FanFic.nl

They don't know about us ||One Direction

They don't know about us || Hoofdstuk 1|| One Direction

Verjaardagen, vroeger één van de leukste dingen in het jaar. Nu kon ik niet wachten tot de dag weer voorbij was. Ik draaide me nog eens om in bed. Hopen dat m’n ouders me voorlopig met rust lieten. “Jenna?” kwam er een stem door de deur heen. Ik hoorde hoe de deur langzaam open werd gedaan. “ben je wakker?” hoorde ik m’n moeder zacht zeggen. Ik zei niks, hopend dat ze me met rust lieten. Ik had zo geen zin in m’n verjaardag. Vroeger had ik altijd vrienden over de vloer op m’n verjaardag. Vandaag de dag was daar niemand meer van over. Sinds m’n grote broer beroemd is, hebben ze me allemaal laten vallen. Het klinkt misschien raar. Ik had altijd gedacht dat mensen dan juist extra gingen smeken, maar ze vonden me nep en een slet geworden, aangezien ik zo goed kon opschieten met de andere leden van de groep waar hij in zat. En dus liet iedereen me als een baksteen vallen. “ lieverd, wordt je wakker?” m’n moeder schudde me langzaam heen en weer. langzaam opende ik m’n ogen. “goedemorgen meisje, Het is zover…. Je wordt 17 vandaag. Gefeliciteerd” Zei ze met blijdschap in haar stem. Ze gaf mee een dikke kus op m’n wang. Er verscheen een klein lachje op m’n gezicht. M’n ouders deden altijd zo hun best om er een mooie verjaardag van te maken en ik kon hun dat plezier niet af nemen. “dank je mam” zei ik met schorre stem. Ik klom recht op in bed. “heb je een beetje zin in vandaag?” ik knikte langzaam. Het moest maar. “hier lieverd, een cadeautje van je broer” ze schoof een kadootje op m’n schoot. “ kan die alweer niet komen? Vorig jaar ook al niet” ik keek bedroefd naar het pakje op m’n schoot. Dit was al het tweede jaar dat m’n broer niet kon komen. “sorry meis… maar hij is zo druk met…” “Met z’n tour, ja ik weet het.” Langzaam deed ik het pakketje open. het was een foto collage met allemaal foto’s. van ons samen, met familie, vrienden, van vroeger en meer van nu. Het was prachtig. Er rolde een traan over m’n wang. Ik miste hem. Ik had hem nu al 5 maanden niet gezien. “Hier, dit moest ik je ook geven” m’n moeder gaf me een envelop. Er zat een kaartje in. ‘lief zusje, Gefelicteerd! Love you! Ik zie je snel Xx Liam’ stond er op. Ik lachte. ik kon niet wachten tot hij weer thuis kwam. De tour zou nog twee weken duren en dan was hij even vrij. “GEFELCITEEEEERD!” m’n vader kwam schreeuwend de kamer binnen en gaf me ook een dikke kus op m’n wang. “hier, je cadeau” hij duwde het zowat in m’n armen. “maak dan open…. maak dan open” ik lachte. Hij was zo enthousiast. Ik haalde snel het lint om de doos vandaan en maakte de doos open. Meteen was ik klaarwakker. In de doos zat een prachtig jurkje. Die ik al weken wou hebben. “dit hadden jullie toch niet moeten doen, weten jullie hoe duur dit is?” ik keek ze aan. dit kon niet. We waren vorig jaar verhuisd van Wolverhampton naar een achterwijk van Londen omdat we dan dichter bij Liam woonden. We konden elkaar daardoor wel vaker zien maar daardoor hadden we nu ook minder geld voor extra dingen. “je zussen hebben er ook aan meebetaald hoor.” Stelde m’n moeder me gerust. M’n twee zussen Ruth en Nicola woonden nog wel in Wolverhampton, simpelweg omdat ze daar hun eigen leven hadden opgebouwd. “bedankt” ik gaf m’n ouders een dikke knuffel. “het is al goed. En je kan hem gelijk aantrekken. Vandaag is je laatste schooldag voor de vakantie. Die wil je niet missen” ik knikte. Die hel moest ik ook nog zien te overleven.

‘tringggggg’ pfoee gelukkig, de laatste les had ik ook overleefd. Snel pakte ik m’n spullen en vluchtte de school uit en stapte in de bus. School had ik ook overleefd en nu had ik dan eindelijk vakantie. Ik zakte onderuit in de stoel. Nu op naar het cafeetje waar m’n verjaardag gevierd zou worden. M’n zussen hadden het afgehuurd speciaal voor m’n verjaardag. Niet dat er zo ontiegelijk veel mensen kwamen, maar zo vonden het altijd al leuk om van elke verjaardag iets speciaal te maken.
Voor ik het wist stonden we voor het café. Ik zei gedag tegen de buschauffeur en stapte de bus uit. ik zuchtte een keer diep. Klaar voor een vermoeiende middag. M’n hele familie was er al. Iedereen sprong op me af om me te feliciteren. Ik liet het me allemaal maar gebeuren. De serveerster duwde een grote taart naar binnen en ging daarna alle mensen langs om te vragen wat ze wouden drinken, moest ze dat helemaal alleen doen, was er verder nou niemand. Ze zag er al zo jong uit. M’n oom en tante gingen een praatje met haar aan. Ik lachte zo typisch. Ze wouden altijd alles weten van iedereen. Zelfs van iemand die ze helemaal niet kenden. Ik wou er gaan redden toen ik een stem achter me hoorde “Zo, dit ziet er gezellig uit” die stem herkende ik ergens van. Snel draaide ik me om met gevolg dat m’n mond open viel van verbazing. Dit kon niet…..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.