FanFic.nl

They don't know about us ||One Direction

They don't know about us || Hoofdstuk 3 || One Direction

Vakantie… het leukste van heel het jaar. Heerlijk elke dag doen wat je leuk doet en het leukste: Uitslapen…. “wakker worden!” of toch niet. langzaam deed ik m’n ogen open. Liam stond naast m’n bed. “Rot op Liam, ik heb vakantie” riep ik met de slaap nog in m’n stem. Het was een late avond geworden gisteren op m’n verjaardag en het enige wat ik nu wou doen was uitslapen. “jen, alsjeblieft” smeekte hij. “nee” ik trok de dekens weer over m’n hoofd. “oké dan moet je het zelf weten” Ik hoorde hoe Liam de kamer uitliep, zo die was weg. Maar voor ik ook maar voor één seconde aan slaap kon denken sprong er iemand op m’n bed. Langzaam duwde ik de dekens van me af en keek recht in de ogen van Louis. “goedemorgen” ik voelde hoe ik langzaam rood begon te worden. wat was er met me aan de hand. Ja ik had een crush op hem, maar ik had nog nooit zo’n last gehad van blozen. En hij vond me vast toch niet leuk. ‘Ach kom op Jenna stel je niet aan!’ zei ik tegen mezelf in m’n hoofd. “Goedemorgen , mag ik vragen wat is er in vredesnaam zo belangrijk dat jullie mij om… “ ik keek op de wekker naast m’n bed. “7 uur wakker moeten maken?” Louis leek na te denken. “nou mevrouw Payne, het zit zo: Ik zit in een band, genaamd One Direction, misschien had je er al van gehoord, je broer zit er ook in, en Harry, Zayn en Niall, weet je wel, je vrienden.” Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. Louis vertelde ongestoorde verder. “ En nou is het geval zo dat wij vanavond een optreden hebben, maar daarvoor ook nog moeten soundchecken en vandaar is het erg belangrijk dat wij op tijd weg gaan, maar toch zouden wij graag nog met jou ontbijten en vandaar dat je zo vroeg moet opstaan. Was het zo duidelijk genoeg?” ik lachte “ja hoor, meneer Tomlinson” maar toen realiseerde ik me wat hij had gezegd. Ze gingen dus vandaag alweer weg. Ze waren pas net een dagje thuis of ze moesten alweer gaan. M’n gezicht betrok. Kom op Jenna, niet vandaag. Je hebt ze al maanden moeten missen, een paar weken gaan daar nog wel bij. En daarnaast, ze hielden van optreden. Ik probeerde weer te lachen maar Louis had het betrokken gezicht gezien “hee, wat is er?” vroeg hij bezorgd “ik ga jullie missen” gaf ik toe. “ik jou ook” ik keek op, onze blikken kruisten elkaar. Er verscheen een klein lachje op m’n mond. Ik merkte hoe we steeds dichter naar elkaar toe gingen, vond hij me dan toch leuk? Onze monden raakte elkaar bijna… “Louis, is ze al wakker?” schreeuwde Liam plotseling van beneden. Louis schrok zo dat hij van me afviel op de grond. “euh… ja. Ze komt eraan” Louis stond op. “ik ga maar eens naar beneden. Ik zie je zo!” Zie je wel Jenna. Hij vindt je niet leuk zei ik zacht in mezelf. Ik keek na hoe Louis zo snel als hij kon de kamer uitliep.

“Ja, daar is ze hoor, de schone slaapster” riep Harry toen ik een uurtje later gedoucht en wel de keuken binnenliep en zuchtend op één van de stoelen aan de eettafel plofte. “Ook goedemorgen Harry” zei ik terwijl ik me omdraaide naar Liam, die bij het aanrecht stond “waar zijn pap en mam?” “Ruth en Nicola naar het vliegveld brengen” antwoorde hij terwijl hij een kop thee en een cracker voor m’n neus neerzette. ik knikte “dank je broertje” Liam lachte en drukte en kus op m’n wang. “dus wat is bedoeling van vandaag?” vroeg ik terwijl ik een hap nam van m’n cracker. “vanmiddag soundchecken en vanavond optreden” zei Niall simpel. “ ja, je komt kijken toch?” vroeg Zayn. “ja, ik ga vanmiddag even naar dat cafeetje van gister om die kleren terug te brengen, maar daarna heb ik alle tijd. Hoe laat begint het?” “ehm 8 uur, maar het is een uurtje rijden en jij mag natuurlijk altijd eerder komen.” Zei Liam terwijl hij naast me aan tafel ging zitten. “en hoe kom ik daar? Als ik vragen mag. Ik kan geen auto rijden.” “Ik kom je wel halen. Wie neem je trouwens mee, voor dat tweede kaartje?” Vroeg Liam. Ohw ja dat tweede kaartje. Ik had helemaal niemand om mee te nemen. Ik haalde m’n schouders op “weet ik veel” “oeehhh… kan je je vriendje niet meenemen?” ik keek verbaasd naar Niall. Vriendje? Waar had hij het over. Ik voelde hoe Louis naar me keek vanaf de andere van de tafel. Ook Liam keek naar me. “Ik heb helemaal geen vriendje domkop” Liam en Louis zuchtte opgelucht. Voor ik me af kon vragen waarom Louis zo opgelucht leek sprong Liam op “en dat is maar goed ook. Geen jongen die met zijn poten aan mijn zusje komt. Niet zolang ik in de buurt ben!” ik zuchtte, volgens Liam mocht ik volgens mij pas een vriendje als ik in het bejaardenhuis zat, als dat niet al te vroeg was. “ huh, maar wie was die blonde jongen dan toen, daar was je heel close mee. Het was iets met een J dacht ik. James of zo?” Niall doelde op Jamie, één van m’n beste vrienden die me als een blok had laten vallen toen Liam populair werd. “ooit haar beste vriend” zei Zayn. Zayn was naast Liam de enige die echt wist wat er toen die tijd precies allemaal gebeurd was, de rest wist alleen dat ik weinig vrienden had. Niall keek me verontschuldigend aan “sorry” ik lachte naar hem. “geeft niks. Ik kom gewoon alleen. dat kan ook toch?” de jongens knikten, niet wetende wat ze anders moesten zeggen. Ik keek op de klok. Het was 9 uur. “nou dan ga ik maar eens. Dat cafeetje zal nu wel open zijn” zei ik terwijl ik opstond. “ik sms je als ik je op kom halen goed?” vroeg Liam. Ik knikte en gaf hem snel een knuffel en een kus op z’n wang. En liep vervolgens richting de deur. “hee, en wij dan?” ik draaide me om. Harry stond met z’n armen wijd. Ik grinnikte. “vooruit dan maar” snel gaf ik Harry, Niall en Zayn een knuffel en een kus op de wang. Ik keek Louis aan. hij had de hele ochtend nog niks gezegd. Snel gaf ik hem een kus op z’n wang. Hij sloeg zijn armen om me heen “het spijt me” fluisterde hij zacht. Voor ik iets kon zeggen had ij me weer losgelaten en een stap naar achteren gedaan. Zachtjes knikte ik, liep de deur uit, pakte m’n jas en tas met de kleren van Abby, en liep richting het cafeetje dat een paar straten verderop lag met maar één gedachte: wat bedoelde Louis precies?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.