FanFic.nl

Lily Cullen

5.

‘Niks lieverd, ik ben met mama aan het overleggen!’ antwoord Edward. Ik knik en zeg: ‘Als je de auto hier neerzet, dan gebeurt er niks mee! Ik zie niks gebeuren in ieder geval!’ ‘Oke, dan parkeren we hier!’ antwoord Edward; ‘Kun je zien hoe laat we thuis zijn als we nu gaan?’ vraagt hij. ‘Het is nu half 10, we zijn rond 10 uur thuis!’ zeg ik langzaam. ‘Ik bel Carlisle even of hij 10 uur thuis is of dat hij dan nog in het ziekenhuis is!’ zegt Edward. Hij pakt zijn mobiel en toetst Carlisle’s nummer in. Edward stapt uit. ‘Blijf even zitten oke, lieverd?’ zeg ik tegen Renesmee. Ze knikt. Ik stap ook uit en ga bij Edward staan. Carlisle pakt op. ‘Hallo met Edward! Ben je om 10 uur thuis of ben je dan nog in het ziekenhuis?’ zegt Edward meteen. ‘Ik ben dan nog in het ziekenhuis!’ antwoord Carlisle. ‘Oke, dan komen wij even langs met Renesmee, kun je dan even tijd vrijmaken voor ons?’ antwoord Edward. ‘Wat is er met Renesmee?’ vraagt Carlisle. ‘Lily en ik hebben een paar vraagjes over haar! Maar dan rennen we nu eerst naar huis, en halen Lily en ik later de auto op! Thuis nemen we even de BMW van Rose!’ zegt Edward. ‘Oke, tot straks!’ antwoord Carlisle. ‘Tot straks!’ zegt Edward. Ik haal Renesmee uit de auto. We lopen een stukje het bos in en ik laat Renesmee op mijn rug. ‘Goed vasthouden, lieverd!’ zeg ik tegen Renesmee. Ze klemt haar armpjes om mijn nek heen en Edward en ik beginnen te rennen.
Tegen 10 uur zijn we thuis. ‘Rose! Rose kom hier!’ roept Edward. ‘Rustig, nu lijkt het of je boos bent!’ zeg ik. Rose komt rustig aanlopen en vraagt: ‘Wat heb ik nu weer gedaan?’ ‘Mogen we even je BMW lenen?’ vraagt Edward. ‘Hoezo? Je hebt zelf toch een auto?’ antwoord Rose. ‘Ja, maar die staat nog bij Jacksonville in de buurt! Lily en ik moesten snel met Renesmee naar huis, we moeten met haar naar Carlisle, maar het lijkt ook zo raar als we bij het ziekenhuis aan komen rennen!’ antwoord Edward. Rose kijkt mij verbaasd aan. ‘Met Renesmee naar Carlisle? Waarom dan?’ vraagt ze. ‘Even een paar vraagjes.’ antwoord ik. ‘Ja, neem maar mee! Ik haal je Volvo wel op!’ zegt Rosalie. ‘Oke, hier zijn mijn sleutels!’ zegt Edward terwijl hij zijn sleutels geeft. Rosalie geeft die van haar aan Edward. ‘Dank je!’ zeg ik. We lopen snel naar de garage en stormen langs Esme. ‘Rose legt het wel uit! We zijn zo terug, denk ik!’ zegt Edward. We springen in de auto, ik maak Renesmee vast in de gordel en we rijden weg. Bij het ziekenhuis aangekomen staat Carlisle al op ons te wachten. ‘Kom maar mee, ik heb een kamertje gevonden!’ zegt hij. We lopen langs de EHBO. Er zit een man met een grote doek om zijn bovenbeen. Ik ruik bloed. ‘Edward, help!’ denk ik. ‘Carlisle, pak Renesmee!’ zegt Edward. Carlisle doet wat hij zegt en Edward pakt mij bij mijn armen vast. ‘Waar moeten we heen?’ vraagt Edward. ‘Hierheen, volg mij maar!’ zegt Carlisle. Edward trekt mij mee achter Carlisle aan, weg van de geur van bloed. ‘Gaat het weer?’ vraagt Edward, als ik weer een beetje ontspannen ben. Ik knik. ‘Dokter Cullen, kunt u even op de eerste hulp helpen?’ vraagt een zuster, die net langs komt lopen als ik Renesmee weer op m’n arm heb. ‘Sorry, ik ben heel even bezig!’ antwoord Carlisle. ‘Maar het is belangrijk!’ zegt de zuster weer. ‘Dit is eventjes belangrijker voor mij. Er is iets met mijn kleindochter en dat wil ik eerst even uitzoeken oke? Daarna kom ik helpen op de EHBO als ik mijn zoon, schoondochter en kleindochter geholpen heb!’ antwoord hij. Hij loopt weg, Edward en ik er achteraan. ‘Ga hier maar naar binnen!’ zegt Carlisle. Edward en ik gaan met Renesmee naar binnen. Edward en ik gaan beide apart op een stoel zitten. Ik neem Renesmee op schoot.

‘Edward, wat is er? Aan de telefoon klonk je.. angstig!’ zegt Carlisle. ‘Wat is er met zijn kleindochter dat hij die man die bijna dood bloed daar zomaar laat zitten?’ hoor ik iemand buiten de deur denken. Voorzichtig fluister ik: ‘Shhht! Iemand luistert mee!’ Carlisle denkt: ‘Bedankt voor de waarschuwing!’ Hij staat op en loopt naar de deur, trekt deze open en daar staat dezelfde vrouw als die aan Carlisle vroeg of hij op de EHBO kon komen helpen. ‘Wat doet u hier?’ vraagt Carlisle. ‘Euhm.. Ik.. euhm..’ stottert ze. ‘Wegwezen! Dit is persoonlijk, het gaat u niks aan!’ zegt hij. De vrouw knikt en loopt meteen weg. Carlisle doet de deur weer dicht en gaat weer zitten. ‘Doe jij ’t woord maar!’ denk ik. ‘Oke, my love!’ antwoord Edward denkend. ‘Nou, we waren dus bij Rene, Renesmee was aan het spelen met van die poppetjes. Lily ging kijken hoe het ging. Toen begon Renesmee te.. huilen. Ik ben gaan kijken en toen gingen we even naar buiten. Daar bleef ze zo.. depressief. We vonden dat een beetje.. nou ja, heel erg raar voor een half-vampier. Dus besloten we maar meteen naar jou te gaan!’ legt Edward uit. Carlisle knikt. ‘Ik heb nog nooit gehoord da een half-vampier moest huilen of depressief was. Dus ik weet het eigenlijk ook niet zo goed! Misschien is ze wel menselijker dan we dachten!’ zegt hij. Ondertussen zit Renesmee met haar krullen te spelen. ‘Renesmee, kom eens mee!’ zegt Carlisle. Renesmee loopt achter hem aan en zegt: ‘Ik speeltjes van oma Rene kapot gemaakt!’ Ik hoor aan haar stemmetje dat ze bijna weer begint te huilen. ‘Wat is er toch met haar? Normaal huilt ze nooit! En nu..’ denk ik. Edward pakt mijn hand vast en denkt: ‘Rustig maar my love! Het komt allemaal goed! Vertrouw maar op Carlisle!’ Hij glimlacht. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. ‘Ik hou van je, My love!’ denk ik; ‘Ik weet dat Carlisle er wel achter komt met wat er met Renesmee is!’ In mijn ooghoek zie ik Edward knikken. ‘Opa, vind oma Rene dat echt niet erg van die speeltjes?’ hoor ik Renesmee opeens vragen. ‘Nee natuurlijk niet joh!’ antwoord hij; ‘Blijf maar even hier zitten! Ik ga even met papa en mama praten oke?’ ‘Ja!’ antwoord Renesmee, weer vrolijk. Carlisle komt weer naar ons toelopen. ‘Ik weet niet wat er met haar is, ik heb haar volledig nagekeken, maar ik kan niks vinden wat niet goed zou zijn! Ze is niet ziek, ze gedraagt zich alleen.. menselijk!’ zegt hij. Het lijkt alsof hij er zelf ook wel mee zit. Ik kijk Edward aan en zucht. ‘Ik kijk vanavond wel verder, als ik terug kom van mijn werk. Dan kunnen jullie nu naar huis en hoeven jullie niet heel de tijd hier te zitten! Ik weet hoe moeilijk het hier is voor jou Lily! Dus ga maar naar huis! Ik kan nu verder op dit moment toch niks doen!’ zegt hij. ‘Oke, is goed! Bedankt Carlisle!’ zegt Edward. Ik ben ondertussen opgestaan om Renesmee te halen. ‘Kom maar meisje, we gaan naar huis!’ zeg ik terwijl ik haar oppak. ‘Oke, mama! Gaat opa Carlisle meteen mee?’ vraagt ze. ‘Nee, die moet nog even werken!’ antwoord ik. ‘Oke! Papa gaat toch wel mee he? En mag ik thuis met Alice spelen?’ vraagt ze. ‘Ja, papa gaat wel mee, en ja je mag thuis wel met Alice spelen!’ antwoord ik lachend. Ik loop met Renesmee terug naar Edward en Carlisle. Edward en ik lopen de deur uit, bedanken Carlisle nog even en lopen dan naar de uitgang van het ziekenhuis. We moeten weer langs de EHBO. De man zit er nog steeds; ik ruik zijn bloed weer. ‘Edward!’ denk ik meteen. ‘Houd Renesmee goed vast!’ zegt hij. Ik pak haar stevig vast en hij pakt me bij mijn armen. Hij trekt me naar buiten, duwt me in de BMW, zet Renesmee vast in de gordel en rijd snel weg. Ik snuif de frisse lucht op en zucht. ‘Waarom is het zo moeilijk?’ klaag ik. ‘Ik weet het! Maar het lukt je wel! Wij weten allemaal hoe het voelt, dus je kan er met ons altijd over praten! Maar gaat het weer?’ zegt hij. Ik knik. Als we thuis komen, zien we dat Rosalie nog niet thuis is. We parkeren de auto en lopen de woonkamer in. Ik houd Renesmee op m’n arm. ‘Wat was er?’ vraagt Esme geschrokken. ‘Weten we niet! We waren bij Rene, en Renesmee begon heel de tijd te huilen en ze was nogal.. depressief!’ antwoord Edward. Esme kijkt geschrokken. ‘En wat zei Carlisle?’ vraagt ze. ‘Hij weet het niet, hij kijkt straks als hij thuis is verder of hij wat kan ontdekken of zo!’ antwoord Edward.

Reacties: