Hoofdcategorieën
Home » All Time Low » It was like a timebomb set in a motion » That girl'
It was like a timebomb set in a motion
That girl'
(Alex POV)
Eva heeft die avond alles veranderd, maar dan ook letterlijk alles. Ik wist dat onze muziek soms mensen hielp, maar wij hebben letterlijk dit meisje haar leven gered. Ze is een lief, gebroken meisje. Het kind is pas 15 jaar en heeft al zoveel meegemaakt, mensen zijn zo verschrikkelijk, ik snap er niks van, ze is prachtig, waarom heeft dit meisje geen vrienden? Jack legt haar op zijn bed, we hebben er nog over geruzied. We willen allemaal voor haar op de bank slapen, maar Jack won. Jack is mijn beste vriend en hij zorgt nu al zo goed voor haar. ‘Ligt ze al?’ fluister ik naar hem. Hij knikt. ‘Geef haar een nachtkusje dude! Ik wet dat ze dat in geen jaren heeft gehad.’ Zegt hij tegen me. Ik knik en sluip naar het bed. Ze ligt daar met haar kleren aan. Ze ziet eruit als een bang klein meisje van vier. ‘Ag kind toch.’ Fluister ik tegen mezelf. Ik geef haar voorzichtig een klein kusje op haar voorhoofd, ik wil niet dat ze wakker word. ‘Slaap lekker.’ Het is 1 uur ’s nachts maar ik vind dat we moeten overleggen over wat we met haar gaan doen. ‘Jongens!’ roep ik zachtjes. ‘Wat gaan we met onze Eva doen?’ het blijft stil in de bus. ‘We kunnen haar niet zomaar achterlaten.’ Zeg ik voorzichtig. Ik zie de jongens knikken.
Na een half uur overleggen hebben we besloten. We gaan een huis voor haar zoeken, en als dat niet lukt komt ze desnoods bij een van ons. Ik zie dat Jack echt voor haar wil zorgen, dus hij word het waarschijnlijk. ‘Jack, gast, jij gedraagt je als een vader voor haar, heb je dat door?’ ik kijk hem doordringend aan en ik zie dat hij schrikt. ‘Ik, uh, echt?’ stamelt hij. Ik knik en hij begint te glimlachen. ‘Dan ben ik een erg slechte jongen geweest aangezien ik maar tien jaar ouder ben!’ zegt ie met een knipoog. Typisch Jack dit. ‘Stoute Jack!’ zeg ik snel. Samen lachen we, maar dan hoor ik Eva omdraaien en het is gelijk stil in de bus. ‘Zachter jongens, ze mag niet wakker worden.’ Zegt Zack. Zack is de stilste van ons allemaal, maar wel onwijs slim en zorgzaam. ‘Jongens, de komende paar dagen zijn wij de ouders van Eva, okay?’ fluister ik. Ze is net 10 jaar jonger, maar het voelt als 20. Ik voel me echt als een vader voor haar, en ik denk de anderen jongens ook. ‘We helpen haar met alles wat ze nodig heeft, en we zullen haar niet judgen, beloven we dat?’ weer knikken alle jongens. Ik zie dat Jack een grote lach op zijn mond heeft, maar hij probeert ernstig te kijken. ‘Jack, we gaan even naar buiten ik wil met je praten.’ Hij knikt en samen lopen we de donkere stad in. ‘Tilburg is een mooie stad.’ Zeg ik om de stilte te breken. ‘Heel Nederland is prachtig..’ zucht hij. ‘Heb je de huizen gezien? Allemaal van baksteen! En alle slootjes..’ ik begin te lachen. Jack heeft Nederland altijd een mooi land gevonden, het is jammer dat we hier niet zo vaak kunnen komen. ‘Je hebt gelijk.’ Zucht ik. ‘Morgen gaan we Eva helpen haar paspoort op te halen.’ Zag ik erachter aan. Jack doet niks anders dan knikken. ‘Ik wil haar niet naar een of ander adoptie bureau sturen. Jack kijkt me aan alsof hij me aanvoelt maakt hij me zin af. ‘Ik wil haar bij ons houden, ik voel dat ze speciaal is.’ Jack is slim. ‘Kan een van ons haar niet adopteren?’ vraag ik aan hem. Ik zie Jack twijfelen. ‘Kom op! Ze is lief, speciaal en ze heeft alleen een familie nodig. Wij kunnen haar familie zijn..’ zeg ik vol hoop. Ik wil Eva graag bij ons houden. Ik zie Jack knikken. ‘Jij hebt Lisa..’ zegt hij dan uiteindelijk twijfelend. ‘Jij hebt al iemand die thuis op je wacht, die in je huis woont, ik heb niemand..’ zegt hij dan. Ik snap waar Jack heen wilt. ‘Je houd nu al van haar hè?’ zeg ik en zonder twijfel ga ik door. ‘Ik denk dat als je haar adopteert, dat ze je eeuwig dankbaar zou zijn.’ Jack kijkt me aan als we door de stad lopen, terug naar het terrein van 013, waar onze bus staat. ‘Meen je dat serieus?’ vraagt hij dan nogmaals.
omg so cute c: