk ik, antwoordend. ‘Lily, wat kijk je moeilijk!’ zegt Rene opeens. ‘Huh? Oh sorry, ik was even aan het denken!’ antwoord ik. Het is moeilijk om dit verborgen te houden voor mijn eigen moeder. Het is.. raar! Maar het moet wel! ‘Ik ga even bij Renesmee kijken!’ zeg ik terwijl ik opsta. Ik loop naar de speelkamer toe. ‘Hallo meisje, wat ben je aan het doen?’ vraag ik als ik naast haar hurk. ‘Ik speel met die poppetjes, maar die gaan heeltijd kapot! Ze zijn niet sterk!’ antwoord ze verdrietig. ‘Ach meisje, het is niet erg!’ antwoord ik. ‘Maar straks word oma boos!’ zegt ze met een beteuterd gezicht. ‘Dan koopt mama toch nieuwe? Het is niet erg joh!’ zeg ik. Renesmee begint te huilen. Ik trek haar in mijn armen en sus haar. ‘Het is niet erg! Meisje, niet huilen!’ zeg ik. ‘Maar.. maar..’ begint ze. ‘Niks te maren! Het maakt niet uit!’ zeg ik terwijl ik haar traantjes wegveeg. ‘Is alles goed hier?’ vraagt Edward die achter mij komt staan. ‘Ze is bang dat Rene boos word omdat de poppetjes heeltijd kapot gaan waarmee ze speelt!’ antwoord ik. ‘Zullen we eens gaan kijken hoe de omgeving hier is? Met z’n drieën? Gaan we een eindje wandelen!’ zegt Edward tegen Renesmee en mij. Ik knik, ook Renesmee stemt in. Ik loop met Renesmee op de arm naar de kamer en zeg: ‘Mam, wij gaan even een eindje lopen, even de omgeving verkennen!’ Mijn moeder knikt en antwoord: ‘Tot zo!’ Ik glimlach en knik. We lopen naar buiten, naar een nabijgelegen parkje. Ik zet Renesmee neer, maar ze laat zich meteen op de grond zakken. ‘Meisje, wat is er nou?’ vraag ik. ‘Speeltjes zijn kapot!’ zegt ze beteuterd. ‘Maar mama had toch al gezegd dat het niks uit maakt!’ zeg ik. ‘Het maakt niks uit lieverd! Papa en mama kopen zo nieuwe voor oma! Oma vind het niet erg!’ zegt Edward. Renesmee begint weer te huilen. ‘Wat moeten we nou?’ vraag ik verdrietig, denkend. Ik kan het niet aanzien dat mijn dochter verdriet heeft, het doet pijn! ‘Ik weet het niet, misschien is ze ziek! We vragen het morgen aan Carlisle!’ denkt hij. Ik knik. Ik pak Renesmee weer op. ‘Schatje, is er iets dat je wil doen nu?’ vraag ik om haar op andere gedachten te brengen. ‘Nee.’ zegt ze. ‘Wil je ook niet een stukje wandelen?’ vraagt Edward. ‘Nee.’ zegt ze weer. Ik zucht. ‘Dan gaan we wel terug naar oma, spulletjes pakken en weer naar huis!’ zeg ik. ‘Wat? Nee! Ik wil bij oma blijven!’ zegt ze. ‘Niet meer terug naar opa Carlisle en oma Esme?’ vraag ik. Daar moet ze even over nadenken. ‘Jawel, maar nu zijn we bij oma Rene!’ zegt ze. ‘Dan moet jij eens een vrolijker gezicht opzetten madame!’ antwoord ik. ‘Maar mama..’ begint ze. Ik kijk haar vragend aan. ‘Ik heb oma’s speeltjes kapot gemaakt!’ zegt ze. Ik kijk Edward aan en denk: ‘Wat moeten we nou? Terug naar huis? Zeggen dat ze ziek is geworden en haar het liefst na laten kijken door Carlisle omdat hij de beste dokter is?’ Edward knikt. ‘Kom meisje, we gaan naar huis!’ zeg ik tegen Renesmee terwijl ik haar oppak. Edward slaat zijn arm om me heen en geeft me een kus op mijn wang en een op die van Renesmee. We lopen terug naar Rene. Ik zet Renesmee vast in de auto en loop dan naar binnen. Edward blijft buiten staan, zodat Renesmee niet uit de auto klimt. Als ik binnen kom zeg ik tegen mijn moeder: ‘Mam, we gaan naar huis! Er is iets met Renesmee, en we willen haar graag even na laten kijken door Carlisle! Hij is de beste dokter en we kennen hem! We hebben liever niet dat Renesmee naar een vreemde dokter gaat!’ ‘Ach meisje, dat is goed! Moet ik nog helpen met jullie spullen pakken?’ vraagt mijn moeder. Ik schud mijn hoofd, pak onze jassen en zeg: ‘We hadden alleen onze jassen en onze slaapspullen bij ons, maar de slaapspullen lagen nog in de auto! Sorry dat we meteen weer weg moeten! We zijn hier nog geen uur!’ ‘Maakt niet uit! Geef Renesmee een kus van me en zeg hoi tegen Edward!’ antwoord ze. Ik knik en loop naar buiten. ‘Doei mam!’ zeg ik nog voordat ik de auto in stap. ‘Ik vind het niet leuk dat we nu al weer naar huis moeten!’ denk ik. 'Hetmoet wel! Ik moet even met Carlisle praten over Renesmee!’ denkt hij, antwoordend. ‘Ik wil daar bij zijn hoor!’ denk ik meteen. ‘Ja natuurlijk!’ denkt hij, antwoordend. Renesmee begint te huilen. ‘Ik wil niet naar huis!’ zegt ze. ‘Jawel Renesmee!’ zegt Edward; ‘Stil maar even! Ik heb een idee, even met mama overleggen!’ Ik kijk hem vragend aan. ‘Als we nou de auto aan de kant zetten? De auto ergens op een verlaten plek neerzetten, en dan rennen naar huis? Dat gaat veel sneller, en dan halen we na de tijd een keer de auto op!’ denkt hij. ‘Ja, dat vind ik een goed idee! Maar waar zetten we hem neer?’ denk ik. ‘Hmm, hier?’ zegt hij opeens hardop als we een zijweggetje naderen. Ik knik. ‘Wat is er papa? Wat is er hier?’ vraagt Renesmee.

Reacties: