FanFic.nl

Stand alones

♡ || Special

Rode kaarsen stootten een prachtig licht uit, dat weerkaatste op de donkere muren van de eetkamer. De mahoniehoutentafel was gedekt voor twee en zodra de oven begon te piepen en aangaf dat de halve kalkoen klaar voor servering was, snelde Zayn ernaar toe.
Zwijgend trok de jongen ovenhandschoenen aan, duwde de klep van de oven
naar beneden en schoof de ijzeren plaat naar buiten. Damp en rook stegen op van de homp vlees en een verleidelijke geur drong Zayns neus binnen, liet hem zo lichtjes watertanden. Terwijl hij het ding eruit haalde en op het aanrecht neer zette zodat het af kon koelen, voelde hij hoe zijn knieën begonnen te knikken. Eerst langzaam, daarna sneller en voor hij het überhaupt doorhad, ging de deurbel. Het was een langgerekt, schel geluid maar voor Zayn was het een soort van startsignaal.
Het ging beginnen.
De jongen snelde naar de deur, ging rechtop staan en streek zijn donkere, nette kleding glad. Eigenlijk wilde hij in pak gaan - maar dat zou too much zijn volgens Louis. En hij wist veel van mode af, vond Zayn.
Nog één laatste keer liet de jongen zijn voorgestudeerde dialogen door zijn hoofd gaan. De letters, de uitspraak, zijn glimlach - alles ging hij nog even bijlangs.
En toen opende hij de deur.
"Hey!" luidde een meisjesstem zodra de schemerige buitenwereld zichtbaar werd. Zayn glimlachte naar haar, liet haar binnen en sloot de deur weer. Vervolgens nam hij haar jas, lachte om haar bedankje en begeleidde haar naar de woonkamer - die direct aan de eetkamer grensde.
"Zayn, wat is -" Perrie's woorden bleven in de lucht zweven zodra het meisje de gedekte tafel en rode kaarsen zag. En, natuurlijk, de enorme kalkoen.
"Vind je het mooi?" vroeg de jongen voorzichtig. Perrie knikte enthousiast en liet haar blauwe ogen door het vertrek gaan, alsof het niet haar eigen huis was.
"Het is prachtig," fluisterde ze. Zayn glimlachte, gaf zijn vriendin een kus en verzocht haar plaats te nemen op hun zwartleren bank.
"Wacht nog heel even, dan serveer ik het eten." Zayn snelde naar de keuken en hoofdschuddend keek Perrie hem na. Ze had hem nog nooit zo gezien, laat staan met eten en het verbaasde haar. Eigenlijk wist ze niet of ze nu heel blij moest zijn of eigenlijk heel bezorgd.
Het was wel Zayn.
De kalkoen belandde in het midden van de tafel en twee salades werden op ieders bord gestald. Netjes, in een kommetje, voorzien van echte mozzarella. Daarna pakte Zayn één van de rode flessen wijn, opende het en schonk hun glazen halfvol. De fles zette hij terug en meteen snelde hij weer naar de woonkamer.
"My lady?" Perrie grinnikte om het vreselijke accent dat haar vriend had aangenomen, maar pakte toch de uitgestoken hand beet om zich zo omhoog te laten trekken.
"Ready?" Het meisje knikte.
Zayn loodste haar naar de eetkamer, trok één van de twee stoelen naar achteren en liet haar daar plaats nemen. Nog altijd een beetje overdonderd door zijn hoffelijkheid, nam Perrie plaats en wachtte ze geduldig tot ook de jongen was gaan zitten. Tegenover haar, maar wel zo dichtbij dat hun voeten elkaar konden raken.
"Bonne-apetit," sprak Zayn, waarna hij een vork pakte en van de sla begon te eten. Normaal schoof hij alles naar binnen, maar vanavond niet. Nee, vanavond zou bijzonder zijn, heel erg bijzonder en daar kon hij zijn slechte manieren niet bij gebruiken. Nou had Modest! hem ook het één en ander geleerd, maar toch.
Zwijgend aten ze, keken ze elkaar aan en glimlachten ze. Hun liefde leek tussen hen in te zweven als hartjes, gestuurd door Cupido hemzelve, en nog nooit had Zayn zo'n sterke connectie met Perrie gevoeld. Oké, misschien wel eens, maar niet op deze manier. Niet zo officieel, niet zo-
"Zayn?" De jongen schrok lichtelijk.
"Hm?" Perrie legde haar vork neer en keek hem aan, dit maal serieus.
"Waarom doe je dit?" Nu legde ook Zayn zijn bestek neer, keek zijn meisje
aan. Zijn hand stak hij uit om zo de hare vast te pakken en met zijn duim streek hij over de rug van haar hand.
"Omdat je speciaal bent." Perrie grinnikte.
"Ik meen het, Zayn. Goedkope praatjes gaan je hier niet uit redden." Zayn zweeg. Eigenlijk had ze wel gelijk, maar op deze manier ging het niet precies zoals gepland en daar kon hij net over.
Het moest perfect zijn.
"Eet je salade nou maar gewoon op, oké?" vroeg hij haar en toen Perrie hem vreemd aankeek, trok hij een pruillip.
Ze ging verder met haar salade.
Opnieuw werd er gezwegen. Geglimlacht. Het ging de hele tijd zo door en zodra Zayn zijn salade op had, bleef hij nerveus kijken naar hoe Perrie de hare opat. Ze was allang over de helft en er lagen nog een paar blaadjes op haar bord, samen met een stukje kaas dat hij in de vorm van een hartje had gesneden.
Mozzarella kaas.
Het meisje at zwijgend door. Een blaadje sla, nog een blaadje sla en uiteindelijk prikte ze haar vork in het stukje overgebleven kaas. Het hartje, dat Zayn speciaal voor haar had gemaakt.
De vork wilde er niet in.
Verbaasd legde Perrie haar bestek neer, om vervolgens vragend op te kijken. Een glimlachende Zayn was alles wat ze zag en het beviel haar maar niks. Nou ja, eigenlijk vond ze het wel opwindend hoe hij zo hoffelijk en Zayn-achtig tegelijk kon zijn, maar toch.
Na een tijdje vroeg ze:
"Wat heb je ermee gedaan?" Zayn bleef echter zwijgen. Zuchtend haalde Perrie haar schouders op, pakte ze haar vork vast en probeerde er weer in de prikken. Steeds harder en uiteindelijk hoorde ze een vreemd geluid. Alsof ze ergens tegenaan sloeg. Metaal op metaal.
Voorzichtig begon ze met de punten van de vork aan de kaas te prutsen. Ze haalde de randjes weg, vervolgens de bovenkant en vond zo uiteindelijk het middelpunt.
Tranen sprongen in haar ogen en met een lichtelijke glimlach keek ze toe hoe Zayn zijn stoel naar achteren schoof, naar haar toe kwam lopen en op zijn knieën naast haar kwam zitten. Nog altijd glimlachend nam hij haar hand, gaf er een zacht kusje op en keek haar intens aan.
"Perrie Louise Edwards, wil je met me trouwen?"



Ik vind eigenlijk dat jullie inmiddels wel moeten weten hoe dit afloopt. Congratulations to Zayn Malik & Perrie Edwards, who are officially engaged! Like, echt waar. Ze zijn verloofd. (:

Reacties: