FanFic.nl

Lily Cullen

6.

‘Oke!’ antwoord Esme; ‘Blijven jullie hier, of gaan jullie naar je eigen huis?’ ‘Maakt mij niks uit, wat wil jij?’ denk ik. ‘Zullen we even naar ons huis gaan? Dan kan Carlisle wel bellen als hij thuis is, of dan kan hij langskomen!’ antwoord Edward denkend. Ik knik. ‘We gaan wel even naar ons huis. Zou je aan Carlisle willen vragen of die ons belt als hij thuis komt?’ zegt Edward. Esme knikt. ‘Renesmee! We gaan naar huis!’ zegt Edward. Renesmee loopt op ons af en we lopen naar buiten. Daar rennen we naar ons eigen huis. ‘Renesmee, ga maar even slapen!’ zeg ik terwijl ik haar in haar bedje leg. Ze knikt, en ook niet veel later slaapt ze al. ‘Misschien kwam het wel gewoon doordat ze moe is!’ denk ik; ‘Veel kleine kindjes hebben dat!’ Edward knikt en denkt: ‘Dat zou kunnen ja!’ Ik ga naast hem op de bank zitten. ‘Ik hou van je My love!’ denk ik. ‘Ik ook van jou! Zullen we eens een keer op vakantie gaan? Naar Alaska? Dan kan de Denali -familie Renesmee ook zien!’ denkt Edward. Ik kijk hem aan en knik. Hij glimlacht en ik glimlach terug. Opeens gaat Edwards telefoon. ‘Snel! Pak op! Straks word Renesmee wakker!’ fluister ik. Edward stormt naar buiten en pakt op. Ik loop achter hem aan. ‘Met Edward?’ zegt hij vragend. ‘Hallo Carlisle!’ zegt hij, als degene aan de andere kant van de lijn zijn naam genoemd heeft. ‘Ja, we zijn thuis! .. We willen ook wel daarheen komen! .. Oke, tot zo dan! Is Rose al thuis trouwens?’ zegt Edward; ‘Oke, tot zo!’ Hij hangt op en zegt: ‘Carlisle is zo hier!’ Niet veel later staat Carlisle bij ons buiten. ‘Waarom staan jullie buiten?’ vraagt hij. ‘Geen idee, eigenlijk!’ antwoord Edward. Ik grinnik. ‘Renesmee slaapt, maar ik zal haar even wakker maken!’ zeg ik. Carlisle knikt en ik loop naar binnen. ‘Renesmee, wakker worden!’ zeg ik terwijl ik haar wakker probeer te maken. ‘Wat is er mama?’ vraagt ze, half slaap dronken. ‘Opa moet nog even verder kijken, oke?’ antwoord ik. Ze knikt. Ik trek haar andere kleding aan en neem haar op m’n arm. Ik loop met haar naar de kamer. ‘Opa!’ zegt ze vrolijk als ze Carlisle ziet. Ik zet haar op de grond en ze rent vrolijk naar Carlisle toe. Ik kijk Edward aan en denk: ‘Ze is opeens weer hartstikke vrolijk! Hoe komt dat? Zou ze toch moe zijn geweest?’ ‘Ja ik denk het wel!’ denkt Edward. Ik ga weer met hem binnen op de bank zitten. ‘Renesmee, hoe voel je je?’ vraagt Carlisle. ‘Goed, hoezo?’ vraagt ze. Ze kijkt Carlisle raar aan. ‘Omdat je straks zo.. anders was!’ antwoord Carlisle. ‘Baseball?’ denk ik. ‘Ja! Ik vraag Carlisle, ga jij vast naar hun huis? Dan vraag jij of zij ook mee willen! Is het wel het goede weer ervoor?’ antwoord Edward denkend. Ik kijk vooruit, ik zie dat het gaat onweren. ‘Ja, het perfecte weer!’ antwoord ik denkend. ‘Ik ga even naar Alice!’ zeg ik. ‘Oke, tot straks!’ antwoord Carlisle. Edward glimlacht. Ik loop naar buiten en begin daar te rennen. Ik kom bij huize Cullen aan en loop meteen naar Alice. ‘Doe je mee vanavond? Baseballen?’ vraag ik vrolijk. ‘Word het weer goed?’ vraagt ze nadenkend. Ik knik en zeg: ‘Perfect!’ ‘Ik doe mee! Ik vraag Jasper wel!’ zegt ze blij. ‘Ik vraag Rose, Em en Esme wel!’ zeg ik. Ik ren weg. ‘Rose!’ zeg ik als ik haar tegenkom, blijkbaar is ze dus alweer terug van de auto ophalen. ‘Hoe gaat het met Renesmee?’ vraagt ze. ‘Weer goed! Ze heeft even geslapen en het gaat weer perfect!’ antwoord ik. ‘Gelukkig maar!’ zegt ze met een zucht van verlichting. ‘Doen jij en Emmett vanavond ook mee met baseballen? Alice doet mee, Edward ook. Carlisle weet ik niet want Edward vraagt aan hem! Het weer word perfect! Het onweert minstens 2 uur!’ ratel ik. ‘Ik doe mee! Ik vraag Emmett!’ zegt Rose, die meteen wegstormt. Ik loop door naar Esme en vraag: ‘Doe jij ook mee met Baseball?’ Ze knikt en ik zeg: ‘Oke, dan ga ik even Edward en Renesmee halen!’ Esme glimlacht. Ik loop naar buiten en ren naar ons huisje. ‘Edward! Alice, Rose en Esme doen mee! Alice gaat Jasper nog vragen, en Rose vraagt Emmett! Maar ze doen mee!’ zeg ik als ik Edward een knuffel geef. ‘Carlisle doet ook mee!’ zegt hij terwijl hij mij een kus op mijn voorhoofd geeft. ‘Ikke ook!’ roept Renesmee. ‘Kom, we gaan naar de rest. Is Carlisle al weg?’ zeg ik. ‘Je hebt hem net gemist! Hij zei dat hij eventjes een andere weg zou nemen!’ antwoord Edward glimlachend. ‘Renesmee, ga je zelf rennen? Of moet mama of papa je op de rug nemen?’ vraag ik. ‘Zelf rennen!’ zegt ze vrolijk. Ik pak haar handje vast, en Edward pakt de andere. We rennen weg. Nog geen 5 seconden later zijn we alweer bij huize Cullen. ‘Jasper en Emmett gaan ook mee!’ zegt Alice. ‘Alsof wij dat nog niet wisten!’ grinnik ik tegen haar. Ze knikt en lacht mee. We lopen met z’n allen naar buiten en rennen naar het open veld. Edward heeft de knuppel mee, Carlisle de honken en Emmett de ballen. Ja, de ballen, we hebben altijd extra ballen bij ons, en ik houd Renesmee bij d’r hand. Als we bij het open veld zijn legt Carlisle de honken klaar en we gaan teams maken. Alice, Edward, Jasper en ik zijn als eerste het slagteam, Rosalie, Emmett en Carlisle gaan eerst in het veld, Esme is scheidsrechter en past op Renesmee. Waarom een scheidsrechter? Nou, wij kunnen nogal vals spelen! Ik ga als eerste slaan. Carlisle gooit de bal en ik sla de bal hard weg. ‘Rennen mama!’ roept Renesmee. Emmett rent achter de bal aan en Rosalie gaat naar het thuishonk. ‘Mama rennen!’ roept Renesmee nog een keer. Ik ben net langs het derde honk op weg naar het thuishonk. Emmett gooit de bal naar Rosalie. Net voordat ze hem vangt gooi ik me op de grond en raak met mijn voet het thuishonk aan. ‘Binnen!’ zegt Esme. ‘Niet! Dat was uit!’ zegt Rosalie. ‘Jammer Rose! Scheidsrechter beslist!’ zegt Alice lachend. Ik loop naar het rijtje en ga achter Jasper staan. ‘High five!’ zegt hij vrolijk. Ik geef hem een high five en kijk naar hoe Alice slaat. Alice is net niet op tijd binnen. ‘Uit!’ roept Esme. ‘Yes!’ zegt Emmett. Alice komt naar me toe lopen. Ze gaat achter mij staan en haar blik word leeg. Ze hapt naar adem. ‘Alice! Wat is er?’ vraag ik. ‘Er komt zo een andere groep vampieren aan! Ga maar bij Renesmee zitten! Ze horen dadelijk haar hartje en denken dat het een mensenkind is!’ antwoord Alice. Ik knik en ga bij Renesmee zitten. Edward slaat. ‘Goed zo papa! Nu rennen!’ roept Renesmee. Edward rent en is ook net op tijd binnen. Edward loopt naar mij toe en denkt: ‘Wat is er?’ ‘Er komt dadelijk een andere groep vampieren aan!’ antwoord ik, denkend. ‘Mama, waarom doe jij eigenlijk niet meer mee?’ vraagt Renesmee. ‘Ik wou even bij jou zitten!’ zeg ik blij. Ik zie aan de andere kant van het veld een paar personen tussen de bomen vandaan komen. Ik beluister hun gedachten en merk dat het er ongeveer 6 zijn. Ze lopen op ons af. ‘Hallo! We wisten niet dat het hier bezet was!’ zegt de voorste als hij dichterbij komt. Carlisle doet het woord: ‘Hallo! Sorry, wij baseballen hier altijd als het onweert!’ Opeens snuift een vrouw die iets naar rechts staat. ‘Een kind! Een mensenkind!’ denkt ze. Er waait een briesje en de vrouw gaat in aanvalspositie staan. Ik sta snel op en doe hetzelfde. Edward wil naast me komen staan maar ik denk: ‘Ik kan het alleen aan!’ Opeens springt de vrouw op Renesmee af.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.