FanFic.nl

It was like a timebomb set in a motion

Outlines'

Ik loop de supermarkt in om stroopwafels en drop voor de jongens te halen. Ze blijven buiten zitten, we zitten in een vreemde stad en ik hoef alleen maar wat stroopwafels en drop te halen, wat kan er gebeuren? Toch loop ik met een vreemd gevoel de Hoogvliet in. Waar het vreemde gevoel vandaan komt weet ik niet maar ik probeer me er niet door te laten leiden. Als ik de snoepafdeling oploop blijf ik staan. Daar staat hij, in een wit shirt en een spijkerbroek, zijn grijze haren liggen keurig op z’n hoofd. Ik draai me op en ren met een grote vaart de supermarkt uit, richting het bankje waar de jongens zitten, zo in Jack z’n armen en barst in huilen uit. Ik hoor Jack vragen wat er is en druk mijn neus nog dieper in z’n borst, laat me asjeblieft nooit meer los, denk ik. ‘Mijn, mijn, vader..’ snik ik. Maar mijn stem word gesmoord omdat ik me nog dichter tegen Jack aandruk. Ik hoor de Alex, Rian en Zack opstaan en ik voel Jack z’n armen nog strakker om me heen. Op dat moment hoor ik die maar al te bekende stem.

‘Wat heeft dit te betekenen?!’ roept hij, ‘waarom lig je nog niet half dood op straat?!’ is het enige wat hij zegt. Hij schreeuwt het bijna, en gewoon in het Nederlands, ik merk dat mensen ons aankijken maar het kan me niet schelen. Ik voel me veilig tussen mijn helden en ik ruk me los uit Jack z’n armen. ‘Rot op! Rot op! Rot op!’ is alles wat ik zeg. De jongens kijken me vragend aan, ze hebben geen idee wat er gezegd word. ‘Ik heb nu Alex, Jack, Zack en Rian! Jij hebt mij gedumpt! Klootzak!’ ik schreeuw het uit en ik voel me gezicht rood aanlopen. De jongens horen hun namen en zetten een stap naar voren. Ik zie mijn vader een stap achteruit zetten, toch laat hij zich niet kennen. ‘Jij hoort dood te liggen in de goot jij Satanist!’ schreeuwt hij terug. Satanist is het ergste scheldwoord dat hij kan bedenken? Denk ik en ik begin bijna te lachen. ‘Als Satanist het ergste is wat jij kan bedenken dan is er niks aan de hand, lul!’ roep ik terug. Ik voel de ogen van de jongens in mijn rug branden. Ik sta hier te schreeuwen in een taal die ze niet snappen, tegen een man die ze niet kennen, maar blijkbaar wel mijn vader is. Het word mijn vader teveel en hij pakt me bij mijn arm. ‘Laat me los, klootzak!’ roep ik. ‘Ik ben je dochter toch niet meer?! Blijf van me af!’ ik begin om me heen te schoppen en ik voel acht handen aan mijn andere arm trekken. Als snel merk ik dat 1 paar handen los heeft gelaten en zich rustig opstelt tegenover mijn vader. ‘Meneer, als u zo vriendelijk wilt zijn dit meisje los te laten?’ hoor ik Alex rustig zeggen. Dat had hij beter niet kunnen doen. Ik herken die blik in mijn vaders ogen maar al te goed. ‘Alex! Weg!’ schreeuw ik, maar het is al te laat. Mijn vader heeft hem vol in zijn maag getrapt. ‘Alex! Alex!’ huil ik, dit komt allemaal door mij. Alex valt op de grond en ik voel nog twee paar handen los laten. Het zijn de handen van Zack en Rian die mijn vader vuil aankijken. Het word ook Jack teveel en laat me los. Mijn vader zet me in zijn Jeep en geeft me een klap. Ik draai het raampje open en schreeuw nog een laatste keer naar de jongens. ‘Jack! Alex! Rain! Zack! Help me! Iemand!’ dan draait de Jeep het pakeer terrein van de hoogvliet af, en ik zit ik verloren op de achterbank.

Na tien minuten draaien we de snelweg op, ik kijk steeds achterom, maar ik kan de Volvo nergens herkennen. ‘Zit stil, rotkind.’ Zegt mijn vader kortaf. Ik kijk hem vuil aan, het is alles of niets Eef.. ‘Jij wilde mij toch niet meer, waarom moet ik dan nu zo nodig met je mee?’ ik hoor mijn vader grinniken. ‘Ik ga ervoor zorgen dat ik je nooit meer hoef te zien, ik doe dit liever niet Eva, maar het is Gods wil.’ Zegt hij op een monotone toon. Ik voel me verstijven. Hij gaat me vermoorden! Hij gaat me godverdomme vermoorden! Gaat het door me heen. Ik begin te huilen en mijn vader begint schaapachtig te lachen. ‘Godverdomme.’ Fluister ik tegen mezelf. Ik voel geen angst meer eigenlijk, ik ben alleen boos. ‘Godverdomme.’ Zeg ik nu iets harder. Mijn vader kijkt me nu boos aan. ‘We gaan niet schelden, en al helemaal niet met de Heer!’ schreeuwt hij tegen me. Ik begin te huilen en kijk achterom, in de hoop de grote Volvo van de jongens te spotten. Ik tuur een kwartier achter me, maar nergens is een spoor van de auto te bekennen.

Na een half uur rijden gaan we van de snelweg af en op dat moment is al mijn hoop verloren. Ik zit huilend op de achterbank, ik ben 15 jaar, en ik ga nu dood, ik word vermoord door mijn eigen vader. Ineens stoppen we in een parkje achter een paar oude en versleten huizen. Het ziet er leeg uit. Mijn pa parkeert de auto en met een snelle beweging word de deur open gerukt. Ik moet hier weg is alles wat door mijn hoofd gaat, en ik probeer achter mijn pa langs te glippen maar alles mislukt. Hij pakt me bij mijn haren en dan bij mijn arm, ruw word ik op de grond gegooid. ‘Auw, auw, papa asjeblieft!’ ik huil en schreeuw zo hard als ik kan, in de hoop dat iemand me kan horen. ‘Help, papa, asjeblieft!’ Ik ga door met schreeuwen en ik zie mijn vader zenuwachtig worden. ‘Hou je bek!’ roept hij en geeft me een trap in mijn maag. Ik krimp ineen en schreeuw het uit. Ik kijk hem boos aan, maar ik besef dat ik toch wel verloren ben, er is hier niemand. ‘Vader, waarom?’ vraag ik snikkend. Hij kijkt me aan met een stalen blik en zegt kort dat ik een schande ben voor de familie. Dan pakt hij een broodmes uit zijn broekzak. ‘Fuck.’ Is alles wat ik kan uitbrengen. Mijn vader pakt mijn arm en haalt het mes door de littekens op mijn arm. ‘Dit is voor het verminken van je lichaam dat je van God hebt gekregen.’ Sist hij. Messen met kartels doen pijn, en ik schreeuw het uit en merk dat het warme bloed over mijn arm stroomt. Hij pakt mijn been en haalt het mes door mijn bovenbeen. ‘Deze is voor de schande van je.’ En schreeuw het weer uit en probeer hem te trappen met het been dat nog niet verwond is. Hij merkt het en houd het mes recht voor zich uit, en het boort in mijn kuit. ‘Auw! Fuck! Klootzak!’ en dan begin ik nog harder te huilen.

Reacties: